Kakverhalen

Jullie moeten weten dat ik niet van poep houd. Logisch, want als je daar wel iets mee hebt, valt dat is de categorie fetisjisme als ik me niet vergis. Een regelrechte schijthekel aan kak heb ik dus! En toen werd ik mama... Ondanks dat ik het niet zo op poep heb, heb ik het afgelopen jaar met liefde billetjes gepoetst. Lezen jullie mee met mijn poepavonturen? Oh ja, niet verder lezen indien je zit te eten.

Mijn eigen producties spoel ik zonder ze een blik waardig te keuren door het toilet. Opgeruimd staat netjes! Die luiers van Sam zijn daarentegen een ander verhaal. Daar valt niet aan te ontkomen! Toen hij net geboren was, produceerde hij een keer per week een spuitluier tot in zijn nek. Lang leve de borstvoeding! Dat betekende een keer per week de vieze kleertjes van zoonlief af pellen, alles schoonpoetsen en weer lekker een schone luier omdoen en andere kleertjes aantrekken. Als Sam zijn wekelijkse ontploffing achter de rug had, was ik net zo opgelucht als hij. Voordat de kak zich aandiende, had hij er namelijk flink last van. Arm ding! Die lucht nam ik voor lief! 

Eenmaal begonnen met vast voedsel, bleken wij een ware luierkunstenaar in huis te hebben. Picasso was er niets bij! Iedere moeder kan, denk ik, beamen dat een combinatie van worteltjes en moedermelk bijzondere tafereeltjes oplevert in de luier. Ik heb zelfs foto's van deze tweekleurige poep naar vriendlief ge-apt. De eerste keer gepureerde courgette leverde ook een gedenkwaardig verschoonmomentje op. Knalgroene poep met donkergroene puntjes! Kortom, poep bleek soms best hilarisch te zijn. 

Na alle gepureerde meuk kwam het moment dat Sam dingen ging eten met stukjes. Al snel leerde we dat zaken als maïs, kidneybonen en blokjes courgette helaas niet verteerd worden. Die vitamientjes die jij met moeite in je baby hebt gekregen, racen binnen no-time door dat spijsverteringskanaaltje heen en belanden in dezelfde vorm weer in de luier. Een kwestie van afspoelen en hergebruiken haha! Meerdere keren hebben mijn vriend en ik boven een luier van Sam gehangen om te checken of dat nu echt maïskorrels waren die we daar in de poep zagen zitten. Om vervolgens in een deuk te liggen. 

Inmiddels verlang ik soms terug naar de tijd dat Sam slechts een keer in de week een luier vol poepte. Niet alleen omdat ik tegenwoordig een keer of vier per dag de kak van zijn billen sta te bikken maar vooral omdat hij toen zo lekker stil lag. Een luier verschonen is namelijk een ware veldslag omdat zoonlief echt niet meewerkt. Hij doet niets anders dan op zijn buik draaien, proberen weg te kruipen, spartelen en huilen. Ook probeert hij steeds de vieze luier te pakken als ik deze openmaak. Arghhh! 

Sinds een week heeft Sam ontdekt dat het superleuk is om zijn piemel vast te houden. De enige mogelijkheid daartoe die je hebt als baby is als je onder de douche gaat of verschoond wordt. Onder de douche gaat hij maar lekker zijn gang, tijdens het verschonen levert dit het nodige gedoe op. Dat fluitje zit namelijk ook vaak onder de kak en als meneer dan in zijn kruis zit te graaien, zitten zijn handjes er vervolgens ook onder. Diezelfde handjes gaan daarna richting zijn hoofd en de rest laat ik fijn aan jullie verbeelding over. 

Iedere keer dat ik dus het idee heb dat er een halve kinderboerderij over de vloer kruipt, ga ik over tot de volgende acties. Sam zo snel mogelijk in de houdgreep nemen voordat de poep zich buiten de luier begeeft. Afleiden met heel veel liedjes zingen en omkopen met mijn telefoon en de afstandsbediening. Vooral geen knuffel geven aangezien deze al diverse keren heeft mogen kakhappen. Door de mond ademend, de luier openen terwijl de beentjes bij elkaar blijven. (Dan kan hij minder makkelijk bij zijn jodokus!) Een paar billendoekjes tussen de nog steeds gesloten beentjes proppen en op gevoel de poep daar wegpoetsen. Eventueel een beenklem toepassen en de rest van de kak weghalen. En vooral door blijven zingen tot de kleine man weer in de kleren zit!

Indien er sprake is van zure luiers of anderszins bijzondere poep, zet ik Sam onder de douche. Hem schoonspoelen werkt vaak sneller dan een halve verpakking doekjes gebruiken. Niet dat dit nu zo handig is overigens, maar je moet wat hè! Stel je een dreumes voor die onder de poep in racemodus door een gladde douchebak kruipt. Binnen een paar seconden is alles zeiknat. Vervolgens moet dit monster afgedroogd worden en dat vindt hij minstens net zo erg als een luier verschonen. Sam gaat een jaar na dato nog steeds uit van het feit dat omdat hij nakend ter wereld kwam, hij geen kleren aan hoeft. 

En toch vind ik het moederschap geweldig. Vooraf had ik nooit kunnen bedenken dat ik poep zo hilarisch zou vinden bij tijd en wijlen. Ik geef eerlijk toe dat ik op de momenten zelf niet altijd even blij ben maar achteraf vertel ik altijd grinnikend aan vriendlief wat Sam die dag nu weer geflikt heeft. Poeh poeh, poeperdepoep!