Ik heb precies drie lessen kunnen volgen. Vooral de laatste les herinner ik me nog goed. Het was maandagavond en ik voelde me niet al te best. In het warme zaaltje werd ik helemaal naar en zelfs de docente schrok ervan. De nacht daarop volgend werd ik hondsberoerd. De volgende dag lag ik in het ziekenhuis e dreigde Sam geboren te worden. Een heftige periode volgde met als grote anti-climax alles dat mis ging rondom de geboorte van Sam.
Al die tijd bleef ik mail ontvangen van de docente van het pufclubje. Ik vond dat zo enorm confronterend omdat ik op dat moment met hele andere zaken bezig was. Uiteindelijk heb ik wel de na-gym nog gevolgd. Vond dat ook behoorlijk heftig. Zeker omdat ik keer op keer moest dealen met mijn bevalling en PTSS. Het was nog zo vers en de bevallingsverhalen van de andere dames vond ik erg moeilijk om aan te horen doordat ik me keer op keer realiseerde hoe het ook had kunnen zijn. Hoe het had moeten zijn.
Mijn gevoel ten opzichte van zwangerschapscursussen is deze keer niet veranderd. Ik wil gewoon niet! De vorige keer zag ik het niet zitten omdat het me te zweverig leek allemaal. Nu wil ik niet omdat ik bang ben dat ik het niet kan opbrengen. Ik wil me niet meer voorbereiden op een bevallig die ik toch niet ga hebben. Het is goed zo. De kans dat ik natuurlijk beval is klein. Ik ben bang dat het me alleen maar pijn doet om me daar überhaupt mee bezig te houden. Het zegt me vrij weinig.
Misschien is het een stukje zelfbescherming. Misschien is het ook een stukje bescherming voor mijn mede-cursisten. Ik durf domweg niet garant te staan voor hoe ik reageer op bevalplannen van dames die in bad bij kaarslicht bevallen. Of op uitscheurverhalen. Er zit nog heel wat oud zeer waardoor ik niet heel invoelig ben of kan zijn. Ik had met liefde tot mijn kont toe uitgescheurd in plaats van hoe het gelopen is bij Sam. En lieve mensen, dat zijn uitspraken die ik onder invloed van emoties liever niet in het openbaar doe. Die andere zwangeren hebben namelijk het goed recht om zich in alle rust voor te bereiden op hun droombevalling of te klagen over hun horrorbevallingen. Ik zie het al voor me dat ik bij de eerste kennismakingsles van een nieuwe cursus mijn verleden moet oprakelen. 'Hallo, mijn naam is Jess. Ik en mijn zoon overleefden op een nippertje HELPP en eclampsie. De gynaecoloog noemde het een wonder. Oh ja, hij lag ook in stuit. Versiepoging is mislukt en ik heb drie maanden plat op m'n rug gelegen. Hij wilde er namelijk met 27 weken al uit. Om het feest compleet te maken ontwikkelde ik een PTSS. Shit happens!' Zien jullie het voor je? Ik niet eigenlijk. Die andere dikbuiken rennen vast keihard weg als ik dat vertel.
Uiteindelijk doe je zo'n cursus natuurlijk voor jezelf. Wel zo prettig als het dan een fijne ervaring is. Ik zie er enkel tegenop. Wat mij betreft reden genoeg om het lekker te laten. Mocht ik onverhoopt vaginaal bevallen dan heb ik er wel vertrouwen in dat het me lukt. Ik heb toch die drie lessen puffen van de vorige keer in the pocket, haha! En anders vertelt iemand me in het ziekenhuis vast wel wat de bedoeling is. Eerlijk gezegd kan het me geen ruk schelen hoe dit kindje eruit komt. Als het er maar uitkomt! Pijn doet het sowieso maar weten jullie, ik ben een grote meid. Kan ik vast wel aan. Er is echter een klein stemmetje in m'n hoofd dat me vertelt dat ik voor de makkelijke weg kies. Dat ik niet naar zo'n cursus wil omdat ik bang ben om die beerput aan onverwerkte shit open te trekken. En uiteindelijk doe ik het niet alleen voor mezelf maar ook voor de buikbaby. Kortom, ik voel me ietsiepietsie schuldig ten opzichte van Sam 2.0 als ik me niet inschrijf voor yoga, zwangerschapsgym, haptonomie of weet ik veel wat voor gedoe.
