woensdag 19 februari 2014

To pillow or not to pillow







Vorige week vertelde ik jullie over Sam's gespook gedurende de nachten. Tot op heden is slapen nog steeds gedoe maar er zit wel wat vooruitgang in. Progressie welke mede is te danken aan het feit dat zoonlief sinds een paar dagen een dun kussentje heeft. Als sinds mini-me een maand of 10/11 oud is, roepen we dat hij vast graag een kussen wil. Sinds die leeftijd duikt hij namelijk vol op elk kussen dat hij ziet. De hoofdkussen op ons bed zijn veruit favoriet maar inmiddels heeft hij ook de kussen op de bank ontdekt. De afgelopen weken heeft meneer regelmatig tussenin gelegen vanwege zijn gerel 's nachts en iedere nacht opnieuw werd ik door hem van mijn kussen verstoten. Yep, Sam's kussenverheerlijking gaat ver. Heel ver! Hij slaapt sinds een paar maanden zelfs bovenop een knuffel met zijn hoofd. 
Vorige week logeerde ik met Sam een week bij mijn ouders omdat Maarten op wintersport was. Ik sliep daar op de logeerkamer in een tweepersoonsbed met Sam in een ledikantje naast me. Iedere avond was het hetzelfde liedje. Samen met oma hees ik hem in z'n pyjama en zeiden we dat hij naar bed moest. Promt trok dat kleine monster het dekbed van het logeerbed terug, kroop eronder en vleide zijn hoofd op een kussen om daarna het dekbed tot zijn kin op te trekken. Wanneer ik hem vervolgens in een slaapzak hees en hem in zijn eigen bedje legde, begon hij te brullen. Arghhh! 
In eerste instantie dacht ik dat hij huilde omdat hij bij mij in bed wilde slapen. Tot mijn moeder me voorzichtig vroeg wanneer kinderen eigenlijk op een kussen mogen slapen. Oh ja, dat zou natuurlijk ook kunnen. Dat het Sam niet om mij te doen was maar om mijn kussen. De dagen daarna googelde ik me suf. Ik wist niet beter dan dat het consultatiebureau adviseert om te wachten tot 24 maanden met een kussentje aanbieden. Eigenlijk wilde ik dat advies gewoon opvolgen tot ik her en der las dat zelfs baby's in Scandinavische landen gewoon op een dun kussentje mochten slapen. Zweden en Noorwegen lijken me nu niet bepaald achtergebleven gebieden. Wat betreft gezondheidszorg en voorzieningen voor moeders en kinderen is Scandinavië erg vooruitstrevend. Ze zouden het hele kussentjesverhaal dus vast wel ergens op hebben gebaseerd. 
Zaterdag was mijn vriend weer thuis en deden we een rondje Ikea om vervangingen te kopen voor alles wat Sam had gemold de afgelopen tijd. (Wat overigens geen handig plan is op zaterdagmiddag maar dat terzijde...) Toen we op de kinderafdeling waren aanbeland, wilden we eigenlijk direct doorrennen naar het restaurant om onze buikjes vol te schrokken met Zweedse balletjes. Tot mijn oog viel op de kinderkussentjes. Verrek, die dingen kostten maar 2,95! Zonder er verder bij na te denken, kwakten ik zo'n plat kussentje in de kar samen met twee slopen. Hoppa, op naar de Zweedse balletjes!
Eenmaal thuis haalde ik het kussentje uit het plastic en deed er een sloop omheen. Gelukzalig rukte Sam hem uit mijn handen en ging erop liggen. Met een enorme lach op zijn gezicht lag hij middenop de dag op de bank te shinen op zijn hoofdkussen. En omdat hij zo blij werd van zijn kussentje, besloten we dat hij het die nacht mocht gaan testen. 
Na het avondeten maakte ik Sam's bedje op met een dekentje en zijn kussentje. Vriendlief en ik hadden besloten dat we hem zijn slaapzak niet aan zouden doen zodat hij wat meer bewegingsvrijheid had in bed. Toen het bedtijd was, trok ik hem zijn pj's aan, voedde hem en legde hem in bed. En...hij bleef gewoon liggen. Meestal springt hij krijsend weer overeind als ik hem neerleg maar dit keer bleef hij gewoon liggen. Ik stopte hem in, gaf hem een kus en liep weg. Te mooi om waar te zijn natuurlijk want daarna begon het gehuil. Ik ben toen naast zijn bed gaan zitten en uiteindelijk viel hij op zijn kussen in slaap. Top!
Het kussen is niet zaligmakend want meneer wordt nog steeds wakker 's nachts maar hij valt in ieder geval rustiger in slaap met dat ding. Het is nog een beetje lastig om onder die deken te blijven liggen maar het gaat iedere nacht iets beter. Zo nu en dan moeten we hem ook even recht leggen in zijn ledikant. Het slapen gaat nog steeds niet van een lijen dakje maar zowaar lijkt er vooruitgang in te zitten. Onze kleine kussenfetisjist haha! Wordt vervolgd!

