Dingen waar ik stiekem doodmoe van word...

Soms heb je van die dingen waar je gewoon moe van wordt. Doodmoe! Bepaalde vragen die je al duizend keer hebt moeten beantwoorden bijvoorbeeld, of onbenullige zaken waar je je aan stoort. En soms liggen dingen gewoon aan jezelf en kan niemand er iets aan doen maar word je er desalniettemin gewoon heel moe van. Vandaag heb ik voor jullie een lijstje gemaakt met situaties die ik soms een tikje vermoeiend vind. Lezen jullie mee?

- De achterlijk grote boom in de tuin van de buren die pal tegen onze schutting aanstaat. Dat kreng is zonder overdrijven zeker 20 meter hoog. Er valt continu allemaal teringzooi uit waardoor wij de helft van ons terras niet kunnen benutten. Ook huist er een hele kolonie duiven in die rotboom. Inmiddels kan ik hele bijzondere verhalen vertellen over de spijsvertering van die vliegende poepmachines. Daarom staat onze picknicktafel heel suf in een hoekje van de tuin. En een zwembadje moet in de zomer altijd afgedekt worden met een zeil. Zucht! Iemand tips om die boom om zeep te helpen. Of de buurvrouw...

- Ploggen. Toen het upcoming was in blogland vond ik het supertof. Nu praktisch elke zichzelf respecterende blogger aan de lopende band plogs het web op knalt, ben ik er een beetje klaar mee. Ligt overigens aan mij, mensen. Ik houd niet van hypes op de één of andere manier. Plog lekker verder maar ik houd het bij een wekelijks overzichtje. 

- De vraag wanneer er een tweede kind komt, komt ook mijn neus uit. Alsof iedereen met een kind van een jaar oud al volop aan het batsen is voor numero due. Wij doen het rustig aan! En als het zover is, horen jullie het vanzelf! Maar eerst gaan we nog even van ons kleine monstertje genieten. 

- Ik weet ook dat mijn kind geen hond is. Ja, soms krijgt Sam een rugzakje om met een lijntje eraan vast maar dat is niet om hem te pesten. Had zelf ook nooit gedacht dat ik die stap nog eens zou zetten maar dat kind van mij is levensgevaarlijk en luistert voor geen meter. In de buurt loopt hij gewoon los overigens alleen in drukkere situaties krijgt hij dat ding weleens om. En geloof me, ik voel me ook voor paal lopen maar dat liever dan dat hij straks onder een auto ligt. Dus! 

- Alle mensen die beweren dat wanneer je geen superfoods eet, je jezelf vergiftigd. Volgens mij is er niets mis met een normaal eetpatroon. Ik heb niets tegen superfoods an sich, maar de veroordelende houding van sommige mensen vind ik irritant. Gewoon iedereen in z'n waarde laten peeps! Worden we allemaal een stuk gelukkiger van. 

- Dat Sam het geweldig vindt om mee te gaan naar hef toilet. Lief hoor, dat hij me wc-papier aangeeft maar als het aan hem zou liggen, veegde hij ook gewoon voor me af. En dat gaat me echt te ver. Ook doet hij driftige pogingen om mijn benen uit elkaar te trekken om te zien hoe ik plas. Echt niet fijn! Serieus, ik wil graag iets meer privacy! Please!

- Mijn vriend is de liefste en de leukste. Echt waar! Alleen is time-management niet helemaal zijn ding. Maarten is überrelaxt en daardoor gaan veel dingen ook nogal relaxt. Oftewel traag. Een dingetje waar ik van uit mijn vel spring, is dat wanneer ik zeg dat het eten bijna klaar is en hij blijft zitten waar hij zit. Uiteindelijk gaat hij Sam in zijn stoel zetten en nog even op zijn gemakje plassen als het eten al op tafel af staat te koelen. En Sam maar schreeuwen en blèren want die heeft zijn bordje al gezien natuurlijk. Arghhh! Vast een mannending dit. Maar nogmaals, verder heb ik een geweldige vent. 

- Het feit dat er geen plastic tasjes meer worden verstrekt bij alle supermarkten in Leusden. De winkels zijn hier aan de overkant dus ik bedenk me weleens impulsief dat ik snel even boodschappen ga doen. En dan heb ik dus geen tas bij me. Aangezien wij altijd maar voor een of twee dagen eten kopen, kon ik het voorheen af met twee gratis plastic tasjes. Nu moet ik steeds eerst naar huis om een boodschappentas te halen of keer op keer een nieuwe kopen. Niet handig, arghhh! Ik weet dat het vooral aan mij ligt en dat het goed is voor het milieu maar ik vind het gewoon stom. Punt!

- Dat ik iedere maand een torenhoog bedrag mag overmaken naar mijn zorgverzekeraar en dat ik alsnog voor veel zelf mag opdraaien. Waarom betaal ik eigenlijk in godsnaam zoveel geld? Snap er echt geen reet van en het frustreert me enorm. De eerstvolgende die me vertelt dat ik weer een riant bedrag mag aftikken, trek ik door de telefoon heen. Zijn ze nu helemaal betoeterd?!?

- En wat me tot slot vooral letterlijk doodmoe maakt, is het feit dat Sam zelden meer slaapt overdag. Hoe lief ik hem ook vind, hoeveel ik ook van hem houd, ik vind het domweg pittig. Ik kom nergens aan toe en ben aan het einde van de dag gesloopt. Maar goed, dat is een fase hoop ik... Er zal vast een dag komen dat hij zichzelf rustig kan vermaken zonder dat hij direct het huis sloopt of gewond raakt. Toch???

Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.