Sam 4 weken

Sam is vandaag alweer 4 weken oud. Enerzijds lijkt de tijd voorbij te zijn gevlogen, anderzijds te hebben stil gestaan. Ik kan me amper voorstellen dat onze kleine man pas een maand in ons leven is. Natuurlijk was hij er al langer want hij heeft al die tijd in die dikke buik van mij gezeten maar pas enkele weken kan ik hem daadwerkelijk in mijn armen houden. Onvoorstelbaar! De keizersnede en de tijd in het ziekenhuis liggen voor mijn gevoel alweer een hele poos achter me. Gelukkig maar want een pretje was het niet. Bizar hoe snel je dit soort dingen achter je kunt laten.

Sam is al lang niet meer de kleine minibaby die ik in het ziekenhuis in mijn armen had. Uiteraard is hij nog steeds een kleine baby van slechts een pond of zeven, maar wel een baby die besef krijgt van de wereld om hem heen. Hij wordt steeds alerter en hij kijkt steeds meer om zich heen. Hij kan je inmiddels echt aankijken en dingen volgen.  Rammelaars probeert hij te grijpen en hij kijkt gebiologeerd naar onze katten als ze hem komen begroeten. Ook reageert hij op onze stemmen en andere geluiden. Hij is zich echt aan het ontwikkelen, heel leuk om te zien.

Verder groeit als kool! Op het consultatiebureau geloofden ze amper dat hij volledig borstvoeding krijg omdat hij al zoveel was aangekomen. De kleinste pakjes zijn hem inmiddels te klein. Na een maand komt maatje 56 echt in zicht. Ik kan het nog niet over mijn hart verkrijgen om die minikleertjes uit zijn kast te halen want dan besef ik opeens hoe snel het gaat.

De afgelopen maand was heftig en met regelmaat ook pijnlijk en zwaar. Toch was dit absoluut de mooiste maand van mijn leven. Wat houd ik ongelofelijk veel man kleine mannetje, onbeschrijfelijk! Het goede nieuws schijnt te zijn dat het alleen maar mooier wordt allemaal. Ik ben benieuwd en kijk ernaar uit om mijn lieve baby op te zien groeien.