Eindelijk...

...hebben we de stap genomen om Sam op z'n eigen kamer te laten slapen. Tegen al mijn verwachtingen in, ben ik namelijk zo'n moeder geworden die nogal moeite heeft met het loslaten van haar baby. Sam sliep namelijk nog steeds bij ons op de slaapkamer. De eerste maanden van zijn leven lag hij heerlijk in z'n wiegje naast me en vervolgens in het ledikant.

Eigenlijk had ik me voorgenomen om hem in zijn eigen kamer te leggen als hij uit de wieg zou zijn gegroeid. Toen dan in februari eenmaal zo ver was, konden vriendlief en ik dat niet over ons hart verkrijgen. Nou ja, ik kon dat vooral niet om heel eerlijk te zijn... Ik vond hem nog zo klein, zo kwetsbaar. Sam was echt nog een klein baby'tje toen. Ik besloot dat hij het beste af was in de buurt van zijn mama en zette het ledikant op de plaats van de wieg. Het was een beetje passen en meten maar het ging prima. 

De deal die ik sloot met mijn vriend was dat Sam op zijn eigen kamer zou gaan tukken als hij een jaar was geweest. De tijd vloog voorbij en opeens was daar begin deze week het besef dat zoonlief over anderhalve week toch echt jarig is. Dit bedacht ik tijdens onze terugreis uit Frankrijk. Heel drastisch besloten vriendlief en ik om bij thuiskomst Sam's bed in zijn eigen kamer te zetten. We redeneerden dat het daarvoor het juiste moment was aangezien Sam bij thuiskomst weer een beetje zou moeten wennen aan zijn vertrouwde omgeving. Niet logisch dus om hem eerst nog een weekje bij ons te laten slapen en dan de hele boel om te gooien. Daarnaast speelde mee dat mijn vriend nu nog twee weken vakantie heeft. Mocht Sam gaan spoken dan hadden we nu de tijd en de rust om daar goed mee om te gaan. Een stuk relaxter dan 's morgens compleet uitgewoond naar je werk te moeten omdat je kind een feestje hield ten koste van je nachtrust. 

Dinsdagavond legde we Sam dan ook te slapen in zijn eigen kamer. Ik denk dat wij het spannender vonden dan hij, want hij gaf geen kik en viel als een blok in slaap. De volgende morgen om half 11 meldde hij zich pas weer! Waarschijnlijk speelde wel mee dat dat arme kind compleet stuk was van de vakantie en de terugreis. Sam is namelijk een goede slaper maar zulke lange rukken zijn we nu ook weer niet van hem gewend. De daaropvolgende nacht ging het iets minder helaas. Om half 6 's morgens was hij klaarwakker. Ik heb hem gevoed maar hij wilde niet meer gaan slapen. Gelukkig kreeg Maarten hem na veel gedoe wel weer in dromenland. De derde nacht werd hij ook weer wakker. Geen idee hoe laat overigens want ik had op dat moment niet het besef om op de wekker te kijken. Wederom voedde ik hem en wederom wilde hij niet gaan slapen. Niet dat Sam vervelend was maar het leek hem wel een tof plan om in het holst van de nacht gezellig in het grote bed te gaan spelen. Zucht... Ik heb hem in een soort van houdgreep genomen en uiteindelijk is hij in mijn armen wel weer in slaap gevallen. Afgelopen nacht was wel een groot succes! Hij heeft heel wat uurtjes gemaakt en ik vond hem vanmorgen rond half 9 spelend in zijn ledikant. Hij kan het dus prima haha! Nu maar hopen dat hij vannacht deze trend gaat doorzetten. I hope so!
Al met al valt het dus wel mee! Toch valt het deze mama soms zwaar. Het voelt toch een beetje als het afsluiten van een periode. Ik vond het heerlijk om hem zo dichtbij me te hebben 's nachts. Zo gezellig en knus! Ik vond het geruststellend en fijn om in slaap te vallen met zachte babysnurkjes op de achtergrond. Ook vond ik het erg makkelijk dat ik 's morgens slechts één stap hoefde te zetten om mijn zoon uit bed te vissen en om hem vervolgens direct aan te leggen. Toch denk ik dat we een goede beslissing hebben genomen. Hoe ouder Sam namelijk wordt, des te alerter wordt hij. Hij werd steeds vaker wakker van ons als we naar bed gingen of wanneer de wekker ging. Ook fluisterden we op onze slaapkamer en deden het grote licht niet aan. Nu kunnen we 's avonds gewoon weer even televisie kijken in bed en nog even kletsen. Stiekem ook wel prettig! Ondanks die voordelen blijf ik het gek vinden om mijn kleine man niet meer naast me te hebben. Het liefst zou ik zijn bedje weer terug slepen naar onze slaapkamer maar aangezien hij eigenlijk prima slaapt in zijn eigen kamer is dat misschien wel van de zotte. Toch? Vrees dat er niets anders opzit dan te wennen aan onze herwonnen vrijheid.
De bovenstaande foto's maakte ik trouwens dinsdagavond. Zoals jullie kunnen zien, sliep Sam vol overtuiging in zijn vertrouwde bed op zijn eigen slaapkamertje. Zijn het geen superlieve plaatjes? Ik zou uren naar hem kunnen kijken als hij zo tevreden ligt te slapen.

Mocht je nog gebruik willen maken van de kortingscode die geldt op het gehele assortiment van de webshop Marington, dit kan tot en met 23 augustus. Je vindt de kortingscode hier.