Vreetmonster

Al een poosje wilde Sam pertinent niet meer worden gevoerd. Ik verzon allerlei recepten voor hem maar hij was er niet wild van, zullen we maar zeggen. Tijdens onze vakantie was het steeds brullen geblazen wanneer vriendlief en ik een bord voor onze neus hadden. Sam wilde namelijk per sé ook een hap van ons eten. Nou ja, prima! Hij was toen immers al bijna een jaar. En wat bleek, hij vond alles wat wij aten erg lekker. Dat had hij ons dus duidelijk proberen te maken de afgelopen tijd. Hmmm....

Eenmaal weer thuis besloot ik er maar werk van te maken. Het project Sam met de pot mee laten eten ging van start. En dat ging verrassend goed! Uiteraard dacht ik er wel goed over na wat ik op tafel zette omdat wij normaal gesproken best pittig en gekruid eten. We zijn hier niet vies van rode pepers en verse knoflook. Ik heb het dus iets kalmer aan gedaan met de kruiden maar verder eigenlijk niet veel anders gedaan dan ik normaal doe. 

Voorheen kreeg Sam altijd eten voordat wij aan tafel gingen. Terwijl ik aan het koken was, voerde Maarten hem meestal z'n avondmaaltijd. Daarna zat hij er nog gezellig bij als wij gingen eten. Tijdens de vakantie zijn we dat anders aan gaan pakken. Sam eet nu tegelijkertijd met ons mee. In de keuken schep ik zijn eten in een apart bordje en dat zet ik voor hem neer op het blad van de kinderstoel. Vervolgens gaat meneer er zelf mee aan de slag. (Het resultaat van deze vreetpartijen zie je op de bovenstaande foto...)

Ik verbaas me erover wat Sam allemaal naar binnen weet te werken. Hij eet werkelijk waar de vreemdste dingen. Denk aan risotto, gnocchi met bolognesesaus, ciabatta met hummus, Italiaanse wokgroenten, aïoli, Parmezaanse kaas en ga zo maar door. Alles is toch wel aardig gekruid maar hij lijkt het heerlijk te vinden. Je doet hem ook geen groter plezier dan met een stokbroodje met Paturain. 

Over een paar weken (of maanden whatever...) gaan we maar eens aan de slag met het leren eten met een lepel. Hij vindt bestek enorm interessant maar maakt nog geen aanstalten om er iets anders mee te doen dan het op de grond gooien. Ondanks de bende die hij maakt, wordt ik zo enorm blij van zijn aanwezigheid aan de keukentafel. Hij zit enorm lekker te eten en vreet zijn knuisten er bijna bij op, zo lekker vindt hij alles. En zeg nu zelf, zo'n smoelwerk is toch een genot om voor te koken!