Goede voornemens

Nadat ik onze vakantiefoto's bekeek, nam ik me heilig voor om iets aan mijn mamavetjes te doen. Ik voegde de daad bij het woord en vanaf de eerste dag dat we thuis waren, bande ik alle frisdrank, ijsjes, chips en andere meuk uit mijn dieet. Zo gezegd, zo gedaan! Ik ging heel erg gemotiveerd aan de slag om 5 hele kilo's af te vallen. (Dat zijn de kilo's die na mijn bevalling zijn blijven plakken.) 

Jammer genoeg, vond mijn lijf die extra spekjes wel lekker. Er gebeurde namelijk helemaal niets. Ik viel geen grammetje af! Ik kan jullie vertellen dat ik daar behoorlijk chagrijnig van werd en vriendlief heeft het flink moeten ontgelden. (Sorry schatje!) Ik houd namelijk heel erg van eten en trek het heel slecht wanneer ik honger heb. Om dan ook nog eens voor niets te creperen, is erg slecht voor mijn humeur weet ik inmiddels uit ervaring. Gevloekt heb ik, gescholden heb ik! En zelfs heb ik even overwogen om die verrekte weegschaal het raam uit te slingeren.

Gisteren was ik precies een maand bezig met het mezelf ontzeggen van alle lekkernijen die het leven zo leuk maken. Een maand mensen! Vanmorgen vond ik eindelijk weer eens de moed om op de weegschaal te gaan staan om te kijken wat de schade was. Ik had weinig hoop dat ik was afgevallen want in de drie weken daarvoor bleek er nog steeds evenveel Jess te zijn als na mijn vakantie. Wonderbaarlijk bleek ik echter de afgelopen week een kilo kwijt te zijn geraakt. Finally! 

Dat er nu wat schot in de zaak zit, is erg goed voor mijn motivatie om door te gaan met niet meer alles te eten wat los en vast zit. Ik zat er namelijk wel een beetje doorheen en was erg gefrustreerd. Ik snapte er niets van dat ik maar niet afviel. Best balen als je een relatie hebt met een man die werkelijk geen grammetje vet aan zijn lijf heeft. (En die daar ook nog eens geen reet voor hoeft te doen!) Iedere avond zat vriendlief met een glas cola en een stroopwafel op de bank en ik met een glas water en een schaaltje magere yoghurt. Zucht!

Natuurlijk begrijp ik dat mijn lichaam is veranderd door de zwangerschap! Is niet erg want ik heb er een prachtkind voor terug gekregen. En die borstvoeding hè... Al die hormonen die daardoor nog door mijn bloedbaan gieren, zorgen er ook voor dat de nodige reserves gewoon lekker blijven zitten. Geen beweging te krijgen in dat gezellige spek op mijn heupen. Toch wil ik dolgraag van die donderdijen af en mijn taille weer eens terug. Er zit dus niets anders op dan stug door te gaan met het regime waar ik mezelf de afgelopen maand aan heb onderworpen.

Hopelijk heeft mijn lichaam na het kwijtraken van de eerste kilo door wat de bedoeling is. One down, four to go! Ik ben namelijk wel een beetje klaar met die post-zwangere kont. Op de bovenstaande foto zien jullie hoe mijn lijf eraan toe was voor mijn zwangerschap. Ik ben diegene die je vanaf de achterkant ziet in de blauwe bikini. De aankomende maand wordt het dus nog even afzien. Ik heb niet de illusie dat ik er weer zo uit kom te zien maar ik kan allicht proberen om er iets dichter bij in de buurt te komen. Een kwestie van goed op mijn eten letten en lekker sporten is hopelijk de sleutel tot succes. Mijn doel is om met Kerst weer op mijn oude gewicht te zijn. Wish me luck!

Je kunt nog tot volgende week meedoen aan de winactie van Sans-online. Bekijk hier wat je precies moet doen om mee te dingen naar 40,- shoptegoed bij deze webshop. Good luck!