Doen jullie al mee aan mijn winactie in samenwerking met Majestic Nailcare? Ik geef twee handgemaakte zepen naar keuze weg. Lees hier hoe je kans maakt op deze prijzen. Succes!

Volg mij nu ook op BloglovinInstagramFacebook en Pinterest.

21 opmerkingen:

  1. Wat stoer zeg! Dan is ie opeens echt groot! En wat cool dat jullie al een deken ah proberen zijn. Ik heb het bij Olivia twee x geprobeerd, maar ze kruipt erop (gaat sowieso vaak zitten midden in de nacht en kwakt zich dan weer voorover en boedha houding tot slapen ofzoiets raars haha), dus voorlopig nog geweest een dikke slaapzak.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Slaapzak wilde hij echt niet meer. Hij gaat ook wel eens op de deken liggen hoor maar hij slaapt gewoon door. Hij was het ook al wel gewend want hij heeft al langer een dunne deken in z'n bed.

      Verwijderen
  2. Super! Voor alles is een oplossing :) En kussens zijn gevaarlijk als je echt zo'n dikke heb :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Fijn om te horen dat een dunne niet echt gevaarlijk is. Het is echt zo'n plat kinderkussentje.

      Verwijderen
  3. Wat fijn dat je nu weer een stapje dichterbij lekker slapen bent. Voor hem, maar ook voor jezelf.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Nah... dat de oplossing dan zo simpel is!! Hoop dat het doorzet!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoop het ook. Stom dat ik er niet eerder aan gedacht had.

      Verwijderen
  5. Wat fijn dat het beter gaat. Wat bij mijn jongste dcohter heel goed hielp tegen nachtelijke onrust was het bedje tegen de muur aan zetten. Blijkbaar voelde dat wat veiliger. Wie weet heb je er wat aan, succes!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is ook nog wel iets om te onthouden. Klinkt logisch. Dankjewel.

      Verwijderen
  6. Volgens mij gaat het wel werken zo! Zou fantastisch zijn :-))

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heerlijk, zo'n ventje met zo'n sterke eigen wil haha :D

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Kan me wel voorstellen dat het misschien wat geborgenheid geeft. Hopelijk zet de trend door!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Klinkt goed..! Ik snap zijn liefde voor kussens wel hoor!!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Uitgesproken mening al ;) Zoon van mijn vriendin wou ook persee op een kussen slapen op die leeftijd.. Hij had ook veel last van boeren, misschien dat het wat fijner slaapt.. Dochterlief kreeg met 22 maand een peuterbed ook met zo'n plat kussen en sliep ook veel beter!

    Ik denk dat het 'niet mag' is omdat het nergens heen kan in een ledikant.. Zelfde geval met een gewoon dekbed..

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Mila was een maand of negen. Toen wilde ze ineens niet meer slapen. Elke dag keihard huilen. Beneden ging ze dan met haar hoofd op een kussen liggen. En in bed weer huilen. Toen zei ik ook al tegen Rick, volgens mij wil ze gewoon een kussen. Een klein kussentje gehaald bij de Hema. Een babykussen. Heel plat. En drie keer raden. Madam was tevreden. Ze wilde overigens ook geen slaapzak meer, maar gewoon een deken met pyjama. Dus in haar ledikant met 9 maanden oud waren wij al over op gewoon een deken met kussen. En nu nog steeds. Ze vindt het heerlijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hier was dat ook met die leeftijd zo, Kussens was het.. Inmiddels heeft hij een normaal kussen niet te dik maar dat gaat prima.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ha, ik word nu nog misselijk als ik zonder hoofdkussen zou moeten slapen; echt waar, kan niet plat liggen :-)
    Hoop van harte dat dit blijft bijdragen aan het slaapplezier van Sam! Fingers crossed!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Hier slaapt zoonlief al van baby's af op een verhoogje (tegen reflux), erna zijn we overgestapt op ook een dun kussentje (vanaf 6mnd) omdat hij inderdaad ook een kussendief bleek te zijn!
    Succes
    Lorex

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...