Let's talk about stretchmarks...

Een poosje terug las ik een aantal oude blogs die ik heb geschreven tijdens mijn zwangerschap. Ik ben namelijk foto's aan het uitzoeken voor een zwangerschapsalbum. Aangezien ik ook veel daarover heb geschreven op In a flow around the world, kon ik zo mijn geheugen een beetje opfrissen. Tijdens mij speurtocht naar leuke verhaaltjes en kiekjes stuitte ik ook op diverse reviews die ik schreef over anti-striae producten. Jullie moeten weten dat dat me nogal bezig hield de eerste helft van mijn zwangerschap. Ik heb me helemaal suf gesmeerd omdat ik doodsbang was uit mijn velletje te scheuren. Nogal oppervlakkig van me als ik bedenk dat ik bijna de pijp uit ging tijdens de bevalling maar goed, je kunt niet alles van tevoren weten hè!

In één van mijn reviews schreef ik dat ik de uiteindelijke resultaten zou laten weten na mijn zwangerschap. Glad vergeten natuurlijk want ik had toen nog geen idee hoezeer je leven veranderd met zo'n kleintje. De eerste maanden na Sam's geboorte besefte ik amper dat ik ademde, laat staan dat het in me opkwam om een artikeltje te typen over mijn opgelopen striae. 

Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. Er valt namelijk best wat te kletsen over het al dan niet voorkomen van tijgerprint en zebrapaden tijdens het uitdijen in de zwangerschap. Zoals ik al zei, hield het me tijdens het eerste en tweede trimester nogal bezig. Voordat ik zwanger werd, woog ik 58 kilo en was ik altijd heel bruut aan het squaten met olympische stangen op mijn nek. Ik was een fanatieke sporter en zat strak in mijn huid. Ik was nogal bang dat dat in mijn nadeel zou gaan werken als mijn buik eenmaal zou gaan groeien. Ik heb echt nachtmerries gehad over dat ik nooit meer een bikini zou kunnen dragen als ik eenmaal een kind op de wereld had gezet. 

Ik heb me werkelijk suf gegoogled en alles gelezen over striae tijdens de zwangerschap. Ik las veel tegenstrijdige dingen maar waar men het in ieder geval over eens was, was dat smeren geen kwaad kon. Onder het motto baat het niet, dan schaadt het niet, sloeg ik diverse crèmes in bij de drogist. Ook hoorde ik mijn vrouwelijke familieleden uit over hoe zij hun zwangerschappen hadden doorstaan. Of liever gezegd, ik probeerde hen te ontfutselen hoe hun buik dat babygeweld had doorstaan. Gelukkig bleek er geen gruwelijke striae in onze familie voor te komen. Genetisch gezien zat het dus wel snor.

Omdat ik geen zin had om de uitzondering in mijn familie te worden, begon ik fanatiek iedere avond mijn buik in te smeren toen deze begon te groeien. Liters heb ik erdoor gejaagd. Ik schreef er diverse blogjes over. Te weten Bio-Oil, Palmer's Massage-lotion voor STRIAE en Zwitsal Mama. Ik heb nog meer producten gebruikt maar daar heb ik geen reviews meer over geschreven omdat ik me toentertijd te miserabel voelde om achter de laptop te kruipen. Ook toen ik me uiteindelijk heel ziek voelde aan het einde heb ik het redelijk vol kunnen houden om me (te laten) insmeren. Mijn favoriete product heb ik trouwens pas een paar weken voor de keizersnede ontdekt. Mocht je zwanger zijn en op zoek zijn naar een fijne crème, check dan de Cocoa Butter Moisturising Stick van The Body Shop. Echt heerlijk spul en supersnel in gebruik. 

De grote vraag is natuurlijk of het nut heeft gehad? Daar kan ik helaas geen eenduidig antwoord op geven. Mijn buik is inderdaad vrij gebleven van een streepjescode. Toen ik echter een week of 25 zwanger was, ontwaarde ik het eerste streepje in mijn zij. Ik dacht dat dat het begin van het einde was en ik heb daar flink om gejankt. Vanaf dat moment ben ik niet alleen mijn buik gaan insmeren maar ook mijn zijkantjes. Uiteindelijk heb ik er nog wel wat strepen in mijn zij bij gekregen tegen het einde. Zeker de laatste weken groeide ik door het vele vocht dat ik vasthield. Het kon me toen ook allemaal wat minder schelen, moet ik zeggen. Als ik maar een gezonde zoon zou krijgen.

Geen idee of ik door mijn gesmeer de schade heb kunnen beperken. Ik mag graag denken van wel maar het zal altijd gissen blijven. En hoewel mijn buik niet gescheurd is, heb ik wel een lelijk litteken aan mijn keizersnede overgehouden. Tja, dat is ook een gevalletje jammer. Wel weet ik dat ik me bij een eventuele tweede zwangerschap wat minder obsessief bezig ga houden met allerhande crèmes. Mijn buik is dan immers al een keer uit gelubberd geweest. Vandaag de dag zit ik wat minder strak in mijn velletje dan voorheen dus er zal groeiruimte genoeg zijn haha! 

En omdat ik de lulligste niet ben, heb ik even mijn zij en mijn kont op de kiek gezet. Kunnen jullie even zien hoe mijn dikke reet het er vanaf heeft gebracht. Nu er anderhalf jaar overheen is gegaan, zijn de streepjes vervaagd van paars naar roze. Ze vallen inmiddels een stuk minder op dan toen ze zich net hadden geopenbaard. En weten jullie, ik vind het eigenlijk helemaal niet erg dat ze er zitten. Het zijn herinneringen aan de bijzondere tijd dat Sam in mijn buik woonde. I am damn tiger who earned her stripes!

Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.