Dag 12 - Je eerste liefde

De 30 dagen challenge begint zo langzamerhand te veranderen in een 30 maanden challenge. Zo langzamerhand ben ik al bijna een half jaar bezig en ben ik nu pas bij het twaalfde blogje beland. Ik ben nog niet eens op de helft. Het wordt tijd dat ik er binnenkort eens een beetje vaart achter ga zetten.
Voor vandaag ga ik het hebben over mijn eerste liefde. Voor dit verhaal gaan we terug naar het begin van de jaren negentig. Toen ik een jaar of acht was, werd ik namelijk voor het eerst verliefd. Ik zat in groep 5 en opeens vond ik mijn klasgenootje en overbuurjongen wel erg leuk. We speelden vrij regelmatig samen omdat we tegenover elkaar woonde en bij elkaar in de klas zaten. Zijn naam was Robert en hij droeg altijd een rood met zwart petje. De vonk sloeg over toen we in groep 5 lootjes gingen trekken voor Sinterklaas. Ik trok het lootje van Robert en knutselde een surprise in elkaar in de vorm van zijn favoriete hoofddeksel. Geen idee meer welke cadeautjes ik in die surprise had verstopt, maar het was een succes in ieder geval. Vanaf dat moment waren we namelijk meer dan 'goede vrienden'. De liefde ging niet veel verder dan het samen sparen van stickers van Sonic in zo'n Panini album en cadeautjes voor elkaar kopen als we op vakantie waren geweest. We kregen trouwens pas officieel verkering in groep 7. Ik had toen eindelijk de moed gevonden om op valentijnsdag een briefje in de lade van zijn tafeltje op school te doen. Niet dat er veel veranderde hoor, het was een echte kinderliefde. We hebben nooit gezoend ofzo, dat kwam niet eens in ons op haha... Meer dan samen naar school lopen of skeeleren deden we niet. Volgens mij ging het een jaartje later officieel uit door een stom akkefietje. Ondanks dat we officieel geen verkering meer hadden, waren we nog steeds bevriend.
Tot het eerste jaar van de middelbare school hebben we bij elkaar in de klas gezeten. We zaten in een schakelklas en ik ging aan het einde van het jaar netjes over naar de tweede en hij stroomde af naar de mavo. Aangezien we nu op een andere locatie naar school gingen, konden we niet samen meer fietsen en verloren elkaar een beetje uit het oog. Aangezien we in een niet al te groot dorp woonde, kwamen we elkaar nog wel regelmatig tegen tot we gingen studeren.
Vandaag de dag ben ik op Facebook nog steeds bevriend met deze Robert. Hij werkt als zendeling (echt waar!!!) en is inmiddels getrouwd. Onlangs zag ik een echo voorbij komen dus zijn eerste kindje is onderweg.