Ik hoor een echo, echo, echo...

Gisteren hadden we een afspraak staan in het ziekenhuis in Amersfoort. We mochten even naar mini-mini-me gluren. Niet voor de leukigheid natuurlijk maar om de nekplooi te laten opmeten voor de combinatietest. Ja maar Jess, je was toch vakantie aan het vieren in Winterswijk? Dat klopt, maar daar had ik helemaal niet bij stil gestaan toen ik die echo plande. En achteraf bezien, had ik daar ook weinig aan kunnen veranderen aangezien je maar in een bepaalde week die plooi kunt opmeten. Lekker handig! Gelukkig is Winterswijk niet het einde van de wereld. We karden gisteren dus maar op en neer. Ik vond het te belangrijk om te laten schieten. 

Goed, die echo. Jeetje, wat een enorm eigenwijs stuk vreten, zit er in mijn buik. Alweer! De echoscopiste heeft er drie kwartier voor nodig gehad om die rotplooi te kunnen opmeten. Wat een gedoe, haha! Er is in mijn buik geprikt en gepord. Ik heb gelachen, gehoest, geplast, gesprongen en gelopen. Niets hielp. Buikbeeb bleef gewoon heerlijk met de rug naar ons toe liggen. Beetje duimen, beetje slapen, beetje spartelen. Een paar keer kwam de inmiddels beruchte nekplooi in beeld maar guess what, de navelstreng lag ervoor. Arghhh! Als laatste poging besloot de echoscopiste het inwendig te proberen. Yihaaa! En toen na een minuut vijf lukte het eindelijk. Hoppa, een keurige plooi van 1.9 mm. Jullie begrijpen mijn opluchting dat we niet voor niets dat hele stuk hadden gereden. En dat het netjes binnen de marges was uiteraard. 

Ook bleek ik ruim een week verder dan gedacht. Helaas wordt de uitgerekende datum niet meer aangepast. Bij Sam is er ook altijd onduidelijkheid geweest over het termijn. Waarschijnlijk heeft het te maken met de stand van mijn baarmoeder. Wel goed om dat even in ons achterhoofd te houden. Het verklaart in ieder geval de groeispurt van de afgelopen weken. 

Vanmiddag zaten we heerlijk te lunchen in Winterswijk en werd ik gebeld door het ziekenhuis met de uitslag. Er is geen verhoogd risico. Heel fijn om te horen. Hoewel we dat ook niet hadden verwacht, is het toch altijd weer spannend. Om dat te vieren hebben we direct een superduper schattig pakje gescoord bij de Hennes. Op naar een goede 20 weken echo en een gezond kind. Check tot slot trouwens hoe lief Sam kan aanwijzen waar de baby is op de laatste twee foto's. Zo, en nu ga weer uitbuiken ;-)

(Waarschijnlijk ziet dit blogje er een beetje gek uit. Ik schrijf dit namelijk vanaf mijn telefoon. Zodra ik weer home sweet home op de bank zit, zal ik het even aanpassen. Tot snel!)

Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.