Dag 10 - Je eerste herinnering

Mijn allereerste herinnering dateert uit 1987. (Pfff, ik word oud haha...) Ik was toen anderhalf jaar en was toen op vakantie in Portugal. Het was mijn eerste echte vliegvakantie. Mijn ouders waren daarvoor ook al met me op reis geweest maar ze hadden me nog niet eerder meegenomen in een vliegtuig.
Mijn herinneringen aan die vakantie zijn heel vaag. Het zijn maar een paar momenten die ik me voor de geest kan halen. Mijn moeder heeft jarenlang beweert dat die herinneringen niet echt waren maar dat het gewoon beelden waren die ik later eens terug had gezien in het fotoalbum van die reis. Toen ik een jaar of twintig was, was ik het zat want ik wist wel beter. Ik gebood mijn moeder toen om dat fotoalbum tevoorschijn te halen zodat ik die foto's kon zien die volgens haar mijn zogenaamde herinneringen waren. Guess what, van de dingen die ik me herinner, bestonden helemaal geen foto's! Het bewijs dat mijn herinneringen echt waren, was dus geleverd.
Tja, wat herinner ik me dan eigenlijk precies? Het eerste en duidelijkste wat ik me voor de geest kan halen is dat ik buiten in een kinderstoel op het balkon of terras van het gehuurde appartement zat. Ik was zo'n doosje snoepjes aan het eten met van die oranje en roze balletjes. Volgens mij heette dat tumtummetjes maar dat weet ik niet zeker. Het was zo'n doosje waarin scheurrandje zat aan de bovenkant dat je open kon scheuren zodat je die snoepjes eruit kon schudden. Ik was dat dus aan het doen en blijkbaar besloot ik om die snoepjes niet op te gaan eten maar gewoon lekker in de rondte te smijten vanuit mijn kinderstoel. Op dat moment kwam mijn vader vanuit het appartement naar buiten gerend om me te vertellen dat ik daarmee op moest houden. Logisch wel, haha...
Het tweede (en tegelijkertijd het laatste) dat ik me herinner is dat ik bij mijn vader voorop de huurfiets zat. Hij was een rondje met me aan het fietsen langs het strand. Blijkbaar besloot hij om even een pauze in te lassen in het zand om een beetje bij te komen. Daar kwam echter niets van terecht want op het moment dat hij me in het zand wilde neerzetten, ging ik keihard huilen. Ik was er namelijk van overtuigd dat hij me in de râgout (dat at ik toen nogal veel) wilde neerzetten en dat wilde ik niet. Ook logisch wel!
Jammer genoeg heb ik geen foto's bij de hand van deze vakantie. Er is, zoals ik al eerder zei, wel een fotoalbum maar dat ligt bij mijn ouders thuis en die wonen jammer genoeg dik zeventig kilometer verderop. Ergens heb ik wel een grote foto samen met mijn moeder op het strand maar ik vermoed dat die ergens in een verhuisdoos zit op zolder. (Op die foto hield ze me trouwens vast want ik ben die hele vakantie niet meer van mijn angst voor râgout, oftewel zand, afgekomen.)  Aangezien ik nog zeker een stuk of tien onuitgepakte verhuisdozen heb, houden jullie die foto nog even van me tegoed. Deal?