Na de geboorte van Sam heb ik spijt gehad dat ik niet genoten heb van het zwanger zijn. Of in ieder geval een poging had gewaagd. De volgende keer zou ik dat allemaal anders doen. NOT! Ik geniet deze keer nog minder. Het lukt me niet. Het dringt sowieso nog niet helemaal tot me door dat ik opnieuw een baby in mijn buik heb zitten. Zou ik uit liefde voor mijn nieuwe spruit niet een cursus van het één of ander moeten volgen om stil te staan bij wat er zich in mijn buik afspeelt? Een uurtje per week bewust aandacht besteden aan deze zwangerschap. Ben zo bang dat ik straks ineens, poef, een kindje in mijn armen en mezelf nadien weer verwijt dat ik niet genoten heb. Jeetje, wat is nu wijsheid?
Vandaag ben ik officieel 16 weken en 2 dagen zwanger maar eigenlijk ben ik een week verder. Dik 17 weken dus. Ik trok mijn zwarte skinny van H&M Mama uit de kast die ik in maart uit de sale viste en een topje van Mama Licious van twee jaar geleden. Uiteraard scoorde ik dat geval ook in de uitverkoop. Yep, ik ben een koopjesjager. De slippers kocht ik trouwens zo'n driehonderd jaar geleden bij de Hennes.
Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.
Vandaag ben ik officieel 16 weken en 2 dagen zwanger maar eigenlijk ben ik een week verder. Dik 17 weken dus. Ik trok mijn zwarte skinny van H&M Mama uit de kast die ik in maart uit de sale viste en een topje van Mama Licious van twee jaar geleden. Uiteraard scoorde ik dat geval ook in de uitverkoop. Yep, ik ben een koopjesjager. De slippers kocht ik trouwens zo'n driehonderd jaar geleden bij de Hennes.
Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.
Zo'n pufclub waarbij je uren lang lult over ontsluiting en videos gaat bekijken leek (en lijkt) mij ook niks, maar omdat ik toch en beetje fit wilde blijven (sporten was al gauw over en uit zodra ik zwanger was) wilde ik graag een sportieve cursus doen. Ik heb de zwanger fit cursus gedaan via de Zorggroep en dat beviel wel. (Woonde jij niet ook in A?) Het sporten stelt niet heel veel voor, hoor, denk soft aerobics voor bejaarden. Maar beter dan niets. De cursus begon steeds met een half uurtje hoe het met iedereen gaat en wat nuttige info (maar dan wel nuchter, geen zweverige toestanden) en we hebben 1 partneravond gehad met even het zuchten/puffen oefenen. Net mooi, vond ik. Dus misschien is dat wat voor je?
BeantwoordenVerwijderenIk heb zwangerschapsyoga gedaan, maar eigenlijk puur om mensen te leren kennen. Nu zat ik daar volgens mij verkeerd voor want elke week waren er weer nieuwe gezichten, was zo'n doorstroom iets.. Iedereen andere termijn, niet handig. Vond t wel leuk, maar heb er ook niet zoveel gehad.. die lessen. En uiteindelijk.. ik heb een spoedkeizersnede gehad maar ook behoooooorlijk veel en lang weeën en ik heb geen enkele keer gedacht aan wat ik geleerd had!
BeantwoordenVerwijderenps. ik neem me inderdaad ook voor om meer te genieten. Meer buikfoto's zelf maken, beter kleden.. Ben benieuwd!
Ik heb bij de eerste er niets aangehad. Pufcursus werkt niet bij rug- en beenweeën was mijn ervaring. Bij de tweede dus geen curus gevolg en ook niet gemist. De vk of gynaecoloog heblpt je wel door de bevalling heen als het natuurlijk gebeurt.
