Vreetfestijn

'Of ik voor een weeshuis kookte?', vroeg vriendlief me afgelopen zaterdagmorgen. Het was de dag waarop hij voor een select gezelschap zijn verjaardag vierde. Ik had hem 's morgens samen met Sam de keuken uit gebonjourd en opgedragen een rondje te gaan lopen. En me vooral niet aan mijn hoofd te zeuren! Koken is voor mij ontspanning en dan verdraag ik geen gemiep en gedoe om me heen. Ik wil gewoon lekker zen in mijn potten en pannen roeren. Maar goed, dat weeshuis dus. Kijk en oordeel zelf op de bovenstaande foto. Mijn hysterische gedoe 's morgens over de in mijn ogen te kleine hoeveelheid gehakt bleek in ieder geval ongegrond. Twee kilo bleek ruimschoots voldoende, oeps! (We hebben er nog twee dagen van gegeten namelijk!) 

We aten Mexicaans. Vorige week vroeg ik mijn vriend wat hij wilde eten als we zijn verjaardag gingen vieren. Hij wist het niet. De arme man durft hier in dit huishouden geen voedselgerelateerde uitspraken meer te doen omdat ik de broek aanheb in de keuken ben ik bang, oeps again! Goed, mijn voorstel was dus of een Italiaans buffet of een Mexicaanse variant. Vriendlief koos voor de laatste optie. Om een lang verhaal kort te maken, vrijdag ging ik helemaal los in twee verschillende supermarkten en de volgende morgen bereidde ik al dit eten. Oh ja, en vrijdagnacht bakte ik twee verjaardagstaarten en zaterdagavond kickte ik onze gasten en vriend wederom de keuken uit om een toetje in elkaar te flansen. Ik bedenk me nu ook ineens dat mijn zelfgemaakte verfrissende drankjes niet op de foto staan. Tja, geen idee hoor wat er wordt bedoeld met dat koken voor een weeshuis. Het was wel gezellig in ieder geval en de avond duurde nog lang, langer, langst!