Sam 20 maanden

Vandaag is mini alweer 20 maanden oud. Jeetje, over slechts vier maanden vieren we zijn tweede verjaardag. Ik kan amper geloven dat de tijd zo snel voorbij vliegt. Sam wordt groot! En dat is te merken ook. Hij begint te veranderen van een dreumesje in een peuter. Zo krijgt zijn gezicht meer vorm en tevens verandert zijn gedrag.

Als dit de twee-is-nee-fase nog niet is dan houd ik mijn hart vast voor de toekomst. Sam probeert heel veel en helaas mag er ook best veel niet. Lullige dingen zoals op tafel klimmen, met je takken aan de dvd-speler zitten, broodkorstjes door de openingen van de salontafel proppen, alleen de trap oplopen, kasten leeghalen, in kasten klimmen en dergelijke mogen allemaal

niet in huize In a flow around the world. Heel naar natuurlijk! Dreumesdrama's  gegarandeerd. Ik vind het bij tijd en wijlen behoorlijk vermoeiend, zeker omdat ik de laatste tijd zelf niet topfit ben. Maar goed, het hoort erbij dus we dealen ermee. Ergens is het ook best hilarisch om iedere keer zo'n voorstelling te krijgen. 

Gelukkig is Sam verder wel lief hoor. Hij kan zich tegenwoordig steeds beter vermaken. Hij is echt aan het spelen nu. Eerst was het vooral gooien en smijten. Vandaag de dag gaat hij heel gericht te werk. Vooral buitenspelen is een dikke hit hier. Als het even kan, rent hij het liefst nog in pyjama de tuin in om daar te prutsen. Ook als het keihard regent, wil zoonlief per sé in zijn zandbak spelen. (Wat dan weer niet mag dus resulteert in een act met krokodillentranen...) 

Verder snapt ons monster praktisch alles wat we tegen hem zeggen. Je kunt hem vrij complexe opdrachten geven die hij vervolgens keurig uitvoert. Als hij daar zin in heeft... Ik vind het werkelijk verbazend dat je tegen een kind van 20 maanden kunt zeggen: 'Zet de televisie maar uit met het onderste knopje, doe het licht in de gang maar aan, dan gaan we gezellig naar boven en even lekker douchen' En dat hij dat vervolgens gewoon allemaal doet. Huh, wat is er in godsnaam met mijn baby gebeurd? Ook begint zoonlief er aardig op los te babbelen. Vooruit, van het meeste wat hij uitkraamt verstaan we geen bal maar er komen toch steeds meer verstaanbare woorden uit. In principe weet hij zowel verbaal als non-verbaal heel goed duidelijk te maken wat hij wil. Erg handig, al baalt Sammie er soms wel van dat ondanks dat hij ons kan laten weten wat hij verwacht van ons dat niet altijd gebeurt. Knap natuurlijk dat je om Nijntje-koekjes kunt vragen maar helaas is dat geen voedzaam ontbijt. 

Om nog maar even voort te borduren op eten, dat gaat prima! Vriendinnen hebben het continu over hun één- en tweejarigen die het vertikken om ook maar ergens een hapje van te nemen. Wij hebben juist een onverzadigbaar hongerlapje. Ergens ben ik wel bang dat die fase bij ons nog wel komt dus vooralsnog geniet ik ervan dat zoonlief alles eet wat los en vast zit. Neemt niet weg dat ik het soms lastig vind. Ik wil hem immers een normaal eetpatroon aanleren en hem leren te luisteren naar zijn lijfje. Geen idee waar hij het laat maar hij blijft maar proppen. Bizar! Zo gaf ik hem eerder deze week een bord honingrondjes met melk en een banaan als ontbijt. Bleek zijn vader hem een half uur daarvoor toen ik nog in bed lag, al twee bruine boterhammen met pindakaas te hebben gegeven. En meneertje vond dat hij nog steeds niet klaar was met eten. Hmmm! Dit gaat trouwens de hele dag zo door. Ik hanteer een vrij strak patroon van drie stevige maaltijden op een dag, twee tussendoortjes en een toetje omdat ik niet wil dat hij continu eet. Zeker omdat hij op die manier al meer dan genoeg binnen krijgt. 

Wat ook top gaat, is het slapen. Na maanden te hebben gespookt, slaapt Sam weer prima. Thank God, want deze mama was er behoorlijk klaar mee. Even leek het erop dat zoonlief niet meer wilde slapen overdag. Uiteindelijk heb ik toch besloten door te pakken en er even flink wat druk op te leggen. Zowaar heb ik het kunnen afdwingen dat hij weer braaf iedere middag een uiltje knapt. Hallelujah! Ik ben zo verschrikkelijk blij met deze ontwikkeling. Daarnaast slaapt hij 's nachts ook weer door. Zo zie je maar weer, het zijn werkelijk fases. Jammer dat je dat altijd pas achteraf inziet, haha!
Kortom, het gaat meer dan prima met dat kind van ons. Hij doet wat hij moet doen en doet vooral ook niet wat hij niet moet doen. Hartstikke gezond! Mijn moederhart krijgt heel wat te voortduren met allerlei apenacties en crashes. De liefde die ik er echter voor terugkrijg, maakt dat ik daar graag een paar grijze haren voor over heb. Onvoorstelbaar dat het zo geweldig is om moeder te zijn. Every day, I love you more and more and more...

Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.