Sam 13 maanden

Eigenlijk had ik donderdag al een blogje willen plaatsen met deze titel. Toen logeerde ik echter met Sam bij mijn ouders en had ik geen tijd om er even voor te gaan zitten. (Nou ja, dat had ik wel maar ik besloot mijn tijd anders te besteden...) Ik heb namelijk heel wat te vertellen. Dat kind van mij wordt hartstikke groot en kan opeens zoveel. Deze maand heb ik echt afscheid genomen van het babytijdperk. 

Ik zag deze zomer best op tegen Sam zijn eerste verjaardag. Niet omdat ik dat niet leuk vond, juist wel, maar ik zag op tegen het afsluiten van de babytijd. Deze mijlpaal confronteerde me ermee dat ik zelf een jaar na de geboorte nog steeds niet volledig hersteld ben. Nu we in jaren gaan denken en niet meer in maanden of weken, voelt dat onbewust als een moment om weer door te gaan met het leven van alledag voor zover we dat nog niet deden. Niets geen ieniemienie baby meer, maar gewoon een stoere dreumes. Een kind zoals zovelen hebben. Ik ben geen kersverse mama meer, nope, ik ben gewoon moeder.

Hoewel ik er dus enorm tegenop zag om de verjaardag van mijn zoon te vieren, is het me allemaal reuze meegevallen. De dag zelf was leuk en emotioneel tegelijk. Een dag met een lach en een traan. De maand die volgde was er sprake van een enorme ontwikkeling. Opeens zie ik hoe de baby plaatsmaakt voor een heus mannetje. Een klein ventje met een eigen wil en een enorme ontdekkingsdrift. Sam wordt groot, echt groot. Nou ja, bij wijze van spreken dan hè!

Mijn kleine kuiken doet niets anders dan de hele dag door het huis heen racen, klauteren, spelen enne...vallen. Hij loopt tegenwoordig langs tafels, banken, muren, stoelen, deuren, kasten en weet ik veel wat nog meer. Soms steekt hij even over van de salontafel naar de bank of staat hij met twee handen los om vervolgens een luierlanding te maken. Ook loopt hij als een kievit door de kamer achter alles wat schuift of rolt. Sam staat en stapt steeds stabieler dus het zou me niet verbazen als ik binnenkort kan melden dan meneer loopt haha! Ik push hem overigens niet, ik wacht gewoon rustig af tot zoonlief zover is. (Maar ik ben wel enorm benieuwd!)

Hij klimt en klautert overal bovenop om er vervolgens weer vanaf te lazeren. We zijn al heel wat bulten en blauwe plekken rijker. Sam letterlijk en ik figuurlijk op mijn arme moederhart. Toch weerhoudt dit hem niet van zijn stuntpraktijken. Dat wordt nog wat vrees ik. Niets is hem namelijk te gek. Zelfstandig op het keukentrapje klimmen, been there, done that. Meneer speert nu de gewone trap op richting zijn slaapkamer. Watervlug is hij, met de nodige stuiterpartijen tot gevolg. Ai! Ook het klimmen op stoelen, tafels, kasten, stofzuigers, prullenbakken, opbergbakken, buggy's, plantenbakken verloopt niet geheel zonder kleerscheuren. Vooral nu hij geleerd heeft dat je van alles op kunt stapelen en er op kunt gaan staan om een hoger doel te bereiken. Een lege doos in je loopwagentje is nu eenmaal niet de gewenste, stabiele basis om het hoogste vak van de Expedit (= vakkenkast van Ikea) te bereiken. Oh Lord! Zucht...

Verder begint hij echt te spelen. Voor zijn verjaardag heeft hij een autogarage gekregen met een aantal auto's erbij en daar is hij niet bij weg te slaan. Hij zit er heel schattig op zijn knietjes voor en rijdt met de auto's door de garage heen. Ook zijn werkbank en hamer van hamertje tik zijn een groot succes, net als zijn blokken. Auto's blijven echter wel zijn eerste liefde. Wanneer hij iets met wielen in het oog krijgt, is hij niet meer te houden. Een echte jongen dus. Ik noem hem al gekscherend mijn kleine bouwvakker of klauterkabouter. (Of schijtkabouter, maar dat is weer een ander verhaal!)

De grootste verandering deze maand is wel zijn eetgedrag. Sam had er een paar maanden geleden nogal een handje van om niet te willen eten. Sinds we op vakantie zijn geweest is er sprake van een enorme omslag. Hij vreet als een malle! Hij eet praktisch iedere avond met de pot mee en de boterhammen zijn niet aan te slepen. Ik snap zelf ook niet helemaal wat er in hem is gevaren. Ik geniet er in ieder geval maar met volle teugen van want voordat je het weet is het weer gedaan met de pret. Want zeg nu zelf, wat is er fijner dan een kind dat helemaal wild wordt van boterhammen met oude kaas, geitenkaas of hummus? Of een kind dat smult van broccoli, een lekker stukje vis of een framboos. Ik vind het zalig in ieder geval en geniet me helemaal rot.