Dag 3 - Je lievelingsdier



Ik vind het heel erg lastig om een lievelingsdier te kiezen. Ik ben namelijk dol op dieren en slechts één diersoort uitverkiezen tot favoriet, voelt als een onmogelijke keuze. Ik vind namelijk zoveel soorten dieren leuk, lief, aaibaar of imposant. Zet mij voor een wei met geitjes of schapen en ik ga ze geheid aaien. Laat mij los in de kinderboerderij en ik ben helemaal in mijn element. In een dierentuin heb ik het ook opperbest naar m'n zin en hetzelfde geldt voor Het Dolfinarium. Heerlijk om al die geweldige dieren te zien bewegen, slapen en spelen.
Er zijn zoveel dieren waar ik iets mee heb. Als ik me even een gemiddelde dierentuin voor de geest haal, kan ik een flink lijstje met favorieten op noemen. Tijgers, giraffen, olifanten, stokstaartjes, kolibries, flamingo's, chimpansees enzovoorts... Allemaal even leuk. Het punt is alleen dat ik niet dagelijks in een dierentuin kom en ook de kinderboerderij is geen plek waar ik met regelmaat te vinden ben. Waar ik wel vaak ben, is thuis en thuis zijn Bo en Semmie.
Bo en Semmie zijn mijn twee katten en ik ben dol op ze. Ik ben opgegroeid met katten en ik wilde dolgraag huisdieren toen mijn vriend en ik gingen samenwonen. In eerste instantie wilde mijn vriend geen beesten maar ik heb hem uiteindelijk zo bewerkt (sorry schatje!) dat we bij een nestje kittens gingen kijken afgelopen september. We zouden alleen maar gaan kijken natuurlijk maar kwamen uiteindelijk thuis met niet één maar twee kittens. Twee schattige pluizenbolletjes die door onze woonkamer waggelden en in onze nek in slaap vielen, zo lief!
Bo en Semmie zijn as we speak bijna tien maanden oud. Het zijn dus geen kleine onhandige kittens meer maar al grote sterke huistijgers. Sinds een maand lopen ze lekker buiten en dat is wel goed voor mijn Bonnie en Clyde. Het huis was een beetje te klein voor ze. Ze doen nu buiten niets anders dan in bomen klimmen, vogels opjagen, in het zonnetje chillen en bij de buren op visite gaan. Als ze binnenkomen vallen ze acuut spinnend in slaap op schoot. Heerlijk! Wat ook heel leuk is, is dat Bo de laatste weken lijkt te merken dat er iets aan de gang is in mijn buik. Zodra ik ga zitten, springt hij op schoot, strekt zijn voorpoten uit en legt zijn kop plat op mijn buik, alsof hij ligt te luisteren. De baby gaat hierop natuurlijk schoppen maar Bo laat zich daardoor niet wegjagen en spint vrolijk verder.
Ik denk dat ik dus toch maar ga beweren dat katten mijn lievelingsdieren zijn. Een hond lijkt me ook geweldig maar katten zijn net een tikkeltje zelfstandiger en dat is best fijn met een baby op komst. Al van kinds af aan ben ik een kattenvrouwtje en dat krijg je er niet meer uit, vrees ik. Als ik op straat een kat tegen kom, haal ik hem altijd even aan voor een snelle aai. Ook mijn vriend is sinds de komst van Bo en Semmie helemaal om. Hoop met heel mijn hart dat zoonlief straks niet allergisch is voor katten want zou het vreselijk vinden als ik ze weg zou moeten doen. (Heb trouwens voor de zekerheid al geregeld dat ze dan mijn ouders mogen wonen want ik ga ze never nooit niet naar het asiel brengen!)