woensdag 30 oktober 2013

Bezoekje aan het CB



Gisteren stond het 14-maanden bezoek aan het consultatiebureau op de planning. Eerlijk is eerlijk, ik zag er een beetje tegenop. Niet alleen vanwege het eeuwige gemiep over van alles en nog wat en de indiscrete vragen maar vooral wegens de beruchte BMR-inentingen. Brrr...
Dinsdagmorgen was het zo ver. Vlak voordat we de deur uit moesten was dit warhoofd haar sleutels weer eens kwijt. Huis op z'n kop gezet maar niet te vinden natuurlijk. Uiteindelijk via de poort de buggy over het pad langs de garage gesjouwd. Tja, iets met een goed begin en half werk ofzo... Afijn, we stapten gelukkig nog net op tijd over de drempel van het centrum voor Jeugd & Gezin. Phiewwww!
Achteraf bezien had ik me niet zo hoeven haasten want de afspraken liepen aardig uit. Ik moest Sam wel gelijk uitkleden om te meten en te wegen. De schade bedroeg 9200 gram en 80 centimeter. Vervolgens was het aan mij de taak om zoonlief een half uur in toom te houden tot we eindelijk aan de beurt waren. Ik probeerde hem nog te verleiden met een geinig boekje over een rupsje maar Sam had alleen maar oog voor de nieuwe omgeving. Van de assistente mocht hij helaas niet kruipen (WTF???) dus zat er niets anders op dan mijn kind in de houdgreep te houden en liedjes te zingen en hem volproppen met rijstwafels. De opties die Sam namelijk naast kruipen in gedachte had, waren: alle luiertassen die te vinden waren leeghalen, boven op baby's van een paar weken oud gaan liggen en op al het meubilair klimmen. Jullie begrijpen vast wel de opluchting die ik voelde toen ik eindelijk door de arts geroepen werd.
Thank God bleven vragen over een vermeende postnatale depressie en over het stoppen met borstvoeding uit. Een meevaller! Wel weer het standaard geneuzel dat mijn vent een lang slank poppetje is. Tijdens het laatste bezoek was dit geen enkel probleem omdat ik toen mijn vriend had opgedragen mee te gaan zodat men kon zien dat Sam de bouw van zijn vader had. Maar goed, deze keer moest dat beeldmateriaal gewoon werken. Na een uitleg van mijn kant snapte de arts gelukkig wel dat we Sam geen honger laten lijden. Het zou wat zijn zeg, dat kind eet als een bootwerker de laatste maanden. 
Verder werden zijn oogjes gecheckt. Er waren geen bijzonderheden te zien maar hij krijgt wel de ogentest al met drie jaar in plaats van met vier jaar. Dit omdat ik op basisschoolleftijd al een bril kreeg aangemeten en dit erfelijk kan zijn. Vooralsnog waren er geen afwijkingen in ieder geval. Fingers crossed dat hij naast de atletische bouw van zijn vader ook diens goede ogen heeft geërft.
En aiaiai, toen was het tijd voor de prikken. Het blijft zielig van die grote naalden in die kleine armpjes. Maar het is voor een goed doel hè. De eerste prik ging nog wel, bij de tweede wist meneer wat er ging komen. Daar zat ik dus met een woest krijsend, rood aangelopen mannetje op mijn schoot. Snot all over the place! Probeer dat daarna meer eens in de kleren te wurmen. Uiteindelijk heb ik hem zijn romper, joggingboek en sokken aangedaan met zijn jas zo goed en kwaad als het ging eromheen. De schoenen en de rest van zijn kleren heb ik maar laten zitten. Nog steeds hikkend en huilend heb ik Sam in de buggy gekwakt en ben snel naar huis gelopen. Zo zielig! Bah!
Eenmaal thuis lekker gekroeld en een bammetje gegeten. Vervolgens afgevoerd richting zijn bed met een zetpil. Hoewel hij eerst best vrolijk was, kickte de inentingen er toch behoorlijk in. Was ik al bang voor want op de één of andere manier reageert mijn mini-me best heftig op al die gemuteerde virusjes enzo. Vannacht was dan ook één groot DRA-MA! Sam ging bij het naar bed brengen lief slapen met wederom een zetpil in zijn kleine kontje. Rond half 12 werd hij echter wakker en toen was het feest. Huilen, huilen, huilen! Ik schrok me rot want dat monster van mij is niet zo huilerig. Het arme ding voelde zich echt niet lekker. Hij heeft ruim twee uur tussen ons in liggen snikken. Hij wilde alleen maar melk drinken. Rond half 3 's nachts is hij bovenop mijn rug in slaap gevallen. Echt, mijn moederhart lag aan gruzelementen.
Vandaag doen we nog maar even rustig aan. Sam is nog steeds niet helemaal zichzelf. As we speak ligt hij met rode konen naast me op de bank te slapen. En weten jullie waar ik hem nu een beetje voor knijp? Die arts vertelde dat kinderen een week tot 10 dagen na het krijgen van de BMR-prikken opnieuw ziek kunnen worden. Dit omdat bij deze inenting het afweersysteem zelf anti-stoffen moet gaan aanmaken. Ze kunnen flinke koorts krijgen en zelfs vlekjes. Zul je waarschijnlijk net zien dat we volgende week weer de pineut zijn. Gaap...

Volg mij nu ook op InstagramFacebook en Pinterest.

27 opmerkingen:

  1. Een vermeende postnatale depressie? Zucht.. herkenbaar. Hier praten ze dat mij altijd aan, terwijl ik de meest vrolijke blije mama ben! Op de een of andere manier willen ze graag dat je dat hebt ofzo.. hier komen wij alleen nog voor prikjes. De rest wil ik allemaal niet meer aanhoren! Helaas volgen er daar nog veel van aangezien mijn kleine man pas 4 maanden is.. auw auw dat moederhart..

