Kleine flesweigeraar

Wij hebben wat je noemt een flesweigeraar. Een baby dus die zijn borstvoeding alleen uit de natuurlijke verpakking blieft. En dat is knap lastig kan ik jullie vertellen. Ik heb namelijk nog 50 liter melk in de vriezer liggen die ik zo nu en dan in een fles wil laten geven. Omdat ik bijvoorbeeld wel eens wil sporten of naar het ziekenhuis moet. Of omdat papa Sam wel eens mee wil nemen naar opa en oma.
Die lichamelijke afhankelijkheid dus. Ik vind borstvoeding geven geweldig, het is zo puur, liefdevol en intiem maar heel soms word ik er hor en dol van dat mijn baby alleen maar mij wil. Mijn borsten welteverstaan. Keurig ben ik met een week of zes begonnen met het af en toe aanbieden van een flesje afgekolfde melk. Van harte ging dat nooit maar er werd gedronken dus ik vond het prima. Sinds een maand is er echter gedonder in de tent. Opeens vertikte zoonlief het namelijk om een flesje te pakken met afgekolfde voeding. Van z'n oma niet, van z'n vader niet en van mij al helemaal niet. Ik besloot het een week rust te geven omdat ik bang was dat hij er anders helemaal niets meer van moest hebben. Aldus geschiedde.
Inmiddels hebben we behoorlijk wat geëxperimenteerd. Vele flessen en spenen zijn de revue gepasseerd. Tommee Tippee, Difrax, Medela en Avent. Pfff, wat een gedoe.
Uiteindelijk kwamen we erachter dat als we een schepje rijstebloem vanille door de melk doen hij er wel iets van wil drinken. Wanneer er borstvoeding in een fles wordt aangeboden, weigert hij omdat hij het uit de borst fijner vind drinken maar door de rijstebloem smaakt het anders. Hij associeert het dan niet direct met de borst.
Verder wil hij alleen drinken uit een fles van Avent met een speen voor 0 maanden of 1 maand. Logisch als je bedenkt dat borstvoedingskindjes hele krachtige drinkers zijn omdat ze hard moeten werken om melk uit de borst te drinken. Maar goed, het duurde best een poosje voordat we daar achter waren. Het arme kind heeft zich dus regelmatig verslikt.
Van mij pikt Sam nog steeds geen fles. Hij ruikt mijn borsten en mijn melk en zet het direct op een krijsen als ik het wil proberen. Op dit moment kan alleen mijn vriend hem bewegen om zo nu en dan melk uit de fles te drinken.
Sinds twee weken geeft mijn vriend hem iedere avond een flesje en kolf ik op hetzelfde moment de voeding voor de volgende dag af. Mocht Sam niet genoeg drinken uit de fles dan drinkt hij bij mij nog even verder. Ik zit vrij hoog in mijn productie dus dat is geen probleem na het kolven. Nogal omslachtig maar het lijkt te werken.
Er zijn wel heel wat voorwaarden waar we aan moeten voldoen. De fles moet gegeven worden door mijn vriend en ik moet uit beeld zijn en vooral heel stil zodat Sam mij niet hoort. Het moet een fles van Avent zijn met de juiste speen en er moet een schepje rijstebloem vanille door de voeding heen zitten. Hij wil niet drinken in de borstvoedingshouding dus mijn vriend zet Sam tegen zijn opgetrokken knieën aan als hij de fles aanbiedt. Verder moet de kamer donker of schemerig zijn zodat Sam niet wordt afgeleid door van alles en nog wat. Een heel gedoe maar het lijkt steeds beter te gaan. Gisteren werd er zonder drama 220 cc gedronken. Wat een doorbraak!
Sinds vorige week geef ik Sam ook wel eens een tuitbeker met een beetje melk erin om mee te oefenen. Dit vind hij zowaar erg leuk, waarschijnlijk omdat hij het lekker zelf kan doen. Het is nog wel lastig voor hem om die tuit goed in zijn mond te krijgen maar als het hem lukt, zuigt hij er fanatiek aan. Hij slikt ook hoorbaar dus dat lijkt me een goed teken.
Ik hoop dus dat we op de goede weg zijn zodat ik binnenkort eens met een gerust hart weg kan zonder Sam. Die behoefte heb ik namelijk wel eens. Gewoon even lekker hardlopen in het bos zonder de hele tijd de tijd in de gaten te moeten houden. Even naar de stad met een vriendin terwijl papa oppast. Fingers crossed!