donderdag 13 februari 2014

Slaap kindje slaap... NOT!



Sam was als kersverse baby een goede slaper. Meneertje sliep met een week of zes door en daarna hoefden we er zelden in het holst van de nacht uit voor hem. Topkind! Overdag sliep hij niet superveel maar doordat hij het 's nachts prima deed, vonden vriendlief en ik dat niet zo'n probleem. We hoorden zoveel gruwelverhalen over huilbaby's dat we ons in onze handjes knepen. Hoe goed we ook begonnen, zoonlief maakt er de laatste maanden helaas een puinhoop van. En deze mama is moe. Heel moe!
Eind 2013 volgde er steeds een hevig protest wanneer het tijd was voor een middagdutje. Nu sputterde Sam altijd wel licht bij het horen van het zinnetje 'We gaan naar bed!', maar niet eerder in de vorm van luid krijsend aan de deurpost hangen omdat hij niet wilde slapen. Zoals met alles dachten we: het zal wel een fase zijn, whatever! En vervolgens prakten we hem gewoon in bed. Na een poosje viel mini-me dan wel in slaap. Het ging alleen steeds moeilijker allemaal. En gezelliger werd het er ook niet op...
Ook het naar bed brengen 's avonds begon wat problemen te geven vorige maand. Sam was na zijn verplichte middagdutje nog helemaal niet moe. Dat uitte zich in uhhh... krijsen, gillen, hysterisch aan zijn bedrand hangen en kotsen uit pure nijd. Hmmm, beetje jammer. Zeker omdat Sam een hele lange adem heeft en dit gedoe rustig uren volhoudt. Ik ken ze hoor, die verhalen dat je je kind in bed moet troosten en rustig maken en dan weer weg moet lopen. Schijnt dat ze dan uiteindelijk braaf gaan slapen. Nou, diegene die dat heeft verzonnen, heeft mijn kind nog nooit ontmoet. We hebben het geprobeerd en na vier uur en drie kwartier krijsen kwamen we tot de conclusie dat dit misschien niet onze manier was om Sam in slaap te krijgen. Ik heb geen moeite met even laten huilen op deze leeftijd, toch vond ik dit wel intens zielig. Zeker omdat hij de rest van de nacht volledig overstuur heeft liggen snikken. Arm ding!
Goed, we gingen over na plan B. Te weten, het middagslaapje inkorten zodat meneer 's avonds niet very alive and kicking zou zijn. Helaas was dat ook geen succes. Sam bleek namelijk strontchagrijnig te zijn wanneer we hem na een uurtje weer wakker maakten. Serieus, hij was niet te genieten. Heel sneu. Voor hem en voor ons. En ondanks deze maatregel hield hij 's avonds nog steeds feestjes in zijn bed dus veel schoten we er ook niet mee op. Arghhh!
Hierna volgde het radicale besluit om hem overdag dan maar geen slaapjes meer te laten doen. Afmatten die hap en direct afvoeren na het avondeten. Ik heb er flink van gebaald aangezien deze mama nergens meer aan toe kwam met die kleine man die de hele dag wakker liep te zijn. Even rustig eten, werken, iets opruimen, poepen of weet ik veel wat kon ik op mijn buik schrijven. Best een omschakeling. Toch lijkt het wel te werken. 
Vooruit, meestal vindt er wel een klein instortmomentje plaats zo rond de klok van vijf. Gelukkig biedt een dvd van Bumba op die momenten uitkomst. Omdat Sam stiekem best moe is na een dag ronddraven, wil hij aan het einde van de middag best onder een dekentje met een knuffel rustig televisie kijken op de bank. Halleluja! Soms knettert hij dan alsnog is slaap met een dikke party tot gevolg 's avonds, maar meestal houdt hij het wakker. Na het avondeten gaat hij direct naar bed zonder morren en eind goed, al goed. Tenminste, dat zou je denken...
...ware het niet dat dat kleine, lieve monster opeens niet meer zo vast slaapt 's nachts. Hoe het mogelijk is, geen idee, maar van iedere scheet wordt hij wakker. Arghhh again! De ene nacht gaat het beter dan de andere nacht. Soms laat hij ons lekker slapen maar vaker wordt hij midden in de nacht wakker. Een keer, twee keer, drie keer... We begonnen met hem uit zijn bed te halen en hem te laten drinken bij mij. Als langvoedster was dat de enige oplossing die ik kon bedenken in slaapdronken toestand. Hoppa aankoppelen en verder maffen. Heel handig hoor, ware het niet dat dit geen oplossing bleek voor het nachtelijke gespook van mijn zoon. Sam lag steeds vaker tussenin en hoe lief ik dat ook vind, ik slaap domweg heel slecht met een kind in bed erbij. Als het af en toe gebeurt, vind ik het prima maar structureel trek ik dat niet. Ik ben gesloopt de volgende morgen. 
Dat werd dus weer overleggen met vriendlief over hoe we dit zouden gaan aanpakken. In eerste instantie kwamen we overeen dan wanneer Sam zou tukken, ik mijn grote man een rotschop zou verkopen zodat hij onze zoon in zijn ledikant kon terugleggen. Klonk heel plausibel allemaal, werkte niet helaas. Mini-me werd direct wakker bij het overleggen. Weer huilen, weer gillen, weer voeden, weer overleggen en... weer huilen. Volgen jullie hem nog? Kortom, ook deze oplossing ging hem niet worden. We besloten vorige week onze laatste strohalm in te zetten. We. Gingen. Hem. Laten. Huilen. So we did... De resultaten van dit experiment volgen nog. Tot nu toe valt het glad niet tegen maar dat moederhart hè, zucht!

Volg mij nu ook op BloglovinInstagramFacebook en Pinterest.

17 opmerkingen:

  1. Oh ons Finnebeertje is dan wel pas 5 en een halve maand maar sinds de laatste (19 weken) sprong slaapt hij ook zo slecht. Vreselijk onrustig en valt met heel veel moeite weer zelf in slaap.
    Vannacht ook weer vanaf 04u bezig geweest want ik weiger voor 07.00 uur op te staan ;)
    Hopelijk gaat het over want slaapgebrek en het de dip die ik altijd met het vallen en komen van de bladeren heb ben ik ook niet echt een zonnestraaltje.

    Succes jullie ook in ieder geval, hopelijk dat Sam snel weer terug in zijn eerdere ritme komt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoop ook dat het snel beter gaat. Bij jullie ook! Ik vind het behoorlijk slopend.

      Verwijderen
  2. Oh het lijkt me echt vreselijk om je kindje te horen huilen. Ben benieuwd hoe het verder zal verlopen. x

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Kan er heel slecht tegen om hem te laten huilen. Gaat zo tegen mijn gevoel in.

      Verwijderen
  3. Oh... deels heel herkenbaar! Richard was ouder toen hij geen middagdutje meer wilde doen. Maar als ie dan eens in slaap sukkelde.... niet slapen 's avonds, he!! Wij hebben hem toen ie kleiner was (met een paar weken al) ook laten huilen (nee valt echt niet mee), maar zo over de rooie als Sam is ie nooit geweest; hij gaf het binnen een half uur meestal wel op ... Arme jij!!
    Hij MOEST slapen, want anders zou ik het echt niet trekken en Senior ging er meestal uit 's nachts, moet ik er eerlijk bij zeggen.
    Hij heeft ook jarenlang 'nightterrors' gehad (durf nog niet te zeggen dat helemaal over is, maar wordt iig minder). Dat gebeurde meestal voor wij zelf naar bed gingen.
    Hij sputtert trouwens nog steeds tegen als ie naar bed moet, hoor. hahaha... Maar we zijn onverwurmbaar! Acht uur = bedtijd. Klaar. Pas sinds kort maken we in het weekend + vakanties een uitzondering.
    Ik neem hem bijna nooit in bed, alleen als ie ziek is en Senior nachtdienst heeft. Anders slapen we alledrie niet. Ons bed is vrij klein....

    Richard heeft in de fase dat ie net niet helemaal zonder dutje overdag kon ook moeilijk geslapen als ie dan een keer (laat) omviel.... Tis een lastige fase, want je doet het nooit goed, lijkt het wel....

    Ik hoop echt dat jullie eruit komen. Dit is ook niks, zeg!! Sterkte!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Blegh, stom he, dat slapen? Hier ook een doorslapende baby vanaf het einde van de kraamweek. Tot ze 5 maanden was. Toen hebben we 8 weken lang elke nacht 4 keer eruit gemoeten. Voor wat? Ik weet het nog niet. Het was geen honger, geen pijn, geen kou, geen hitte, geen verlatingsangst; gewoon, brullen. Ook als wij erbij bleven. Dus op een gegeven moment hebben wij toch de laten huilen-methode ook gebruikt. Om de zoveel minuten terug, een zinnetje herhalen, en dan weer weg, doen jullie die ook? Dat is schijnbaar de dr. Estivill-methode.
    En ik moet zeggen: na 2 nachten was de rust wedergekeerd. Overdag hebben wij hier tot nu toe weinig problemen gehad *afkloppen*...Succes, ben benieuwd!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heel herkenbaar! Bij ons helpt het wel....laten huilen, troosten etc..Een kwestie van doorzetten. Maar het is moeilijk, ik weet het.
    Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Pfff ik wist wel dat je het wat moeilijker had met Sam op het moment qua slapen maar dat het zo heftig was wist ik niet! Lijkt me ook lastig om dan te weten wat je moet doen, je probeert vanalles.. En dit gaat dan tegen je moederhart in, wat ik me kan voorstellen.. ik kan daar ook echt niet tegen. Zelfs al niet als de hond t doet, laat staan mn eigen kind. Veel succes ermee in ieder geval.. hopelijk gaat dit werken!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. ik denk ook eerlijk gezegd dat dit de enige oplossing is. Verschrikkelijk, maar wij hebben het ook een periode moeten doen met Aaron. En kijk nu... hij slaapt terug als een roos zonder problemen! Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. die avonden zo herkenbaar, ik weet niet eens meer precies hoe het ging, weet nog wel dat kleine man 's morgens altijd opeens in mijn bed lag...
    Succes, even een nieuw ritme zoeken samen...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Stoppen met voeden zal waarschijnlijk voor de nacht wel helpen. Dat deed het hier.... Maar wel pas na 2 jaar!

