Waarom het fijn is om sterk te zijn...

Vandaag weer eens een blogje dat jullie met een klein korreltje zout moeten nemen. Ik wil het namelijk eens hebben over waarom het fijn is om sterk te zijn. Niet in de zin van keiharde powervrouwen maar gewoon lichamelijk sterk zijn. Ik heb het geluk dat ik van nature vrij atletisch ben. Zowel ik als mijn broertje hebben de bouw van onze vader geërfd. Het zit in onze genen om sterk te zijn. Als kind waren we pezig en tanig zonder er iets voor te hoeven doen. En nog steeds ben ik voor een vrouw vrij sterk.
Ik heb mijn hele leven gesport. Ik heb vooral veel gezwommen, geturnd, gebokst, gesurft en aan krachttraining gedaan. Na de geboorte van Sam heb ik lang niet fanatiek kunnen sporten. Ik ben daardoor niet meer zo fit als voorheen maar alsnog wel sterk.
De vrouw die twee maanden na mijn keizersnede mijn buikspieren checkte om te zien of ze al tegen elkaar aan zaten, was in shock toen ze aan mijn buikje voelde. Niet alleen zaten de spieren alweer strak tegen elkaar aan maar ook waren ze keihard. Alsof ik nooit zwanger was geweest. Niet dat ik nu een blokjesbuik heb tegenwoordig hoor. Die spieren zitten lekker verstopt onder een gezellig laagje buikvet.
Maar goed, ik ben nog steeds vrij krachtig. Ook al ligt dat deels aan mijn genen, het is wel heel prettig. Ik zet dus eens uiteen waarom het een voordeel is om als vrouw ook vrij sterk te zijn en je een beetje te kunnen verweren. (En nogmaals, neem me niet te serieus hè ;-) Ik ben ook een emotioneel weekdier geworden sinds de komst van de kleine man.)

- All the women, independent.... Nou uhhh... dat dus. Ik vind het heel fijn om als vrouw niet afhankelijk te zijn van mijn vriend. Gewoon zelf die strak dichtgedraaide doppen van flessen icetea af kunnen draaien en potten augurken kunnen openen, voelt fijn. (Als die schroefdeksels niet meewerken, kun je er altijd nog een gat in rammen met een spijker en hamer. Doordat de druk eraf is, gaat het deksel nadien zo open!)

- Ik voel me gewoon bad-ass als ik bedenk van wie ik allemaal moeiteloos een gevecht zou kunnen winnen.

- Stel, ik zou aangevallen worden door een gek die me wil verkrachten dan zou ik altijd proberen weg te rennen. Maar het is wel fijn om te weten dat wanneer dat niet zou lukken, ik niet geheel machteloos ben. 

- Het is toch geinig om tijdens een stoeipartij met de man des huizes deze eens flink van katoen te geven? Ik woon samen met een echte sportman maar hij is van de duursporten en ik van de krachtsporten. Hij fietst beter, rent beter en ga zo maar door. Gelukkig sla en schop ik gerichter en ben ik in staat om hem tegen de grond te werken. (Ik bedenk me nu overigens wel dat hij me misschien laat winnen, hmmm...)

- Zo'n spartelende dreumes meesjouwen, kost ook kracht. Ik neem hem moeiteloos een paar kilometer onder mijn arm als het moet. Gelukkig kiest hij vaak eieren voor zijn geld, haha!

- Het is niet dat ik gevaar op zoek maar als ik het donker over straat moet, voel ik me niet onzeker ofzo. 

- Toen ik nog voor de klas stond, sprong ik redelijk moeiteloos tussen vechtende leerlingen in om ze uit elkaar te halen. Bij juffrouw Jess werd niet gemat ;-)

- Vooruit, ik ben lang niet meer zo gespierd als vroeger maar alsnog is het geen hele slappe hap. Ik vind, ook bij vrouwen, spieren erg mooi. Het is ook echt een fabeltje dat je van krachttraining verandert in een halve Arnie. Dat zit niet in de vrouwelijke aanleg en daar heb je toch echt wat steroïden voor nodig. 

- Het is domweg fijn om je krachtig te voelen. Yeah, I've got the power!

- Het is handig om mannen uit te kunnen lullen in bijvoorbeeld de kroeg. Als zij bij hoog en bij laag beweren dat iemand een rechtse moet uitdelen, kun je iets zeggen in de trant van: 'Ik denk dat je beter voor een uppercut kunt gaan, gevolgd door een low-kick. En daarna een paar dikke hoeken...'

- Ik draai mijn arm niet om voor sjouwen. Als kind al hielp ik mijn vader met bedden verslepen en ook vandaag de dag sleur ik wel even een paar pakken laminaat naar binnen. 

Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.