zondag 13 juli 2014

Let's talk about kitties






 
Lang geleden schreef ik eens iets over onze katjes. Toen ik onlangs een foto van onze kater Bo op Instagram plaatste, waren sommige mensen echter heel verbaasd dat wij een poes hadden. Grappig want we hebben toch twee van die harige monsters rondlopen alleen deel ik zelden foto's van ze. Geen idee waarom want het zijn geinige beestjes. In ieder geval vond ik het de hoogste tijd om ze eens in de spotlight te zetten. (En ja, ik ben inderdaad ook nogal inspiratieloos en wil niet alleen maar zeikblogjes tikken...)
Goed wij hebben dus twee katten. Ze heten Bo en Semmie by the way. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik uiteraard dol op ze ben maar dat ik geen getikt kattenvrouwtje ben. Ik zie ze niet als poezenkinders zoals sommige mensen maar gewoon als huisdieren. Alhoewel huisdieren; met dit mooie weer zien we ze amper. Wij hebben twee heuse buitenkatten die hele dagen de hort op kunnen zijn en doorgaans thuis komen met dode vogels, muizen en kikkers. Lekker! Persoonlijk heeft het wel mijn voorkeur dat katten lekker naar buiten kunnen. Het zijn immers dieren die gemaakt zijn om te rennen, te klimmen en te jagen. Die exemplaren van ons zouden waarschijnlijk onze hele toko slopen als we ze niet buiten zouden laten scharrelen. Zeker Bo, de gestreepte, was als kitten al niet te houden. Ze gaan trouwens ook 's nachts naar buiten behalve als het heel hard regent of sneeuwt. Tja, nachtdieren hè! In de winter zijn ze gelukkig wel graag binnen en slapen ze graag in de vensterbank of op de bank. 
Bo en Semmie zijn broer en zus. Vaak zijn mensen heel verbaasd als ik dat vertel want ze lijken totaal niet op elkaar. Zowel qua uiterlijk als innerlijk zijn ze heel anders. Semmie is een heel klein, zwart poesje en Bo een grote, stoere kater. Sems is daarnaast heel aanhankelijk maar komt nooit op schoot. Bo springt daarentegen te pas en te onpas op schoot en gaat rustig bovenop je rug liggen pitten. Heerlijk zo'n knuffelkont al hangt het me ook weleens de keel uit. Zeker nu hij die wiebelende babybuik heeft herontdekt met dit warme weer. Regelmatig mik ik hem dan ook van mijn schoot zodat hij even tegen iemand anders kan gaan liggen plakken. 
Ik ben opgegroeid met katten en heb dus al de nodige exemplaren uhhh... versleten. Misschien dat ik daardoor vrij makkelijk met ze ben. Toen wij drie jaar geleden bedachten dat we graag een poes wilden, was marktplaats dan ook the place to be. Binnen een mum van tijd vonden we een nestje met schetige kittens een paar dorpen verderop. We reden erheen, betaalden de eigenaresse van mamapoes 25 euro en waren toen zomaar de trotste bezitters van twee haarballen, haha! Ik vroeg mijn moeder die al tig katten heeft opgevoed naar wat tips en sindsdien zijn ze deel van ons huishouden. Een jaar later kwam Sam erbij en vormden we een gezin. Yep, time  flies! 
Ik vind het heel leuk dat Sam net als ik opgroei met dieren. Vind dat echt een meerwaarde en horen bij de opvoeding van je kind. Hij is helemaal verliefd op ze en knuffelt ze maar al te graag. Alleen uit zoonlief zijn liefde nogal lomp dus sprint ons poezenvolk er meestal vrij snel vandoor als meneer een knuffelsessie in gedachten heeft. Inmiddels gaat het iets beter omdat ik mini tegenwoordig wel tot voorzichtigheid kan manen. Wanneer ik echter uit beeld ben, neemt hij rustig een snoekduik bovenop een nietsvermoedend, slapende kat. Wat overigens voor Sam pleit, is dat hij Bo en Semmie dusdanig lief vindt dat hij regelmatig eten met ze deelt. Bij voorkeur koekjes, bananen, boterhammen en aardbeienlimonade. Aangezien Bo net zo'n kliko is als Sam, is dat wel goed voor de bindig tussen die twee. 
Naast al het niet-kattenvoer waarin zoonlief onze huisdieren voorziet en de troep die ze buiten vreten, krijgen ze verder brokjes en water. Ze zijn niet merkgevoelig dus meestal halen we eens in de zoveel tijd wat zakken voer van de C1000 of de Lidl. Misschien niet het beste maar ik was toch niet van plan  om dure brokjes te kopen terwijl ze verder alles schransen waarvan ze denken dat het eetbaar is. (Voor degenen die denken dat enkel kleine kinderen hapjes Play-Doh naar binnen werken; dat is gezien de creaties die ik regelmatig in onze kattenbak mag aanschouwen een grote illusie...) 
Vooralsnog denk ik dat onze beestjes een fijn poezenleven bij ons hebben. Ze kunnen gaan en staan waar ze willen, wonen in groene omgeving met veel bomen en water waar van alles te beleven is, krijgen volop liefde, aandacht en eten en als het nodig is, brengen we ze naar de dierenarts. Een huis zonder katten lijkt me best ongezellig. Al praktisch mijn hele leven ben ik gewend om van die spinnende kroelkipjes in huis te hebben. Zalig! Ik vind het heerlijk om hun buikjes te kriebelen en mijn neus in hun vacht te duwen. Hopelijk blijven Bo en Semmie nog heel lang in ons midden maar mocht er morgen eentje onder een auto terecht komen dan hebben ze wel een katwaardig leven gehad. 
 
