De flesweigeraar part 2

Een poosje geleden schreef ik een blogje over mijn flesweigerende baby. Ik was op dat moment nog best hoopvol dat het zou gaan lukken om Sam aan de fles te krijgen. Alles hebben we uit de kast getrokken om ons lieve kleine monster ervan te overtuigen dat een fles best oké was. Helaas heeft het niet mogen baten en weigert Sam tot op heden nog steeds de fles. Eerlijkheidshalve moet ik erbij vertellen dat onze laatste poging ook alweer ruim een maand oud is. 

Op een gegeven moment was ik alle drama's zo zat bij het aanbieden van de fles dat ik besloot om er maar mee te stoppen. Sam werd er doodongelukkig van, mijn vriend voelde zich erg vervelend eronder en ik zat bij iedere poging die Maarten ondernam om Sam te voeden huilend op de trap met lekkende borsten. Ik besloot het allemaal maar los te laten en zette de zo gehate flesjes achterin een keukenkastje. 

Maar ja, mama wil ook wel eens weg dus er moest toch een oplossing komen om Sam van wat melk te voorzien als ik niet live zou kunnen voeden. Ik heb veel geoefend met een tuitbeker maar dat is nog steeds geen succes. Hij kauwt fanatiek op de tuit maar zuigen eraan, ho maar! Ook kocht ik een rietjesbeker van Difrax voor hem. Hiervoor gold eveneens dat het leuk speelgoed was. Dat je er ook uit zou kunnen drinken, is een kwartje wat nog niet wil vallen bij Sam. Toen bedacht ik vorige maand dat ik Sam gewoon uit een beker kon laten drinken. En mensen, dat gaat best aardig.

Ik gebruik zo'n oefenbeker met een opstaand randje en twee oren. Ik parkeer Sam in de kinderstoel met een slab om en een theedoek onder zijn kin. De eerste week was het steeds een enorme bende maar daarna ging het steeds beter. Uiteraard houd ik nog wel de beker vast want anders ligt de beker met inhoud binnen vijf seconde op de grond, maar mijn zoon van nog geen 9 maanden drinkt echt uit een beker! Hij pakt de oren van de beker vast, brengt hem zelf naar zijn mond en neemt slokjes. En hij vindt het leuk! Heerlijk om te zien dat hij dit met plezier doet na alle ellende van flesjes aanbieden. Die theedoek onder zijn kin is nog steeds nodig maar bijna alles gaat naar binnen tegenwoordig.

We zijn er nog lang niet maar ik ga wel met een geruster hart de deur uit nu ik weet dat Sam gewoon melk uit de vriezer kan drinken uit zijn oefenbeker. Inmiddels krijgt hij soms als alternatief een bordje pap van moedermelk uit de vriezer aangemaakt met Biobim. (Dit is een biologisch merk dat goed bindt met moedermelk.) We kunnen dit geven op een lepeltje en op die manier krijgt hij ook weer wat vocht binnen.

Het is een heel gedoe geweest maar gelukkig hebben we nu een oplossing gevonden. Ik bied hem ook nog steeds een aantal keer per week een tuit- en/of rietjesbeker aan zodat hij daarmee vertrouwd raakt. Ondertussen ga ik vrolijk verder met borstvoeding geven. Ik had van tevoren nooit gedacht dat ik dat zo lang zou doen maar ik besefte me deze week opeens dat ik het vermoedelijk wel ga halen om een jaar borstvoeding te geven aan mijn borstverslaafde baby. Stiekem vind ik dat best een hele prestatie want het is niet altijd makkelijk geweest. Borstvoeding geven, is niet zaligmakend, evenmin als flesvoeding. Ondanks dat ik meestal geniet van de voedingsmomentjes, word ik bij tijden hor en dol van de lichamelijke afhankelijkheid die hoort bij het geven van borstvoeding. Op die momenten lijkt het me heerlijk om mijn vriend hem gewoon een fles te laten geven en de boel de boel te laten. Gelukkig zijn deze momenten een uitzondering. Inmiddels kan ik uit ervaring zeggen dat het echt alleen maar makkelijker wordt naarmate je kind groter wordt. .