    Slaapje skippen en dan maar hopen dat het vanzelf weer beter word. Want dat word het echt!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ook zo onhandig dat hij nog niet kan vertellen, wat dan in hemelsnaam het probleem is :-( Als baby bleek ik overdag niet te willen slapen en zeer tegen de zin in van de vroedvrouw en kraamhulp zette mijn moeder me in zo'n wipstoeltje en gewoon naast haar tijdens het afwassen enzo. Slapen deed ik s'nachts dan gelukkig wel 'normaal'.
    Het is jammer dat Sam ook nog eens zo'n klimkabouter is, anders kon je hem in de box zetten en dan ff een half uurtje op de bank kruipen ofzo. Heb ik mezelf trouwens echt overeen moeten zetten, ons wolfhondensloopmonster in de bench te zetten, als ik even geen toezicht kan houden.
    Mij is altijd verteld, als je de deur uitgaat, dat je je huilende hond dan moet negeren, gewoon je jas aan doen en gaan. Na heel lang proberen, ben ik er uiteindelijk achter gekomen, dat als ik tegen de hond zeg 'ik ga even naar de winkel', hij dat blijkbaar kan linken aan 'dat ik echt ook weer thuis kom' en sindsdien gaat het een stuk beter.
    Dus wat is goed, wat is de oplossing? Net als honden, zijn ook kinderen uniek. Dus dat wordt nog een frustie proces uit te vinden wat bij hem werkt. In ieder geval niks aantrekken van wat anderen zeggen en blijven luisteren naar je eigen instinct. Als het helpt 3 uur lang boekjes voor te lezen, of zijn bedje bij jullie in de kamer te zetten en van voren af aan te beginnen met opbouwen, wat dan ook...gewoon ervoor gaan. Uit ervaring (ok met een huilhond, geen baby) is dat je als ouders voldoende rust krijgt het allerbelangrijkste! Heel veel sterkte, liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ps: heb je al eens geprobeerd zachtjes een (wekker)radio bij hem aan te laten staan? Misschien kan hij wel niet tegen de stilte s'nachts.

      Verwijderen
  11. ai, vervelend probleem, voor jullie allemaal. Misschien is wat Kruidroermeniet hierboven oppert, zo'n slecht idee nog niet!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Bekend verhaal, helaas. Hoewel Olivia nooit goed doorgeslapen heeft. Ja, tussen 4 en 8 maanden wel, top vond ik het! Daarvoor en daarna vind ik elke ochtend die ik wakker word van de wekker een zegen. En dat zijn toch zeker 2 van de 5 nachten. Ik ga dus regelmatig al om half tien naar bed, met tegenzin, maar dan kan ik iig. een uur of 5 maken 's nachts, want Olivia wordt als ze wakker wordt (en wakker blijft, boobbies, luier, knuffelen, spelen, laten huilen - dat we niet langer dan tien min volhouden, maar so be it) rond 2, half 3 wakker. En slaap dan weer rond 5, mijn wekker gaat rond half 7. Buh. Maar ach, inmiddels is het maar zo - ben ik elke wekkerochtend blij en tegen de tijd dat ze 20 is slaapt ze vast wel door. Ja, hier dus ook een moeie mama.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat vervelend zeg, voor jullie alledrie! Voor Sam inderdaad ook niet leuk als hij steeds zo over zijn toeren wakker wordt.
    Ik kan me ook voorstellen dat je erg om moest schakelen toen het middagslaapje eraf ging. Dat moest ik ook toen mijn oudste dochter niet meer sliep 's middags, maar zij was al ruim drie toen! Is toch wel een heel verschilletje.
    Ik hoop voor jullie alledrie dat het snel beter gaat!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Poeh dat is wel heel lastig om een fijn schema te vinden. Hopelijk is het een fase en slaapt hij binnenkort weer rustig door. Succes! Haha lastig voor te stellen dat hij straks een nukkige puber zal worden die het liefst de hele dag in bed wil blijven stinken ;)

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...