zondag 8 september 2013

Klauterkabouter



Toen ik Sam zojuist afdroogde na het douchen spotte ik een blauwe plek op zijn kin, een blauwe plek en bult aan de zijkant van zijn hoofd, een tand door zijn lip en een stel blauwe knietjes. Tja, niet zo verrassend als je bedenkt dat hij niets anders doet dan klimmen en klauteren. Heb de laatste weken het idee dat ik een aap gebaard heb in plaats van een kind. (Hmmm gebaard is misschien ook niet de juiste beschrijving voor dat knutselwerkje van de gynaecoloog op de OK...) Een heel lieve aap overigens, dat wel! 
Een echte jongen ook blijkbaar als ik de verhalen in mijn omgeving moet geloven. Een bouwvakker eerste klas! Sam kan namelijk niet rustig spelen maar is altijd op ontdekkingstocht. Niets is veilig voor hem. Hij doet niets anders dan de hele dag door de kamer racen en ik niets anders dan de hele dag achter hem aan racen. Uiteraard doe ik laatstgenoemde met liefde maar een beetje vermoeiend is het wel. 
Klimmen en klauteren dus! En vallen, heel veel vallen! Een kwestie van oorzaak en gevolg vermoed ik zo. Ik kom ogen, handen en oren tekort. Sam zit namelijk vol met geweldige plannen. Zoals de trap opklimmen, de boekenkast opklimmen, spullen in z'n box opstapelen om eruit te kunnen klauteren, keukentrapjes opklimmen om stopcontacten te bestuderen enzovoorts. Dit allemaal los van briljante ingevingen als kattenvoer eten, de kattenbak leeghalen, de prullenbak omgooien, de koelkast openmaken, te pletter vallen tegen het tv-kastje, de wandelwagen als loopwagen gebruiken, head first van de bank afklimmen, vingers tussen de deksels van de salontafels stoppen en dergelijke. Kortom, ik heb hier een kleine thrillseeker.
Vriendlief vind dit allemaal geweldige ontwikkelingen en kan niet wachten tot hij een klein klimgordeltje voor Sam kan kopen. Kunnen ze lekker samen naar de klimhal. Ondanks dat ik het hartstikke tof vind om zo'n stoer kind te hebben, ben ik toch iets minder enthousiast over al deze escapades. Papa gaat namelijk lekker naar zijn werk doordeweeks en mama heeft dan het genoegen om Sam te behoeden voor allerlei ongelukken. Ik pluk mijn zoon dus de hele dag van trapjes, krukjes en tafels af en probeer er voor te zorgen dat hij zo intact mogelijk blijft. (Of in ieder geval geen blijvend letsel oploopt...) 
En snel dat die kleintjes zijn. Sam kan verdorie nog niet eens lopen maar ik moet regelmatig een stapje bijzetten om te voorkomen dat hij weer ergens vanaf dondert. Onvermoeibaar ook! Geen idee waar hij de energie vandaan haalt maar ik denk dat Duracell er een riant bedrag voor neer wil tellen. Wanneer ik 's middags uitgeteld op de bank zit, gaat meneer vrolijk verder met het achterna zitten van de katten met de hamer van hamertje tik. 
Het is vermoeiend zo'n dreumes. De babytijd vond ik echt een eitje vergeleken met deze fase. Zeker met een kind dat in de categorie zeer ondernemend valt. Toch vind ik het ook geweldig om zo'n kleine aap te hebben rondscharrelen. Om te zien hoe mijn kind zich ontwikkelt. Hij wordt meer en meer zichzelf. Iedere dag opnieuw lig ik in een deuk om zijn acties. Dat ik geen tijd heb voor mezelf neem ik maar voor lief. Voor even dan, want ik hoop wel dat er een periode volgt waarin hij iets beter zichzelf kan vermaken. Of in ieder geval een tijd waarin hij iets minder snel zichzelf bezeert of de hele tent afbreekt. Mijn moederhart breekt namelijk keer op keer in heel veel stukjes bij het zien van al die builen en schrammen.  

Je kunt nog tot volgende week meedoen aan de winactie van Sans-online. Bekijk hier wat je precies moet doen om mee te dingen naar 40,- shoptegoed bij deze webshop. Good luck!

