Bezoek CB

Gisteren stond er weer eens een bezoekje aan het consultatiebureau gepland. Ik zag er ietsiepietsie tegenop vanwege eerdere bezoeken en het feit dat Sam inentingen zou krijgen met dit warme weer. Als je mijn blog volgt dan weet je namelijk dat ik geen geweldige ervaringen heb met ons consultatiebureau. Gelukkig kon deze keer vriendlief ook mee. (Al eerdere bezoekjes met Sam heb ik alleen gedaan.) Ik wilde heel graag dat hij erbij zou zijn zodat de verpleegkundige kon zien dat Sam de bouw van zijn vader heeft. Sam is namelijk vrij slank voor zijn lengte en iedere keer wordt daar weer iets van gezegd. Alsof ik hem niet genoeg te eten geef ofzo...

Met lichte tegenzin stapte ik gisteren het consultatiebureau binnen. En... het viel alles mee! Dat mag ook wel eens gezegd worden. Het was rustig, het spreekuur liep niet uit, ik trof een leuke verpleegkundige die inviel vanwege de vakantieperiode en het allerfijnste was wel dat Sam in orde werd bevonden. Hij weegt nu 8,5 kilo en is 75 centimeter. Aan de lengte twijfel ik een klein beetje want als ik hem thuis meet, is hij iets langer maar goed, dat maakt ook niet uit verder. Qua lengte loopt hij precies op de middenlijn en qua gewicht iets eronder. Hij groeit dus netjes door volgens de curve maar is inderdaad wel slank. Deze verpleegkundige viel dat ook al op maar merkte vervolgens gelijk op dat hij waarschijnlijk de bouw van zijn vader heeft. (Hè, hè, finally!) 

Verder werd zijn fijne motoriek gecheckt en goed bevonden en moest ik wat vragen beantwoorden over zijn ontwikkeling. Sam loopt nu geheel op schema dus deze keer ontsnapte ik aan allerlei verwijsbrieven. Ik had er altijd vertrouwen in dat het wel goed zat met mijn kind en mijn moedergevoel bleek juist. 

Ook hebben wij het nog even gehad over Sam zijn issues met eten maar we pakten het prima aan volgens de verpleegkundige. Er zijn nu eenmaal koters die per sé zelf willen eten en geen fruit willen. En ik moest hem vooral niet dwingen om dingen te eten die hij niet zou willen. Niet dat ik dat doe, maar het is prettig om te horen dat ik het goed aanpak. Gewoon blijven aanbieden en het moet vanzelf wel los lopen. Er viel tevens geen onvertogen woord over het feit dat ik nog steeds borstvoeding geef. Ik heb daar een aantal vervelende opmerkingen over gehad op het consultatiebureau waardoor ik nu erg terughoudend ben hierover. Volgens deze verpleegkundige moest ik gewoon lekker doorgaan zo lang wij het allebei nog prettig vinden. Wat een verademing bij de adviezen van haar collega.

Aan het einde van ons gesprek was het tijd voor de gevreesde inentingen. Het zoontje van een vriendin die een week ouder is dan Sam kreeg deze prikken anderhalve week geleden en was er doodziek van. Ik kneep hem dus wel een beetje, vooral omdat het gisteren zo benauwd was. Hoge koorts krijgen is nooit ideaal maar tijdens een hittegolf zit je er helemaal niet op te wachten. Gelukkig viel het allemaal mee. Gisteren bij thuiskomt heb ik hem gelijk een zetpil paracetamol gegeven en koorts heeft hij niet gehad. Hij was wel erg huilerig en hangerig maar ik had het erger verwacht. Vandaag was Sam alweer min of meer zichzelf. Kleine bikkel!

Eind goed, al goed! Over drie maanden hoeven we pas weer terug te komen voor de volgende inentingen. Aangezien de volgende afspraak tijdens de herfstvakantie staat gepland, heb ik een klein hoopje om dezelfde verpleegkundige weer te treffen. Oh ja, de bovenstaande foto maakte ik niet gisteren maar vorige week. Niet dat dat veel uitmaakt overigens want hij heeft er de hele dag hetzelfde bij gelegen.

Sinds vandaag is mijn blogje ook te vinden op facebook. (Ik voel me helemaal hip nu!)  Geen idee nog wat ik precies ga doen met dat account maar mocht je benieuwd zijn dan kun je me altijd volgen ;-) Hiervoor ga je naar de sidebar en klik je op de facebook-button. Hope you like!