Sam 16 maanden

Gisteren was Sam precies 16 maanden. Eerder riep ik nog dat toen Sam eenmaal het jaar gepasseerd was, de ontwikkelingen elkaar minder snel opvolgden. Deze maand kan ik jullie het tegendeel melden. December stond namelijk in het teken van veranderingen.

Om te beginnen loopt Sam los. Eindelijk haha! Al maanden riepen Maarten en ik tegen elkaar dat het eraan zat te komen. Die zoon van ons besloot echter lekker rustig aan te doen. Maar goed, hij loopt. Yeah! Nog wel heel wiebelig en met veel kont- en knielandingen trouwens. Vind het bizar hoe groot hij eigenlijk al is, als hij naar me toe komt stappen. En dan te bedenken dat er kinderen zijn van de helft van zijn leeftijd die al stapjes zetten...

Verder lijkt Sam opeens zoveel te snappen. Heel handig! Als ik vertel dat we naar boven gaan, dan gaat hij voor de de deur naar de gang zitten wachten. Wanneer ik deze open, kruipt hij op z'n dooie akkertje de trap op. Als ik zeg dat hij naar bed gaat, schudt hij regelmatig met zijn hoofd van niet. En no way dat hij dan zelfstandig de trap op gaat. Sterker nog, in dat geval kan ik een spartelend Sammetje naar boven sjouwen die zich onderwijl probeert vast te houden aan de trapleuning. 

Wat ook heel geinig is dat als ik zeg dat hij zijn schoenen moet pakken, hij dat ook daadwerkelijk gaat doen. Vervolgens doet hij  driftige pogingen om ze aan te trekken. Superschattig! Ook brengt hij mijn schoenen als ik daarom vraag haha! Tevens kan hij van alles aanwijzen. Je hoeft hem maar te vragen waar Bumba is, of zijn poezen- of hondenknuffel en hij gaat erheen.

Sam begint ook de functies van verschillende voorwerpen te snappen. Zo weet hij precies dat er met een haarborstel, haren worden gekamt en met een tandenborstel, tanden worden gepoetst. Mini is heel ruimdenkend en voert deze handelingen nog liever bij ons uit dan bij zichzelf. Ik heb dus al diverse malen een tandenborstel in mijn huig gehad en de katten een opdonder met een borstel die meneer toevallig te pakken heeft gekregen. Note-to-self: opruimen die hap!

Ook het aankleden wordt makkelijker. Nou ja, soms! Als Sam in een goede bui is, krijg je armen aangereikt en probeert hij zelf z'n sokken aan te trekken of zijn muts op te zetten. Heerlijk om hem zo nu en dan zonder worstelen in de kleren te krijgen.

Wat ook tof is, is het gebrabbel van mijn monster. Mijn vriend en ik grappen weleens tegen elkaar, dat we nog even moeten genieten van het feit dat ons kind nog niet praat. Want man, man, wat een kabaal komt er uit Sam. Hele onverstaanbare verhandelingen worden er gehouden. En dat alles op vol volume. Maar echt, het is zo leuk om aan te horen. Temeer omdat hij er sinds kort diverse gebaren bij maakt. Niet dat die helpen om de boel te verduidelijken overigens. Het ziet er gewoon heel wijs uit haha!

Ik zou nog tig voorbeelden kunnen geven van wat Sam inmiddels allemaal kan en snapt. Dat doe ik niet want ik denk dat mijn punt duidelijk is. Mijn zoon wordt groot. Een echte dreumes met een eigen wil en mening. Ik vind het fantastisch om te zien hoe hij steeds iets nieuws ontdekt en hoe blij daarmee is. Hoewel ik de babytijd heel speciaal en bijzonder vond, vind ik dit stiekem nog net iets leuker.

Later vandaag maak ik de winnaars bekend van de gepersonaliseerde pakjes geboortemuisjes van De Ruijter. So stay tuned!

Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.