Volg mij nu ook op BloglovinInstagramFacebook en Pinterest. 

9 opmerkingen:

  1. Leuk, de katjes in de spotlight! Mooie beestjes zijn het.
    Zelf hebben wij geen kat (ook geen ander huisdier trouwens) maar ik vind ook dat katten lekker buiten moeten kunnen rauzen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een mooie katten, zelf hebben we er nog 1 best al een oudje 15 jaar ofzo en nog mega speels knuffelig en hyper! hij lijkt veel op jou semmie ook zwart met wit en een wit vlekje onder de neus haha.
    Toen hij nog jonger was waren we hem wel is dagen kwijt en dan kwam meneer thuis als die er zin in had:) nu hij ouder is hij veel in de tuin te vinden maar niet echt meer voor buiten.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Leuk! Ik zou ook graag katten willen. Manlief is helaas allergisch. Overigens heb ik ooit een keer een dierenarts gesproken op een feestje (don't ask...) en hij wist mij te vertellen dat als dat verse vochtige praketen onzin is voor katten. Sterker nog, reteslecht voor het gebit en de darmpjes. Gewoon simpele droge brokken blijft een kat het allergezondst bij.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klopt, daarom geven wij ze ook alleen brokjes. Plus het scheelt dat ze niet wennen aan een vaste etenstijd en dan de hele tijd lopen te miauwen om vlees. Ze hebben altijd verse brokjes en water beschikbaar en that's it ;-)

      Verwijderen
  4. Wij hebben er ook twee, schrijf er eigenlijk ook nooit over. Ben het met je eens dat het naar mijn idee goed is dat kinderen met dieren opgroeien, dat ze respect naar dieren krijgen, een maatje. Helaas zijn onze katten geen kinder vrienden. Vandaar de cavias. Die van ons zijn net zo appart. Behalve dat ze werkelijk niks lusten. Allebei niet, heel lastig.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat leuk om te lezen! Ik hou van katten, maar lief is allergisch dus hebben we konijnen :)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Leuk om te lezen, maar echt.... Ik hou echt NIET van katten! Vanmorgen kwam Guusje naar me toe: Mama, was dat een echte poes die op de trap ging? UHM WHAT???!!!??? Was dus het jonge katje van de buren naar binnen geslopen en zat inmiddels al op Guusje haar kamer.... Die heb ik dus de trap op gejaagd en naar buitten "gegooid"... Nee echt, ik heb er helemaal niets mee!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. hey een poezenpost, (kuch, wahahaha sorry)
    Ik ben ook geen kattenmeisje, tot we 4 jaar geleden een kat kregen vond ik ze zelfs eng....
    En nu mis ik hem toch ook wel weer...
    Misschien, ooit weer...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Leuke katjes. Ik ben zelf meer een hondenmens, maar ik hou ook wel van katten. Het is inderdaad goed voor kinderen om op te groeien met dieren, denk ik. Wij hebben zelf 1 hondje en dat is wel zo een beetje ons vierde kindje moet ik bekennen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...