Zoals de titel van dit blogje al zegt, ben ik moe. Heel erg moe! Niet gewoon een beetje moe, maar echt oververmoeid. En dat komt niet doordat ik een baby heb die niet slaapt, zoonlief slaapt namelijk best wel aardig weer, maar dat komt door een PTST. Een post-traumatische-stress-stoornis dus! Een niet zo'n fijn aandenken dat ik heb overgehouden aan mijn bevalling. Laat ik voorop stellen dat ik niet ongelukkig ben ofzo, of depressief. Integendeel, ik ben heel erg gelukkig! Alleen een beetje moe, want ik slaap niet zoveel.
Toen Sam net geboren was, deed ik ook maandenlang geen oog dicht omdat mijn hoofd maar maalde en maalde. Toch werd dat minder na verloop van tijd en ging ik steeds beter slapen. Sinds een maand is het echter weer bal. Mijn hoofd gaat gewoon niet slapen ondanks dat mijn lijf moe is. Hele nachten lig ik klaarwakker in mijn bed om tegen het ochtendgloren weer in slaap te vallen. Als ik net op één oor lig, gaat de wekker omdat mijn vriend moet gaan werken en even later bouwt Sam een feestje in zijn bed. Behoorlijk slopend als dat al een aantal weken zo gaat.
Ik slaap inmiddels zoveel mogelijk met Sam mee overdag. Zodra meneertje zijn oogjes dicht doet, duik ik ook mijn bed in. Gek genoeg kan ik dan prima slapen! Zodra het duister echter valt, begint mijn hoofd weer op volle sterkte te malen. Niet dat ik altijd aan mijn bevalling denk trouwens, ik heb ook hele leuke gedachtes. Toch gaan mijn slaapdronken gedachtes regelmatig over in nachtmerries. Schrik dan midden in de nacht wakker. Zwetend en naar adem happend. Helemaal niet fijn en bij tijd en wijlen ook wel beangstigend. Vaak heb ik namelijk totaal geen idee waarover ik zo naar gedroomd heb. En dan begint dat hoofd daar weer over te malen.
Misschien toch maar weer eens contact opnemen met de psycholoog, mmm... Vind dat eigenlijk een beetje raar want ik ben verder hartstikke happy. Zo dol als een aap op mijn zoon en die bevalling ligt straks ook alweer een jaar achter me. Maar ik zou zo graag slapen, zo graag!
Ik denk dat je meer hebt aan een cursus slapen: je weer leren ontspannen. Yoga kan ook helpen, maar ik denk dat jij iets sterkers nodig hebt.
BeantwoordenVerwijderenIk raad je slaappillen af: daar leert je hoofd niet van om te stoppen met malen en te slapen.
Ik zou ook eerder de GGZ opzoeken dan eoa psycholoog....
Sterkte
Jeetje meid, kan me voorstellen dat je dan moe bent. Die EMDR heeft dus niet echt super goed geholpen toen? Ik zou gewoon inderdaad even met iemand gaan praten, even kijken of het oplucht, want blijkbaar moet er iets uit. Sterkte mop! Als er wat is kan je me altijd een berichtje sturen!
BeantwoordenVerwijderensterkte meis , hopelijk slaap je gauwe door
BeantwoordenVerwijderenVervelend dat je nog steeds moe bent en dat je juist snachts ligt te malen, niet kan slapen of nachtmerries krijg. Misschien maar bij sammie in bedje liggen? ;-)
BeantwoordenVerwijderenNee miss helpt een psycholoog juist en daar hoef je je juist niet depri voor te voelen hoor!
Wat vervelend zeg. Zonder slaap ben je ook niets waard overdag. kan me voorstellen dat je ontzettend baalt. Echt rot! Schaam je niet voor een psycholoog, ik wilde ook niet, maar voelde me na 1x meteen op mijn gemak en was er blij mee.
BeantwoordenVerwijderenWat naar dat je dat hebt. Hopelijk kun je gauw weer beter slapen. Keep us up to date, oké? :) Liefs!
BeantwoordenVerwijderenIk krijg gewoon geen berichtje!! Stommm
BeantwoordenVerwijderenContact opnemen meid! Gewoon doen na 1/2 gesprekken weet je al snel genoeg of het de juiste stap is. En praten is nooit verkeerd.
Wat vervelend als dat al zo lang aansleept. Misschien is mindfullness iets voor jou of als je snel resultaat wilt iets homeopathisch om tot rust te komen? Rust ze!
BeantwoordenVerwijderenPoeh, heftig! Een vriendinnetje van mij heeft dit ook gehad na haar bevalling. Ik hoop dat je iets/iemand kunt vinden die je hierin kan begeleiden. Veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderen