zaterdag 18 januari 2014

Bacillen en virussen

Met collega's in de Vaticaanse Musea
mei 2009


Gisteravond lag ik in bed mijn week te overdenken. Mijn gedachten gingen weer even terug naar zondag, maandag en dinsdag. Nondeju, wat was ik ziek en beroerd toen. Ik had echt een flinke griep te pakken. Opeens schoot me te binnen dat het lang geleden was dat ik het zo te pakken had.
Even afgezien van wat verkoudheden, ben ik de afgelopen twee jaar niet echt ziek geweest. Ook sta ik al bijna twee jaar niet meer voor de klas. Mmm, zou dat toeval zijn? Ik heb geen idee. Wel vind ik het beslist merkwaardig dat ik vooral heel veel griepjes heb gehad ten tijden van mijn lesgevende bestaantje. Hetzij als stagiaire, hetzij als docente. Bizar toch!
Laten we even teruggaan in de tijd. Als klein meisje was ik altijd strontverkouden en niet fit. Mijn moeder spreekt mijn vroegere kleuterjuf nog wel eens sporadisch en die dame weet altijd herinneringen op te halen aan mijn groene snottebellen. Fijn haha! De oplossing voor deze ellende bleek het verwijderen van zowel mijn neus- en keelamandelen. Ik kan me nog wat verrotte nachten in een ziekenhuis herinneren met heel veel ijsjes en nare verpleegkundigen. (Ik moest blijven omdat er dingen mis waren gegaan tijdens de operatie. Jess en OK's waren toen ook al niet zo'n goede combo...) Verder is me vooral bijgebleven dat ik me nadien een stuk beter voelde. 
Jaren ging het goed tot ik ging studeren. Al vrij vlot moest ik stage gaan lopen en toen begon het gedonder. Ik was continu ziek. Hele winters lang had ik een verstopte neus en wisselden de griep en voorhoofdsholteontstekingen elkaar af. Om knetter van te worden. Ik snapte er helemaal niets van. Werkelijk iedere maand was het raak. 
Oh wat heb ik gebaald dat ik me continu moest ziekmelden. Ik voelde me soms zo bezwaard dat ik niet kon werken. Als ik er alleen al aan terugdenk, krijg ik alweer een knoop in mijn maag. Wat een ellende om iedere maand de conciërge te moeten bellen met de melding dat ik ziek was. Of al die keren dat ik toch besloot voor de klas te gaan staan en halverwege de dag moest opgeven. Ik was vaak ook echt zwaar beroerd. Meestal had ik gewoon koorts en zaten mijn holtes vol. Verder herinner ik me nog een heel gedoe toen ik alsnog was gaan werken en ieder uur zieker werd. Uiteindelijk flauw gevallen in de armen van de conrector en afgevoerd door de ambulance. Had ik verdomme Mexicaanse griep. Ook de keren dat ik mijn stem kwijt ben geweest zijn niet meer op een hand te tellen. Niet meer op twee handen ook trouwens. Verschillende  ouderavonden heb ik moeten skippen omdat ik geen enkel geluid meer kon produceren. Zo geforceerd waren mijn stembanden. 
Alles heb ik eraan gedaan om te voorkomen dat die virussen en bacillen me in hun greep kregen. Kilo's fruit naar binnen gestampt en multivitamine's bij het leven geslikt. Ik verkeerde in goede conditie en sliep ook meer dan tegenwoordig. Verkouden leerlingen kregen van mij zakdoekjes aangereikt en ik ventileerde mijn lokaal zo goed mogelijk. Helaas maakte het geen zak uit. 
En nu? Nu gaat het al twee jaar hartstikke goed wat betreft griepjes en verkoudheden. Natuurlijk ben ik nog wel eens ziek zoals afgelopen weekend maar niet meer zo vaak als de zeven jaren daarvoor. En ook niet meer zo heftig. De laatste keer dat ik een echte gruwelijke holteontsteking had, was toen ik 11 weken zwanger was. Met 14 weken ging ik de ziektewet in en sindsdien heb ik geen school meer vanbinnen gezien. Ergens weiger ik te geloven dat dit berust op toeval. Domweg omdat het me iets te toevallig is allemaal. Weird!

Volg mij nu ook op BloglovinInstagramFacebook en Pinterest.

15 opmerkingen:

  1. Hmmm nu je het zegt. Ik was eigenlijk nooit ziek als kind.. En ook als puber niet.
    Werd pas echt ziek toen ik voor de klas stond.. elke keer weer.
    Ben dan dezelfde diehard hoor, ik ging vaak ook maar door, moesten me naar huis sturen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh ik ben ook zo vaak naar huis gestuurd. Wat een ellende!

