Ik ben momenteel van de struisvogelpolitiek. Wat bevallen betreft dan. Ik ben namelijk nooit echt bevallen. Ik heb een spoedkeizersnede gehad maar heb nooit echt weeën gevoeld. Er ging gewoon gelijk, SHABAM, het mes in. En nu zit er dus een nieuwe baby in mijn buik. Er schijnt er nog nooit eentje te zijn blijven zitten dus diep vanbinnen weet ik dat ik over een paar maanden de pineut ben. Buikbaby zal er toch een keertje uit moeten. Daar wil ik voorlopig echter nog even niet aan denken.
Hoe Sam ter wereld kwam, was nogal uhhh... traumatisch. Wil ik nooit meer meemaken. Een serene thuisbevalling zit er alleen sowieso al niet meer in. Ten eerste ben ik een medisch geval, ten tweede schijnt het litteken van mijn keizersnede nogal wat problemen op te kunnen leveren en ten derde heb ik bloeddrukprobemen en ging ik daardoor de vorige keer bijna de pijp uit.
Toen ik onlangs voor de zoveelste keer op controle was bij de gynaecoloog werd er maar aangedrongen op een bevalplan, de verloskamers bekijken en dat soort gedoe. Plotseling ging er een knop om bij me. Ik wilde hier allemaal gewoon NIET aan denken!!! Ik moest de neiging onderdrukken om te roepen: 'Joh, kun je me de OK niet gewoon gelijk laten zien?' Ik heb momenteel geen enkel idee over bevallen. Het liefst beval ik helemaal niet. Ik wil me er niet me er niet mee bezighouden. Ik werd dan ook nogal raar aangekeken toen ik zei dat het me geen zak uitmaakte hoe dit kind eruit zou komen. Pijn doet het toch en als het snijden wordt dan snijden ze tegen die tijd maar een eind weg. Ik voel het daadwerkelijk zo. Het kan immers niet rotter gaan dan de vorige keer.
Struisvogelpolitiek dus! Stiekem ben ik van plan om mijn kop in het zand te steken tot een week of 37. In ieder geval tot ik er niet meer onderuit kan. Tot die tijd weiger ik om verloskamers te bekijken. Beviel me trouwens voor geen meter twee jaar geleden. Ik zag toen rond week 30 die martelkamers in een ziekenhuis dat een jaar later tegen de vlakte ging. Ik dacht enkel: moet ik in dit Oostblok-ziekenhuis godverdomme mijn kind gaan uitpoepen?!? Gelukkig hoefde dat niet en sneden ze op een vooroorlogse operatiekamer Sam uit mijn buik. Goed, daar begin ik niet meer aan. Ook verdom ik het om bevallingsverhalen te lezen of aan te horen en naar een zwangerschapscursus te gaan. In huize In a flow around the world geldt censuur op alles dat te maken heeft met hoe baby's de baarmoeder verlaten. Degenen die onverhoopt alsnog durven te beginnen over samen bevallen, vacuümpompen en placenta's die blijven zitten, sla ik zonder pardon voor hun bek. Jullie zijn gewaarschuwd!
Of deze aanpak handig is, weet ik niet. Ik kan jullie wel vertellen dat ik me er hartstikke fijn bij voel. Heerlijk rustig! Snap niet waar al die andere dikbuiken zich zo'n zorgen om maken. Nu scheelt het misschien dat de kans sowieso groot is dat het ook ditmaal op een keizersnede uitdraait. Niet dat dat zo goed beviel (haha woordgrapje!) de vorige keer maar het idee van een heel mensje door mijn punani naar buiten werken, klinkt ook verre van aantrekkelijk. Een bevalling heb ik domweg even geskipt in mijn mind-set van dit moment. Ik hanteer simpelweg het tijdperk pré-baby-2.0 en het tijdperk post-baby-2.0. Ideaal wat mij betreft. En tot mijn vliezen breken of de doc met zijn scalpel staat te zwaaien, struisvogel ik rustig verder.
Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.
Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.
Als het gebeurt, zie je wel toch. Welke manier ook, die baby komt er uit. Er niet aan denken tot aan het einde kan super werken. Jij gaat het super doen, allemaal op gevoel. Maare.. als Sam 2.0 eruit is haal je wel je kop uit het zand toch?