BeantwoordenVerwijderenOverigens sta je er nu al best al negatief in. Misschien dat gaan alleen maar averechts gaat werken. Het kan je ook gaan blokkeren. Maar ik weet niet hoe je je daardoor laat beinvloeden. Uiteindelijk moet je doen waar jij je goed bij voelt en niet een ander. Succes met het maken van de keuze.
Idd, bij rug en beenweeën heeft de cursus geen enkele nut (gehad voor mij). Nummer 1 werd een keizersnede. Dus daarna meteen een ruggeprik voor mij. Ik ging me niet weer weken lang tijdens een cursus druk lopen maken voor iets dat voor mij maar een paar uur duurt. Dat druk maken doe ik op dat moment wel als ik dat nodig vind ;-)
Verwijderen@ Jess: Juist realistisch er in staan was voor mij enorm belangrijk (en dat vind ik jou vooral). Dat vond ik niet in die cursussen. Die zijn juist positief en gericht op zelfvertrouwen. En daarom ben ik ook niet meer gegaan. Als anderen weten wat er allemaal kan gebeuren en je bent al zwanger, dan wil je mij niet in de buurt hebben. En dat dat wat negatief over komt lijkt me niet raar gezien je voorgeschiedenis (en erg herkenbaar voor me).
Een zwangerschapscursus voegt niets toe. Als jij vertrouwt op je zelf, kan je de bevalling aan. Hoe die ook zal verlopen. Die kracht om te bevallen, die is er. Wanneer je bevalling begint zal je lichaam precies weten hoe en wat het beste werkt. Echt waar! Vertrouw erop, je kan het aan. Je bent een stoere meid! Je hoeft ook niet te genieten van je zwangerschap, niet iedereen vindt zwanger zijn leuk. Het is gewoon een middel.. om het doel te bereiken. Genieten deed ik pas toen mijn kindje er was. Totaal geen schuldgevoel hebben. Als JIJ maar blij en gelukkig bent metwat je kiest. Want daar worden ook je kids gelukkig van!
BeantwoordenVerwijderenIk vind wel dat het wat toevoegt. Tuurlijk, het bevallen zelf kan ook zonder. Maar je leert meiden kennen die rond dezelfde datum zijn uitgerekend, je kunt vragen stellen die niet dringend genoeg zijn om de vk voor te bellen en je blijft in beweging met oefeningen waarvan je zeker weet dat ze geschikt zijn voor zwangeren.
VerwijderenUiteraard is dat een persoonlijke keuze. Sommige mensen hebben totaal geen behoefte om zwangere meiden te leren kennen. Als je lekker wandelt etc ben je ook in beweging. Het vertrouwen in jezelf is het belangrijkst. Ikzelf zie niet in wat een ander daaraan kan toevoegen.
VerwijderenIk heb bij beide zwangerschappen geen cursus gevolgd beide liepen ook niet zoals het hoort en beide keren ging het mis tegen het einde met alle ellende van dien. Ik krijg nog steeds de kriebels als vriendinnen vertellen over hun geweldige bevallingen in bad of waar dan ook. Ik ben niet gemaakt om zwanger te zijn maar wel om moeder te zijn ;-) dus 2x niet genoten en 2 x zonder cursus met inleiding en alle nare dingen daarbij wel vaginaal mogen bevallen gaat ook best hoor zonder cursus ;-)
BeantwoordenVerwijderenWat er ook gebeurt, je kan het meis! Misschien nog een optie om individueel iets te volgen? Dat kon namelijk bij ons als een groep te zwaar was.
BeantwoordenVerwijderenik ben ook op aandringen de eerste keer gegaan, wilde niet, al dat vrouwen gedoe, niets voor mij....
BeantwoordenVerwijderenBij de 2e niet gedaan, achteraf lijkt het alsof ik die zwangerschap er een beetje bij heb gedaan, daar heb ik nu wel spijt van...
Maar ik zou het nu weer niet doen, denk ik....
