Wat ik graag tegen mensen wil zeggen die altijd en eeuwig commentaar hebben als ik met mijn zoon op stap ben...

- Een jankend kind in de supermarkt is geen kwestie van een slechte opvoeding of gebrek aan ouderlijk gezag. Koters huilen nu eenmaal. Bij voorkeur in de Appie, vraag me ook niet waarom. En nee, we maken dan niet rechtsomkeerd want we hebben gewoon eten nodig!

- Soms negeer ik mijn brullende kind. Dat doe ik express omdat ik weet dat er een lullige reden is voor het gejank. Niet uit de wandelwagen mogen bijvoorbeeld. Of wel koekjes willen eten maar geen fruit. Zo zijn er wel honderd redenen waarom ik soms mijn kind laat jammeren. Alsjeblieft, bemoei je er niet mee. Ga me niet vertellen dat ik er iets aan moet doen of dat ik een slechte moeder ben. Ik kweek alleen een beetje eelt op dat tere kinderzieltje. En oh ja, ik probeer hem op te voeden en hem te leren dat hij niet alles krijgt wat hij wil. Dus!

- Toen ik nog zwanger was, had ik een uitgesproken mening over speelgoed. Het moest vooral van hout zijn, duurzaam  en vrij van batterijen. Jammer genoeg sloopt mijn kind al dat gezellige, houten spul en heeft hij een voorkeur voor grote plastic gebeurens met veel lampjes en geluid. Gelukkig speelt hij wel graag buiten. Dat compenseert een beetje. Ik heb geen behoefte om het geneuzel aan te horen van mensen die niet weten hoe het is om 24/7 een koter aan hun been te hebben hangen. 

- Kleine kinderen dragen luiers. Heel verrassend poepen en plassen ze daarin. Goh, dat had ik nu echt niet verwacht. Als ouder zijnde moet je regelmatig een nieuwe pamper om dat kontje knallen want een baby gaat dat niet zelf doen. Dat betekent dus dat ik dat ook weleens buitenshuis doe. Dat is niet gek, raar of vies. Kijk me niet achterlijk aan als ik ergens sta te hannesen. Je kijkt toch ook niet gek naar een hond die in de berm zit te schijten. Come on!

- Er bestaan moeders die borstvoeding geven. Ik ben er eentje van. Tegenwoordig voed ik zelden meer in het openbaar omdat Sam niet meer leeft op enkel moedermelk. Wel heb ik regelmatig, zeer discreet, mijn zoontje buitenshuis de borst gegeven. Ik had en heb daar zoveel handigheid in dat het amper opvalt dat ik borstvoeding geef. Voor diegenen die het toch zien, nee dat is ook niet vies, raar of gek. Doe niet zo puberaal omdat je een klein stukje tiet ziet. Als iets seksueels in de zin had, gaf ik je wel een lapdance. 

- Mijn kind mag wel eens een stukje taart eten op een verjaardag of een hapje van mijn stroopwafel. Hij is immers bijna 20 maanden. Ik weet heus wel dat daar suiker in zit maar ik denk niet dat hij daar dood aan gaat. Thuis krijgt hij gewoon iedere dag groente, fruit en bruine boterhammen. Houd die kletsverhalen over 'vergiftigen' alsjeblieft voor je.

- Nee, ik ben geen tienermoeder! Ik ben me er inmiddels bewust van dat ik er iets jonger uitzie dan ik in werkelijkheid ben. Ik was 25 toen ik Sam kreeg en vandaag de dag alweer 27 jaar. Mocht je dus denken dat je ongegeneerd commentaar kunt geven, kijk dan nog eens goed. Of vraag me op de man af naar mijn leeftijd. Toen ik daadwerkelijk 18 was, zag ik er namelijk een stuk strakker en jeugdiger uit dan nu. (Vandaar dat ik toen 14 jaar werd geschat vermoedelijk...)

- 'Misschien moet je hem even uit de wagen halen?' Ik moet verdomme helemaal niets! Weet je hoeveel moeite het me heeft gekost om hem in die buggy te krijgen. Ik heb een dansje moeten opvoeren en mini om moeten kopen met een doosje rozijnen. Wanneer ik hem vrij laat, trekt hij alles overhoop en rent hij weg. En dan kan ik weer commentaar verwachten dat hij onopgevoed is en dat dat vast komt omdat ik een tienermoeder ben en bladiebladiebla...

Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.