Ik word soms zo moe...

...van mezelf! Ik ben zo'n verschrikkelijke chaoot. Soms twijfel ik echt aan die bovenkamer van mij. Het is allemaal wel een tikkeltje erger geworden sinds de geboorte van Sam, maar daarvoor was het ook niet al te best. Ik word er bij tijd en wijlen in ieder geval helemaal kierewiet van, pfff!

Even een voorbeeldje van gisteren. Ik moest boodschappen doen. Om te beginnen was ik mijn sleutels kwijt dus moest ik met de buggy achterom door de gemeentetuin. Goed, kan gebeuren. Eenmaal in de supermarkt vergat ik avondeten mee te nemen dus moest ik later op de dag weer terug. Vervolgens kwam ik erachter dat we ook nog billendoekjes nodig hadden. Weer terug dus! 's Avonds op de bank bedacht ik me dat ik ook die dag niet langs de ING was geweest. Ik moet daar al een week heen maar steeds loop ik erlangs zonder dat het bij me opkomt om naar binnen te gaan. Zo irritant! Ik moet daar overigens naartoe omdat ik de inlogcode van het internetbankieren ben vergeten. Zucht!

Nog zoiets, ik moet een formulier opsturen om de verzekering van mijn oude telefoon op te zeggen. Kerel in de telefoonwinkel had het helemaal uitgeschreven voor me maar ik heb per ongeluk dat papier weg gemieterd met het plastic tasje. En serieus, het kwam pas weer bij me op toen het geld van mijn rekening was afgeschreven. (Dit voorbeeld dateert van voordat ik de inlogcode van het internetbankieren kwijt was haha!) Er zijn drie hele weken voorbij gegaan zonder dat het in die botte kop van mij is opgekomen. Dat is toch raar?

Of wat te denken van het volgende. Stel het je even voor. Je moet een paspoort aanvragen voor je zoon. Op de site van de gemeente staat dat je daarvoor onder andere de geboorteakte nodig hebt. Prima! Vriendlief een afspraak gemaakt op het gemeentehuis om dat allemaal te fiksen. (Hij kent me inmiddels, als hij moet wachten tot ik een keer een afspraak maak dan krijgt dat kind nooit een paspoort!) Afijn, avond van tevoren alle zooi opzoeken. En toen bleek de geboorteakte kwijt. Gewoon foetsie! Heel het huis op zijn kop gezet en middenin de nacht terug gevonden tussen het oud papier in de kelder. Oeps!
Inmiddels hebben we drie flesjes Dentinox in huis. (Voor de niet mama's onder ons, dat is verdovend spul dat je op doorkomende tanden en kiezen smeert om het wat draaglijker te maken voor je koter!) Zoals met alles, raak ik die flesjes ook continu kwijt. Aangezien het een beetje zielig is om Sam maar te laten brullen van de pijn koop ik het steeds opnieuw. Om vervolgens de oude verpakkingen weer terug te vinden. We hebben tegenwoordig genoeg van die meuk in huis om drie melkgebitjes pijnloos door te laten komen. 

Hoe vaak mijn vriend ook niet lichtelijk geïrriteerd is omdat ik iets van hem heb zoek gemaakt. Geheel per ongeluk hoor, maar het is wel mooi pleite. Zo hebben we nooit meer een spoor terug gevonden van zijn fietsbroek, hardloopbroek, O'Neill trui en telefoonoplader. Deze zaken moeten ergens in huize In a flow around the world rondzwerven. De vraag is alleen waar. Het lijkt wel of er ergens een groot zwart gat is waarin allerlei spullen verdwijnen. Een soort Bermuda-driehoek maar dan in Leusden.
Dit is nog maar een kleine greep uit wat er zoal in het honderd loopt. Ik zou er een boek over kunnen schrijven. Hoe ik ook mijn best doe om wat georganiseerder geworden, het lukt me niet. Ik vergeet namelijk dat ik beter mijn best zou gaan doen om wat meer stil te staan bij wat ik aan het doen ben. Het is werkelijkwaar een hopeloze aangelegenheid en ik word er zo verschrikkelijk moe van. Tips zijn dan ook zeer welkom!

Vergeet niet om mee te doen aan mijn winactie in samenwerking met De leukste taartenshop. Je kunt hier lezen hoe je meedingt. Good luck!

Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.