Ik begrijp je gevoel helemaal. Ik was ook nog eens de jongste van de club. En had echt het gevoel dat ik tiener moeder was. Ik heb via een bekkentherapeute privé afspraken gehad. Zowel voor de psychosociale begeleiding als een aantal oefeningen. In principe was dit voldoende maar heb ook de keus de eerste keer gemaakt om een aantal lessen te volgen. Het was een actieve les met daarnaast een soort yoga. Het was erg gezellig. Maar bij ons liep het ook niet volgens plan. En ik kijk op tegen de tweede ronde. Ik kon mij er trouwens niks van herinneren, ik kon ook niet op het liedje komen van het puffen "altijd is kort jakje ziek". Daar hielpen ze je bij. Belangrijke tip. Je kunt naar de onderbuik ademen. Bij je blaas. Het is even oefenen. Maar dan richt je je op de uitgang. Mijn eerste rn nog enige bevalling duurde 5 uren met dik twee uurtjes weeën. Dus ik denk dat het effect had. Ook met resultaat van de groep. Beslissing is aan jouw. Maar miss kun je hiet wat mee.
BeantwoordenVerwijderenIk heb tijdens mijn eerste zwangerschap precies twee keer de zwangerschapsyogales kunnen volgen, in de derde week lag ik in het ziekenhuis en daarna mocht ik niets meer doen. Ik had een natuurlijke bevalling en heb de puflessen écht niet gemist. Daarom (en misschien ook wel omdat ik niet te veel herinnerd wilde worden aan die eerste keer...) besloot ik tijdens mijn tweede zwangerschap om niet naar een zwangerschapscursus te gaan. En weer heb ik het tijdens de bevalling (of tijdens de zwangerschap) echt niet gemist.
BeantwoordenVerwijderenIk herken je hellemaal! Ik ben tot de 35 weken blijven sporten en heb nooit aan zwangerschapsyoga gedaan. Doe gewoon wat goed voelt.... :)
BeantwoordenVerwijderenIk heb bij allebei geen puflessen of yoga ervoor gevolgd. Is simpelweg gewoon niet mijn ding. Ik ben niet zo'n groepjesmens en al helemaal niet met mama's. Maar ieder zijn ding. Net als dat babyzwemmen. Moet er niet aan denken. Ga zelf wel, op een rustige disndagochtend, recreatief zwemmen. Over dat genieten, meid, niet zo druk om maken. Sommige mensen genieten heel erg van zwanger zijn, andere helemaal niet. En, ook al geniet je misschien niet elke minuut van de dag, toch zie ik je genieten. Met je mooie foto's. En je kleding die zo mooi om je buikje heen zit. Vorige keer toen je schreef dat je hem/haar voelde schoppen. Het zijn misschien hele kleine geluksmomentjes, maar ze zijn er. En probeer die te vergroten voor jezelf en de rest wat meer te accepteren. Zwanger zijn is gewoon werken. Hard werken. En lang niet alleen maar genieten. Maar die paar kleine dingetjes, daar ga jij later met een hele brede glimlach aan terug denken. Maar anders eens een lijstje voor je volgende blogje met je kleine geluksmomentjes van het zwanger zijn. Weet zeker dat je ook heel blij werd van alle felicitaties en het eerste rompertje dat je weer mocht kopen :) Liefs
BeantwoordenVerwijderenPS. Vind je het leuk om anders binnenkort samen te gaan babyshoppen? Gaan we even langs de prenatal, de babydump en gaan we even een hele middag alleen maar bezig zijn met het baby'tje in je buik. Nadenken over de babykamer, dat soort dingen :)
BeantwoordenVerwijderenIk heb bij Tristan, Inge en Jim yoga gedaan, nou ja vaak ging ik niet haha, geen zin bah weer het huis uit, Yep zo ben ik.
BeantwoordenVerwijderenPoe, wat een heftige bevalling heb jij achter de rug. Ik hoop dat je deze zwangerschap een stuk beter af gaat. Ik herken je helemaal; zat ook helemaal niet op een zwangerschapscursus te wachten. Tot ik een zwanger en fit vond die vooral gericht was op dynamische oefeningen, en tja, tuurliik ook een stukje puf. Maar volgens mij geen zweverige yoga, dat wilde ik absoluut niet 10 juni de eerste les; ben benieuwd!
