Fopspeen

Toen Sam net geboren was, was ik heel panisch over het geven van een fopspeen. Ik was namelijk nogal bang gemaakt door de lactatiekundige dat dit slecht zou zijn voor het geven van borstvoeding. Aangezien ik erg veel moeite heb moeten doen om mijn borstvoeding op gang te laten komen, was ik niet van plan dat te gaan verpesten met een fopspeen. 

Na een aantal weken besloten we Sam op een gegeven moment toch eens een speentje aan te bieden omdat hij continu wilde zuigen. Zijn zuigbehoefte was enorm ondanks mijn inmiddels ijzersterke productie. Hij had op die momenten dus niet zozeer honger maar hij wilde gewoon sabbelen. Mijn angst voor de fopspeen bleek echter niet van toepassing. Sam wilde helemaal niet zo'n plastic ding in zijn mond. Hij vond er niets aan en kon er  ook niets mee. (Later bleek dit een voorbode van zijn flesweigeren!) Ik heb zoonlief dus veel aan de borst gehad en tot hij zijn eigen duim kon vinden, hebben we ook veel met onze vingers in zijn mond gezeten. Alles om maar te voorzien in zijn zuigbehoefte. 

Na een aantal maanden nam die zuigbehoefte af. Daarvoor in de plaats kwam een nieuwe behoefte; bijten. Meneer kreeg namelijk tanden en om die dingen door te laten komen, werd er heel wat afgeknauwd. Op een gegeven momenten werd het niet meer zo aantrekkelijk om onze vingers in dat bekkie te stoppen want die verse tandjes zijn hartstikke scherp. Die zoon van ons leek verdorie net een piranha. 

Ik geloof dat ik het eind april behoorlijk gehad had met dat gebijt omdat hij ook steeds mijn tepels te grazen nam tijdens de borstvoeding. Er kwamen toen drie boventanden tegelijk door en Sam wist niet waar hij het zoeken moest. Heel zielig! Maar goed, een paar vlijmscherpe tandjes in mijn borst of vinger vond ik echt geen optie. En toen opeens bedacht ik de oplossing... een fopspeen!
Een speen bleek de oplossing om tandjesdagen door te komen. Het is niet zozeer dat Sam erop zuigt maar meer dat hij het lekker vindt om op te bijten. Kauwspeeltjes of bijtringen doen hem niet zo veel, hij knaagt veel liever af en toe op een speen. Op de speen zelf maar ook rustig op dat schild of op het ringetje. Ziet er niet uit natuurlijk maar het helpt hem schijnbaar.
Verder vindt hij het interessante dingen die spenen. Hij haalt ze gefascineerd uit z'n mond, bekijkt ze, en stopt ze weer terug. Sam gebruikt spenen dus niet waarvoor ze zijn bedoeld, het is en blijft nu eenmaal een borstenkind! Neemt niet weg dat ze hier zeker van pas komen. Ik was vorige week dan ook in mijn nopjes toen ik een mailtje kreeg van mijnfopspeen.nl met de vraag of ik een paar speentjes wilde testen. Natuurlijk wilde ik dat. Wat dit aanbod nog eens extra leuk maakte, was het feit dat ik een setje fopspenen mocht laten bedrukken met Sam z'n naam. Een paar dagen geleden vielen de customized spenen in de bus. Zijn ze niet leuk? Het is nu alleen nog een kwestie van afwachten wanneer zich weer nieuwe tanden aandienen.

Deze blog is tot stand gekomen in samenwerking met mijnfopspeen.nl.