BeantwoordenVerwijderenIk kan het me voorstellen dat je er zo over denkt en dat je er liever even niet
BeantwoordenVerwijderenaan wil denken. Het zal vast goedkomen als de kleine ter wereld komt! Dat moet wel met zo'n super mama.
xoxo
www.its-dash.com
Ik was echt panisch voor mijn bevalling, vooral vanwege het feit dat er iets uit moest down under..Ik heb er heel wat slapeloze nachten over gehad, complete paniek. Ik had ook struisvogelpolitiek moeten uitoefenen want alle verhalen maakten me alleen maar banger. En uiteindelijk had ik een geweldige bevalling! Dus lekker struisvogelen maar :-)
BeantwoordenVerwijderenIk deed dat ook hoor. En dan had ik niet eens een traumatische ervaring. Ik heb me nooit voorbereid op het bevallen. Niks erover gelezen, niks erover gekeken. Ik was struisvogel nummer 1 haha. Is uiteindelijk ook helemaal niet nodig, het gaat toch nooit zoals je het verwacht. Kan je net zo goed maar niets verwachten.
BeantwoordenVerwijderenVolgens de theorie had ik een zware bevalling (bijna 2 uur persen en toen knip + vacuum), maar de bevalling zelf is mij toch erg meegevallen. Ik vind het herstel vervelender (pijnlijke hechtingen, klap die mijn bekkenbodem heeft gehad, enz). Volgens mij ben jij ook een bikkel en hoef je niet op te zien tegen een natuurlijke bevalling. Zelf zou ik het iig zo weer doen en zie juist een ks niet zitten!
BeantwoordenVerwijderenHet komt zoals het komt. Met de ervaring die je al hebt vind ik het niet heel raar dat je het een beetje blokkeert allemaal.
BeantwoordenVerwijderenIk hou me er ook nog niet zoveel mee bezig... Ik vind het ook heel eng en ik weet ook dat het toch wel een hel gaat worden. Het liefst zou ik gewoon "natuurlijk" bevallen zonder medicatie maar aan de andere kant pffff. Nouja, wat jij al zegt het zal echt niet blijven zitten dus wat moet dat moet haha. Sterkte ;) groetjes van een mede-struisvogel haha.
BeantwoordenVerwijderenTijdens mij zwangerschap van Ayden deed ik exact hetzelfde. Ik mocht me pas druk maken over de bevalling als ik ruim 8 maanden zou zijn. Nou aangezien ik zo;n eigenwijs kind heb, die al met 28w eruit wilde, heb ik me dus geen sec druk gemaakt over de bevalling. Ik probeer hetzelfde te doen nu ik zwanger ben van babyboy2.0, maar het gaat me toch iets lastiger af. Hoewel ik me voornamelijk zorgen maak over wanneer de bevalling zou plaatsvinden, in plaats van hoe de bevalling gaat zijn.
BeantwoordenVerwijderenZou ik ook doen. Je ziet dan wel weer. Waarom zou je je nu al druk maken?
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook geen bevallingsverhalen gelezen, geen rondleidingen in de verloskamers gedaan en ook geen cursussen gedaan. Daar ben ik achteraf echt blij om want ik had er niks aan gehad omdat het achteraf totaal anders verliep. Ik dacht gewoon: het komt er hoe dan ook uit haha. Gewoon doen waar jij je prettig bij voelt hoor anders gaat die bloeddruk straks alleen maar nog meer omhoog ;)
BeantwoordenVerwijderenik denk aan niets anders meer de laatste dagen... vrijdag te horen gekregen dat onze baby misschien al te groot is om natuurlijk te bevallen (mijn bekken kunnen te smal zijn...) woensdag een scan en dan vrijdag weten we het... spannend!
BeantwoordenVerwijderenAls jij je hier lekker bij voelt prima toch. Er is er inderdaad nog nooit een blijven zitten. En als het zover is, heb je de juiste mensen om je heen om je rustig te houden en die je vertellen wat te doen. Komt allemaal goed.
