Run baby run

Sinds januari ga ik vrijwel iedere zaterdag naar het bos vlakbij mijn huis om hard te lopen met een aantal vriendinnen die ook een baby hebben. Heel gezellig maar het zet naar mijn mening niet genoeg zoden aan de dijk. Ik heb een paar hardnekkige kilo's op mijn heupen en buik die er echt niet vanaf willen. Drie weken geleden besloot ik over te gaan op grover geschut. Nu Sam de 9 maanden gepasseerd is, ben ik weer fanatieker gaan hardlopen. Uit ervaring weet ik namelijk dat dat de remedie is tegen extra vetjes. Ik durfde niet eerder vaker te gaan omdat ik nog vrij lang merkte dat mijn bekken nog erg soepel was. Heel gek, want ik heb totaal geen last gehad van bekkeninstabiliteit tijdens mijn zwangerschap. Blijkbaar verweekt de hele handel toch dusdanig dat je er nadien wel rekening mee moet houden. 

Die ervaring van rennen als remedie tegen de kilo's, had ik jammer genoeg al opgedaan toen ik nog sportief, atletisch en vooral nog geen moeder was. Met een hoge bloeddruk, een riante borstvoedingsvoorgevel en de conditie van een dood paard is het toch een stuk lastiger om lekker te rennen. Toch besloot ik door te zetten en ik moet zeggen, er is enige verbetering merkbaar hoewel ik nog steeds niet lang achter elkaar kan rennen. Waar ik vroeger een 5 kilometer zonder training met twee vingers in mijn neus rende, sjok ik nu hijgend door het dorp een 3 kilometer. Ik heb dus nog een lange weg te gaan, maar goed, het begin is er. 

Wel ben ik heel blij dat ik weer in beweging ben. Ik begin weer iets terug te krijgen van mijn oude ik. Ik herinner me weer hoe lekker het is om te bewegen in de buitenlucht. Ik hoef niet meer mijn oude figuur terug en in topconditie te zijn maar ik vind het wel fijn om weer wat fitter te worden. Daarnaast is wat extra beweging ook goed voor de bloeddruk. In mijn geval een hele fijne bijkomstigheid! Mijn bloeddruk is namelijk nog steeds te hoog en daar hoop ik toch een keer vanaf te komen. Door te rennen herinner ik me weer hoe ik me vroeger voelde tijdens het sporten en trainen. Euforisch en gelukkig! Dat gevoel heb ik zo gemist!

Oh ja, ik heb op hardloopgebied nog iets aangepakt. Zien jullie ze op de foto? Die mooie patta's? Juist, die zijn harstikke nieuw. Ik kocht ze vorige week bij de hardloopwinkel omdat mijn oude hardloopschoenen kapot waren aan de binnenkant en geen demping meer hadden. Het zijn schoenen van Mizuno trouwens. Ze zijn niet zo gelikt als Nike Free's of Nike Lunar Glides of whatever. Mijn voetjes bleken het daarop niet zo goed te houden helaas. Toch ben ik erg blij met mijn nieuwe schoenen want ze lopen (en rennen) als zonnetjes. (En aangezien dit paar me een vermogen kostte, is dat gelijk een extra stok achter de deur om te blijven hardlopen!)