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik kamp nog wel steeds met wat gevolgen van de bevalling maar depressief ben ik absoluut niet. Het is op zich goed dat ze alert zijn maar als ik aangeef dat het niet zo is, dan laat ik het daar ook graag bij. Ja zo zielig hè. Wij zijn er voorlopig van af. Pas met 3 jaar krijgt hij de volgende prikken. Heel veel sterkte met je kleine aap.

      Verwijderen
  2. Aw zo naar die prikjes :( Hoop dat ie zich gauw weer beter voelt!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Inderdaad zielig, van die prikjes bij zo'n klein mannetje! Hopelijk hebben jullie wat geluk en wordt hij volgende week niet weer ziek. Beterschap voor de kleine man!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat sneu he, die prikjes. Bij Flore kwam er inderdaad pas na een dag of 6 een beetje koorts. Hopelijk krijgt Sam geen last meer ervan!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, het blijft zielig. Dat verwijtende koppie ook altijd, zucht...

      Verwijderen
  5. Awww zeker zielig zeg! Ik hoop dat hij snel weer beter is! :)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Aah arm mannetje! Hier zie ik straks zo tegen op. Maar hoort erbij he :-( hopelijk voelt hij zich snel beter.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het hoort er helaas bij. All for the greater good, zullen we maar zeggen. Maar echt, zo naar, bah...

      Verwijderen
  7. Zielig he, zieke kindjes. En dan helemaal triest als het van de inenting komt...

    Dat wachten bij het cb is een crime, weet ik nog. Die van mij waren de boel altijd lekker aan het verbouwen... Toen mochten ze nog wel "los" gelukkig...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Voelt altijd zo dubbel om er met een fit kind heen te gaan en dat je weet dat hij ziek gaat worden. Hij mocht niet kruipen i.v.m. die hygiene. Snap dat het misschien niet helemaal fris is maar hij kruipt ook gewoon buiten enzo. Maak daarna z'n handjes schoon en hij gaat vaak genoeg onder de douche. Ach ja...

      Verwijderen
  8. Hé bah. Ik moet over drie maanden met kleine man om prikjes. Gelukkig kan ik met mijn werkuren een beetje valsspelen. Ze geven mij pro forma een uur, maar ik mag altijd net voor de meute komen, van zodra dokter en verpleegster er zijn. Heb dus goddank nog nooit moeten zitten wachten. Bovendien is het voor hen wel zo prettig dat er dan tussenin een gaatje valt, om dat uitlopen wat op te vangen...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh dat heb je mooi geregeld zeg ;-) Hier doen ze daar helaas niet aan. Voor de volgende afspraak krijg ik zelf gewoon een oproep met een geplande datum en tijd.

      Verwijderen
  9. Aaaah, zielig he, die prikjes...Tot nu toe heeft mijn dochter de inentingen vrij goed doorlopen, maar volgens mij moeten de ergsten hier nog komen...
    Over die pnd: ik weet jouw voorgeschiedenis niet, maar hier zijn ze er ook erg alert op en ik vind dat eerlijk gezegd wel goed. Bij mij signaleerden ze namelijk een milde pnd en ik kreeg meteen alle hulp. Dat was echt heel fijn..

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tja, door die voorgeschiedenis ben ik misschien juist een beetje overgevoelig voor dat soort vragen. Punt is dat als ik een aantal keer aangeef dat het niet geval is en dat ik goed begeleid word door mijn eigen artsen, daar voor mij de kous mee af is. En dan heb ik dus geen zin dat men lukraak dit soort vragen op me afvuurt. Ik begrijp natuurlikj dat ze wel alert moeten zijn. Ik vond dit wel echt de ergste inenting samen met de eerste. Van dat eerste prikje werd Sam ook echt heel ziek. Echt 40 graden koorts enzo. Vond het ook best heftig dat mijn kleine, te vroeg geboren humpie toch gewoon na 4 weken die prikken kreeg.

      Verwijderen
  10. Ach de arme kleine man... ;( Nou sterkte de komende tijd., Ik ben klaar met de inentingen. Ook de laatste!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Och germ, mijn moederhart zou ook breken!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Kon je die kleintjes maar uitleggen dat het voor het goede doel is, die prikken. :( Maar nee, dat gaat helaas niet. Ach gossie, ik hoop dat het snel beter met hem gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik wou net zeggen die week erna begint de echte griep vaak past. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik houd mijn hart vast. Zit niet te wachten op nog een paar van dat soort nachten. Ach ja, als we dit achter de rug hebben, zijn we er voorlopig vanaf.

      Verwijderen
  14. je zou willen dat je als moeder de prikvoor hem kon nemen

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wij hadden hem laatst, die 14 maanden prik, maar hier heeft ze er helemaal geen last van gehad na 5 dagen. Em had er ook helemaal geen last van. Hopelijk Sam dus ook niet!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Ik krijg echt jeuk van het consultatiebureau ik hoor daar nooit positieve verhalen over. Er staat me nog wat te wachten als ik straks een kindje heb. Arm mannetje, hopelijk voelt hij zich gauw weer wat beter!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vandaag gaat het wel weer met hem. Dat is het voordeel aan die inentingen, meestal hebben ze er maar 24 uur last van.

      Verwijderen
  17. Hoop dat je kleine man er geen last van heeft! Ben erg benieuwd naar mijn ervaring met het CB. Ben alleen geen fan van naalden/prikken. Zo zielig voor die kleintjes.

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...