BeantwoordenVerwijderenIk had me wel wat ingelezen over bevallingen ect., maar ik maakte me er totaal niet druk om. Omdat ik me er eigenlijk niks bij voor kon stellen. Ik stapte behoorlijk relax de bevalling in. Wilde gewoon lekker thuis bevallen, dus was blij dat de baby met ruim 41, 5 weken zich meldde zodat de bevalling niet opgewekt hoefde te worden.
BeantwoordenVerwijderenMaar nu ik dus een bevalling heb meegemaakt (uiteindelijk in het ziekenhuis) en me er nu dus wel iets bij voor kan stellen, sta ik er heel anders tegenover.
Het is dat zwanger raken hier vrij makkelijk ging, dus in die zin is er nog hoop voor mijn zoon op een broertje of zusje, maar als er een plusje op de test verschijnt verander ik in een struisvogel.
Kan mijns inziens niet echt kwaad. Ik bedoel, vroeger ging het toch ook zo van "'Oh jee, moet ik naar de wc of is dit een wee?'' en voor je het wist had je een kind. Dus, lekker doorvogelen zo.
BeantwoordenVerwijderenMaar vroeger was ze dood geweest in haar geval, dus ehh tsja.. ;)
VerwijderenIedereen gaat er op zijn eigen manier mee om en dat is alleen maar een goed idee denk ik :) We hoeven niet allemaal op dezelfde manier met dingen om te gaan, toch? :)
BeantwoordenVerwijderenZelf was ik juist precies andersom: ik wilde alles, maar dan ook echt ALLES van tevoren weten. Ik was dus ook op de hoogte van zo'n beetje elke puf-methode, meditatie-techniek, complicatie enz. Dat gaf mij vreemd genoeg juist weer rust....
ik heb het beide keren over me heen laten komen en de gyn wist wel waar ze het over had, dus maakte me weinig zorgen.. Er is mij overigens nooit gevraagd of ik de verloskamer wou zien ofzo..
BeantwoordenVerwijderenIk ben zelf nog wel aan het twijfelen of ik me zal laten rondleiden in een ziekenhuis en evt een verkorte cursus zal gaan doen. Ik kijk helemaal niet tegen het bevallen op en denk dat het me misschien kan helpen om wat zelfverzekerder te worden. Aan de andere kant kan het ook de hele andere kant uit slaan en ik juist enorm zenuwachtig worden van al die informatie die ik liever niet had gehoord!
BeantwoordenVerwijderenHoe dan ook, ik denk dat je prima bezig bent hoor, als je er bewust voor kiest je verder niet te willen verdiepen in wat er dan ook met bevallen te maken heeft. Je eerste bevalling was natuurlijk heel traumatisch, dus het is niet vreemd dat je je niet verheugd op de tweede keer. Misschien kan je er eens met de gynaecoloog over praten? Wat je zelf al zegt: er is er nog nooit één blijven zitten, dus Sam 2.0 komt er vanzelf wel een keer uit. Op welke manier dan ook, en dan wijst alles zich vanzelf wel.
Struisvogelpolitiek is in sommige gevallen best gerechtvaardigd. Omdat ik niet wist wat mij te wachten stond en het idee van een baby uitpoepen verreweg van aantrekkelijk is, ben ik compleet blanco de bevalling ingestapt.... De rest van de details zal ik je besparen :-)
BeantwoordenVerwijderen"sla ik zonder pardon voor hun bek "....Ik zie het ook gelijk al voor me :-) prachtige foto trouwens! x
BeantwoordenVerwijderenOh zo herkenbaar.. daar wil je echt niet aan denken en niets over lezen, heb ik ook niet gedaan zeg maar toen ik zwanger was.. Wilde geen horror verhalen horen maar ook geen verhalen van vrouwen die bevallen voor een kop koffie!
BeantwoordenVerwijderenHeel erg herkenbaar. Ben zelf ook met een spoedkeizersnede bevallen, wel na uren weeën. En eerlijk, ik heb al veel ergere dingen meegemaakt dan weeën. Als we ooit aan nummer 2 beginnen dan wordt het sowieso een keizersnede. Op mijn vraag. Ik was supertevreden van mijn keizersnede.
BeantwoordenVerwijderen