      Verwijderen
  2. Aparte constatering. Ik ben ook KNO-kind geweest (ik weet hoe dat was met die ijsjes enzo). In mijn pubertijd ging het beter en ook begin '20s. Pas toen ik mama werd en Junior naar de peuterspeelzaal ging en later school, begon het gesodemieter weer. Ik ging van voorhofsholte-ontstekingen naar oorontstekingen (die met drie kuren nog niet weg gingen), naar buikgriep, griep, verkoudheid en dan weer het riedeltje van voor af aan: samen met Junior die ook jarenlang een snotneus heeft gehad. Een van ons twee was altijd ziek!! Vreselijk.
    En ik mag het natuurlijk niet zeggen, he! Maar dit is de eerste winter dat ik nog niks heb gehad...*kloptaf*.... Ik slik dagelijks vitamines en misschien ben ik nu immuun (voor even)?
    Tis maar goed dat ik in die tijd niet werkte, want dan had ik me ook ziek moeten melden van september tot en met maart!! (om voor Junior thuis te blijven en daarna voor mezelf!). Dat dan naast mijn kwetsbare 'psychische gesteldheid' (en rugproblemen waar ik heel wat fysio voor heb gehad in de loop der jaren)......

    Misschien zijn scholen stiekem wel een kwade bron van bacteriën???

    Ikweethetookniet!! Iig: fijn dat het beter gaat met je!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha, ik weet het ook niet maar vind het zo bizar en opvallend. Sam gaat niet naar de opvang dus ben heel benieuwd hoe dat gaat lopen over een poosje.

      Verwijderen
  3. Best bijzonder als je er zo over nadenkt. Ik ben eigenlijk nooit ziek, soms even een dagje wat minder fit maar ziek bijna nooit.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik denk dat het zeker te maken heeft met hoge concentratie virussen en bacillen op een school, alhoewel je ook wel hoort van leerkreachten die juist nooit ziek zijn, alsof ze immuum zijn geworden. Anyway, als je er wel ziek van wordt is dat behoorlijk vervelend.
    Ik was vroeger ook altijd aan het mieren met holte-ontstekingen, hoe vaak ik geen kuren heb gehad en rontgenfoto's heb moeten laten maken. Jaren heb ik er daarna geen last van gehad, tegenwoordig weer wat meer. De laatste echt heftige onsteking waarbij ik bijna mensen ging vermoorden van de pijn, was in oktober 2010.
    Bij zoonlief is het zo dat hij zo'n beetje het hele schooljaar snotterig, hees of buikpijnerig is, navraag leert dan dat heel veel kinderen in zijn klas dat ook hebben. Kortom; scholen zijn bronnen van bacillen en virussen :-) :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh vreselijk die holteontstekingen. Ik heb op een gegeven moment zelfs mijn verstandkiezen laten trekken omdat ik dacht dat het daar vandaan kwam. Maar je raadt het al, dat maakte geen zak uit.

      Verwijderen
  5. Zou best kunnen dat het daarmee te maken heeft! Ik was vroeger ook idioot vaak ziek, omdat ik chronische astmatische bronchitis heb. Alle verkoudheden sloegen meteen op mijn bronchiën en daar ging ik dan weer op koortsen. Nog steeds een zwakke plek, maar het gaat gelukkig al een stuk beter :).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Fijn dat het beter gaat meid. Het blijft ook mijn zwakke plek. Ik hoop zo dat het goed blijft gaan.

      Verwijderen
  6. Ik zie een verband hoor.. ga je weer voor de klas staan in de toekomst?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb geen idee. Misschien wel. We zullen zien wat de toekomst ons brengt!

      Verwijderen
  7. Kan me voorstellen dat het vreemd is. Maar ik hoor vaak dat mensen voor de klas vaker ziek zijn. Niet gek eigenlijk met zo veel verschillende mensen telkens in een ruimte,

    Ik ben sinds ik studeer ook vaker ziek. Als mensen om me heen roepen ik ben niet lekker kan ik garanderen dat ik de week daarna ziek ben.

    Hoop dat deze griep er voor heeft gezorgd dat je lang niet meer ziek wordt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb dat inderdaad ook vaak. Als er mensen om mij heen ziek zijn dan WEET ik gewoon dat ik er niet onderuit kom. Zo irritant.

      Verwijderen
  8. Reacties
    1. Huh, er is iets misgegaan.. Dit moest op de diary gereageerd worden hhaha

      Verwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...