It's a...

Vanmorgen was het eindelijk tijd voor de 20-weken echo! Jeetje, ook een tweede keer vond ik het weer hartstikke spannend. Persoonlijk vind ik dit onderzoek een flinke mijlpaal. Ik stapte vanmorgen dan ook een tikkeltje nerveus in de auto om samen met Maarten naar het ziekenhuis te rijden. Gelukkig was alles goed met Sam 2.0! Zoals het er nu naar uitziet, is ook dit monstertje helemaal gezond. Alles zat erop en eraan! Tevens hebben ze geen extra onderdelen gespot. Ook wel prettig, haha! Verder zit de placenta deze keer aan de voorkant en loopt de baby nog steeds voor op groei. 

Nadat mini-mini-me geslaagd was voor dit prenatale onderzoek, ging de echoscopiste nog even tussen de beentjes kijken. We hebben geen geslachtsbepaling laten doen dus dat was het moment van de waarheid. We wilden namelijk toch wel graag weten of er een jongetje of meisje in mijn baarmoeder huist. Hoewel buikbaby heeft besloten geen fotomodel te willen worden, hebben we gelukkig toch even kunnen gluren. En... we krijgen er een prachtige zoon bij in oktober of november! 

Ik vind het zo enorm leuk om nog een ventje erbij te krijgen. Ik ben dol op kleine jongetjes en ook voor Sam is het geweldig om een broertje te krijgen. Uiteraard was een meisje even welkom geweest maar een jongetje voelt gewoon heel goed en vertrouwd. Ik ben blijkbaar een geboren jongensmama. Volgens de echoscopiste was ook dit weer een belachelijk druk exemplaar dus ik houd mijn hart vast. Die twee gekneusde ribben inclusief donkerpaarse bloeduitstortingen die Sam me de laatste maanden van mijn zwangerschap bezorgde, staan me nog vrij helder voor de geest. En eenmaal uit mijn buik is hij er ook niet rustiger op geworden. Dat belooft wat voor de toekomst! Ze kunnen over een poosje in ieder geval elkaar een beetje bezighouden. 

Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.