BeantwoordenVerwijderenJe moet doen waar jij je prettig bij voelt, en als dat betekend om bij die zwangrschapscursussen weg te blijven, wie durft dan tegen jouw in te gaan? Niet iedereen geniet van dezelfde dingen. Voor sommige is een zwangerschap een hel ( mijn goede vriendin heeft nu twee kindjes en vond beide zwangerschappen ook verschikkelijk) tja.. als dat voor jouw zo voelt. Net wat Maris zei, iedereen geniet van zijn eigen momentjes.
BeantwoordenVerwijderenHoi!
BeantwoordenVerwijderenToen ik zwanger was van Moos wilde ik ook niet naar een pufclub. Ik ben niet zo'n theeleut miep. Ik ging naar een fysiotherapeuten praktijk met sportschool die een mama programma hebben. Ik kon sporten, werd door de fysiotherapeuten in de gaten gehouden en de mama bijeenkomsten waren praktisch. Gericht op de juiste houding van je lichaam, praktische info over wat je lijf doet in de voorbereiding naar en tijdens de zwangerschap. Tuurlijk werden er ook ademhalingstechnieken uitgelegd. Maar gewoon heel praktisch, to the point wn helemaal niet zweverig. Daar ben ik namelijk niet van. Maar eerlijk is eerlijk. Ik heb het meest gehad aan het boek 'duik in je weeen'. Lekker thuis op de bank in zitten lezen. Ik vond het tijdens mijn bevalling wel handig dat ik wist in welke fase mijn lijf op dat moment was.
Ik vond de post-zwangerschaps bijeenkomsten wel fijn om mijn er ervaringen te delen ook al had ik een droombevalling. Niemand begrijpt je zo goed als een andere mama die net is bevallen en onder de hormonen zit :)
Als ik je verhaal zo lees denk ik, joh laat zitten die cursus, zoek eventueel op internet naar de ademhalingstechnieken of lees dat/een boek. Die cursussen zijn echt niet zalig makend. Of ga op zoek naar een zwangerclubje voor mama's die ongeveer hetzelfde meegemaakt hebben, dan kun je je ei kwijt.
Als jij verder goed voor jezelf zorgt en daarmee ook voor de baby in je buik dan doe je hem of haar echt niet te kort!
Succes met je keuze.
Het is ook niet makkelijk waar je mee moet dealen. En zo'n pufclub, er zijn zat vrouwen die daar geen zin in hebben. Om wat voor reden dan ook.
BeantwoordenVerwijderenJij moet nu (en wanneer eigenlijk niet) aan jezelf denken. Doe wat goed voelt. En als je geen zin hebt in zo'n verrekte pufclub, dan ga je lekker niet. Geen schuldgevoel nodig, echt niet.
Och ik denk dat je je gevoel moet volgen. Als je zo'n cursus niet wilt, dan wil je het niet. Ik denk niet dat je je kindje iets ontneemt of je je schuldig zou moeten voelen. Met Sam is het ook allemaal goed gekomen! Succes met deze zwagerschap. Ik hoop dat het 'genieten' ervan voor jou nog komt.
BeantwoordenVerwijderenProbeer er toch van te genieten en als je twijfel over die cursus dan doe je dat toch niet en ga je wat anders doen? Er is toch zoveel meer te doen dan alleen zo'n puf cursus of is dat tegenwoordig niet meer zo? x
BeantwoordenVerwijderenJeetje, ik zou zeggen: volg je gevoel, maar dat is wat dubbelzijdig als ik het goed begrijp. Voor het tweede deel van je verhaal valt ook wel wat te zeggen, en het derde zeker. Dat je bang bent om het vat open te trekken ... Maar, een pufcursus helpt je denk ik niet bewuster zwanger te zijn, je bent er nu eenmaal geen fan van. Punt. Misschien af en toe een halfuurtje eerder naar bed en met je hand op je buik liggen fantaseren? Om de dag ofzo? Daar ben ik dol op :) Cursus trouwens niet gedaan en ga ik ook niet doen dit keer. Geen behoefte aan, het is gewoon echt niks voor mij.
BeantwoordenVerwijderen