 |
| Spaanse Pyreneeën 2010 |
Diep van binnen smeult het vuur. Het verlicht mijn lichaam en geest. Het geeft me kracht. Sommige mensen noemen het God, andere mensen noemen het waanzin. Ik noem het levensvuur. Het is een licht zo helder waardoor ik zoveel scherper zie. Het maakt dat ik dingen in me op wil nemen, wil begrijpen. Alsof ik buiten mezelf treed en de wereld om me heen vanuit een ander perspectief beschouw.
Soms laait het op. Vanuit het niets of met een lange aanloop. Het zindert en het knispert. Het is als ademen zo gewoon en tegelijkertijd zo surreëel. Een dimensie buiten tijd en massa. Ik kan me er niet tegen verzetten. Ik moet me overgeven aan mijn gedachten die plotseling versnellen. Het is een deel van mij. Ook dit ben ik.
Volgende week beantwoord ik de vragen die me zijn gesteld naar aanleiding van mijn Ask me anything-blogje. Mocht je me nog vragen willen stellen, laat ze dan hier achter.
Mooi!
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven.
BeantwoordenVerwijderenBen er stil van...
BeantwoordenVerwijderenHoop dat dat een goed teken is :-)
VerwijderenWow! Die komt even binnen: ergens voel ik het ook zo, geloof ik! Jij geeft er woorden aan dit logje! :)
BeantwoordenVerwijderenHet heeft lang geduurd voordat ik deze woorden vond maar dit geeft het aardig weer.
VerwijderenPrachtig en herkenbaar. In noem het energie ;-)
BeantwoordenVerwijderenDankjewel :-)
BeantwoordenVerwijderen