maandag 21 oktober 2013

Een heus kind



Plots is het duidelijk, glashelder zelfs. Mijn kleine baby is geen baby meer. De geboorte van Sam voelt als de dag van gisteren maar niets is minder waar. Alweer bijna 14 maanden geleden sloot ik de liefste liefde van mijn leven in de armen. Uit mijn buik op mijn hart. Onder mijn hart gegroeid en voor eeuwig de mijne.
Onvoorstelbaar dat dat kleine mannetje zo snel groot wordt. De babytijd is echt voorbij.
Vol verwachting heb ik er naar uitgekeken dat hij zelf at, kroop en stond. Vol bewondering aanschouwde ik de eerste vorderingen en boven verwachting vond ik de eerste vorm van zelfstandigheid. Hoewel ik had verwacht met weemoed terug te denken aan de tijd dat Sam op mijn borst in slaap viel, voel ik enkel liefde als mijn gedachten die kant uit gaan. Want wat was het fijn om heel geleidelijk van samen één naar de verbondenheid van moeder en zoon te gaan. En wat is het ook fijn om je kind de wijde wereld te laten ervaren.
Samen groter groeien. Aan een blik genoeg hebben, een klein handje op mijn borst. Je overgeven aan urenlange knuffelpartijen met dat perfecte lijfje. De geur van je eigen kindje. Sam is zo verschrikkelijk van ons, voor altijd. Langzaamaan wordt hij steeds meer hij en ik opnieuw mezelf. Anders dan voorheen maar nu compleet. Geen onrust meer, slechts het verlangen om voor eeuwig in het nu te verkeren.
Het moederschap is leren loslaten. Mooie herinneringen maken voor later. Vooruit denken en genieten van het heden met het verleden op je netvlies. Mama zijn van het wonderlijkste wonder ter wereld is dynamisch. De puurheid en barmhartigheid waarmee ik mijn zoon liefheb is uniek in zijn soort. Niets zuiverder dan het hart van een moeder. Niets volmaakter dan deze liefde. Hoe bijzonder is het om iedere dag opnieuw te beseffen dat je meer van dat kleine wezentje houdt dan gisteren.

25 opmerkingen:

  1. Wat ontzettend mooi geschreven, tranen in mijn ogen! Dat loslaten moet ik nog meer leren denk ik, want hoe geweldig elke dag ook is, op mn borst als kleine baby in slaap vallen, urenlang knuffelen.... Ik mis het toch!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel meis. Ik vond dat slapen op mijn borst ook heerlijk hoor maar vind deze periode ook erg leuk. Het wordt nu echt zo'n klein persoontje met een eigen wil. Ach, elke fase heeft zijn charme!

      Verwijderen
  2. Ok, voor mij geldt die liefde dan voor mijn hondenbollen. Onze wolfhond als pup gekregen en zien opgroeien. Vandaag is ie alweer 8 jaar geworden. Loslaten blijft idd moeilijk ;-)
    Prachtig stukje tekst weer!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. moederschap is elke dag in ontwikkeling

    BeantwoordenVerwijderen
  4. oooh, ik heb tranen in mijn ogen van dit mooie en lieve blogje. En als ik naar de foto van Sam kijk begrijp ik volgens mij bijna wat je er mee bedoelt. Geniet maar heerlijk van je mooie vent!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik geniet zeker van hem. Kleine eigenwijs droppie. Hij wordt groot alweer hè ;-)

      Verwijderen
  5. Mooi geschreven zeg! En wat een mannetje al inderdaad zo op de foto!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Aww mooi. Gaat echt snel; ik kan me je blogjes van een jaar geleden nog goed herinneren. Time flies! Lieve foto :)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Shit, ik moest een beetje huilen van je prachtige woorden. Een en al herkenning... Ik wist niet dat ik staat was zo intens van iemand te kunnen houden... Tot zij geboren werd.

    Heel mooi! Sam heeft een lieve mama!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vind het ook nog steeds bizar dat ik meer van mijn kind houd dan van mezelf.

      Verwijderen
  8. Ja, en zo is het! Ik had het niet beter kunnen omschrijven. Het moederschap is zo mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Mooi geschreven! Heerlijk hè, mama zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is geweldig! Ik had nooit gedacht dat het zo leuk zou zijn.

      Verwijderen
  10. sluit mij bij de rest aan, mooi geschreven ;) en het moederschap is een reis zeg ik altijd maar ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat vind ik ook een mooie manier om het moederschap te bekijken.

      Verwijderen
  11. Kan er nu al helemaal inkomen dat het snel gaat en mijn meisje is nog geeneens geboren. Vooral je laatste alinea is prachtig geschreven! Liefs Tamara

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik ga nu een potje huilen (en als de bliksem kleine man afhalen). Ik had nooit gedacht me als één brok liefde te kunnen voelen. Jawel dus.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bizar hè? Ik heb soms het gevoel dat ik uit elkaar spat van liefde.

      Verwijderen
  13. Haha, Sam is een heuse hangdreumes! Pfff! Gister tot twee keer toe een reactie geplaatst via mn iPad, maar dat gaat dus niet want ze staan hier niet :( Stom!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wauw meis, prachtig geschreven. Zo is het inderdaad echt! Voor mij ook in ieder geval. Wat is het toch bijzonder.

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...