Sam 22 maanden

Donderdag was Sam 22 maanden. Jeetje, over slechts twee maanden vieren we alweer zijn tweede verjaardag. Voor mijn gevoel is hij pas net een jaar. Pfoe! Eigenlijk heb ik niet zoveel te melden in dit blogje. Er hebben geen grootse veranderingen plaatsgevonden afgelopen maand. Geen nieuwe mijlpalen. Alles kabbelt vrolijk voort in huize In a flow around the world. Wel is hij een stuk beter gaan praten. Zowaar komen er nu daadwerkelijk verstaanbare dingen uit. Vooral uh-oh, nee en oh neeeee trouwens, haha! Zijn vocabulaire is flink uitgebreid. Hij zegt opeens alles na en ik hoor echt mezelf terug. Ik ben nog even aan het bedenken wat ik daarvan moet vinden. Ik lig in ieder geval regelmatig in een deuk om wat hij allemaal uit weet uit te kramen. Al vind ik een dreumes die midden in de nacht knetterhard aardbei zit te roepen in z'n bed niet bepaald hilarisch. 

Maar het gaat goed met mijn kleine terrordreumes. Hij is dwars, onderzoekend en kan eindeloos protesteren tegen dingen die niet mogen. Volkomen normaal dus. Ik heb mijn handen vol aan hem maar geniet me helemaal suf. Hij begint groot te worden. Hij snapt werkelijk alles! Zo zijn er hier in huis nogal eens dingen kwijt. Zoonlief maakt dus regelmatig onze zoektochten mee naar verdwenen spullen. Tegenwoordig kan ik gewoon zeggen: 'Sam, help jij mama zoeken naar de witte sandalen?' En meestal tovert hij ze dan binnen drie seconde voor me onder de bank vandaan. Handig! Zo gaat het met praktisch alles. 

Verder merk ik dat hij  z'n energie kwijt moet. Dat betekent dus lekker buitenspelen. Rennen, vliegen, klimmen en meer van dat soort zaken. Wanneer we hem niet een beetje afmatten, weet hij niet zo goed wat hij met zichzelf aan moet. Ook blijft hij op zoek naar uitdagingen. Momenteel is hij nogal uitgekeken op zijn speelgoed, lijkt het. Alsof het hem geen uitdaging meer biedt. We zijn nu dus aan het bekijken waar hij wel voor te porren is. Gelukkig blijven auto's een dikke hit. Fijn! Over het algemeen is mini een heel blij en vrolijk ventje. Weliswaar zijn we in de peuterpuberfase beland en wil hij alles zelf doen, toch vind ik het prima te doen. Maar goed, wat niet is, kan nog komen. Daar ben ik me terdege van bewust. Voor hetzelfde geld wil ik hem volgende maand direct na het ontbijt achter het behang plakken. 

Stiekem vind ik het steeds makkelijker worden allemaal. Sam kan zichzelf best eventjes vermaken, helpt mee met van alles en nog wat en is nog steeds een heerlijk knuffelkippetje. Hij kan ons heel veel duidelijk maken zowel verbaal als non-verbaal. Ook eet hij prima, slaapt hij prima en vindt hij het te gek om dingen te ondernemen. Wat wil je nog meer? En tja, dat we over een paar maanden weer helemaal opnieuw gaan beginnen aan de ontwikkeling van zo'n hummel daar denk ik nu nog niet zoveel over na. Ik ga er maar vanuit dat als we het één keer kunnen, het een tweede keer vast ook lukt. Komt tijd, komt raad. Nu nog even keihard genieten van mijn kleine, grote man. 

Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.