26 opmerkingen:

  1. Haha, achter de katten aan met een hamertje! Hij houdt je lekker bezig zo te horen :) Mijn jongste is ook zeer ondernemend; van de week is hij voor het eerst naar de peuterspeelzaal geweest en daar heeft hij de juffen erg op de proef gesteld..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Uitdagend he, zo'n klimkabouter. :) Een echt handenbindertje zo te lezen.
    Ik heb van de week trouwens helemaal je verjaardag gemist. Nog van harte gefeliciteerd!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. nienke jansen-pasveer8 september 2013 om 22:21

    Heerlijk en oh zo herkenbaar! Succes en het helpt om te accepteren dat je een klauterkabouter/rouwdouwer in huis hebt ipv een zoet poppetje. Hoop jullie binnenkort weer eens te zien/spreken! Greetz.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hey! Vind het ook heerlijk hoor zo'n rouwdouwer in huis ;-) Misschien eind september? Ben ook wel benieuwd naar Hart for Her namelijk!

      Verwijderen
  4. Wat cute, haha. Maar ik kan me voorstellen dat het vermoeiend is ;).

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja hoor het word makkelijker beter minder vallen minder brullen!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ojee..hopelijk komt ie dan daarna niet in de fase 'overal van alles in stoppen'. Dat had mijn broertje vroeger namelijk aansluitend aan de klauterfase. Lucifersstokjes in gaatjes van de stereo stoppen enzo :-)
    Wil je een hondenriem lenen? hihi
    Vermoeiend, maar wel fijn dat je lekker kan genieten van je kereltje :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Als hij kan lopen en hij is nog steeds zo is een hondenriem misschien wel een optie haha!

      Verwijderen
  7. Ahhhhh gut, dat lijkt me heel leuk om helemaal mee te maken. Van baby tot klein kruipend klimmend monster, bijzonder! Genieten!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Haha, als kleintje haalde ik altijd de keukenkastjes van mijn moeder leeg. Ik heb er een hoop schattige foto's van. Lijk me best vermoeiend, maar ook een erg leuke periode.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hahaha, klinkt allemaal heel herkenbaar. Wij maken het regelmatig mee op ons werk in de kinderopvang.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Zolang het wat builen en schrammen zijn valt het nog mee, niet? En als ik mij niet vergis ben jij ook nogal avontuurlijk aangelegd, dus de appel valt niet ver van de boom.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hij heeft het van geen vreemde :-) Al is Sam volgens mijn moeder toch een stuk ondernemender dan wij vroeger.

      Verwijderen
  11. Hahaha, ik moest al lachen bij de titel van deze blog. Arm jochie, maar zo leren ze het wel. En net wat ik hierboven lees, jij/jullie zijn erg avontuurlijk ingesteld, dus hij heeft die genen gewoon meegekregen;)!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. hahaha een kleine thrillseeker! Die heb ik hier ook, dit blogje is zooo herkenbaar. Wacht maar tot hij in zijn eentje naar de speeltuin gaat en je hem opeens in zijn eentje bovenop zo'n hoog klimrek ziet... :-s Ik heb nog elke keer weer de bibbers, maar goed... over het algemeen doen die kindjes toch alleen maar wat ze zelf ook durven en kunnen ze dat best goed inschatten.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ben benieuwd wat hij over een poosje in de speeltuin allemaal gaat uitspoken haha! Op dit moment overschat Sam zichzelf behoorlijk, hoop dus dat dat wat beter gaat wanneer hij iets ouder is.

      Verwijderen
  13. Hahaha moest wel lachen toen je zei dat je een aap had gebaard :P De wilde periodes komen er aan! Ik zag het kindje van mijn vriends broertje gisteren en oeh sinds zij praat, jonge jonge wat wild en gehorig haha. Nog even geen kids pour moi! Succes met je blauwe aapje ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha! Zo voelt het soms echt ;-) Ben ook bang dat als Sam eenmaal praat hij de oren van mijn kop kletst. Nog even genieten van de rust dus.

      Verwijderen
  14. Herkenbaar, onze zoon en ook onze jongste dochter zijn extreem ondernemend en oei wat een energie kan dat kosten en vele hartverzakkingen, maar wat zijn ze leuk he en inventief. Bij onze zoon werd het allemaal een stuk makkelijker toen hij 3 was en iets beter gevaar in kon schatten en beter begreep wat de grenzen waren.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Leuk zijn ze zeker. Wij noemen hem al Willy Wortel omdat hij steeds van die bizarre acties heeft.

      Verwijderen
  15. Geweldig hoe je het typt, leuk om te lezen.
    Misschien een idee om bubbeltjes plastic om hem heen te wikkelen? :p

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Inderdaad, heel herkenbaar Jess! Tis me wat dat groter groeien. Ik heb ook zo'n waaghals dochter :-) Je houdt je hart vast soms!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Herkenbaar, de oudste van mij ziet er soms ook zo vreselijk uit, overal blauwe plekken en wondjes... Dat is ook zo stuntpiloot. Altijd in beweging haha.

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...