zaterdag 30 november 2013

Instagram diary #5

Sinds kort ben ik te vinden op Instagram. Iedere week plaats ik een overzichtje van de foto's die ik met deze app heb gemaakt op mijn blog. Kijken jullie mee naar mijn week? 



Sam begint de vrijdagmorgen goed met een rijstwafel met pindakaas. Lekker stinken, poeh!


Als een groot jongetje naast mama op de bank zitten en even televisie kijken. Check dat handje, lief he!


Als je moe bent, moet je slapen haha! 


Op stap met de little fella. Sam is het niet helemaal eens met de voetenzak. 




Vanwege een riante groeispurt van mijn kleine meneer shopte ik twee vestjes en een longsleeve bij de Zeeman...


Nog twee vestjes en een longsleeve bij de Hema...


En tot slot twee rompers, sjaals, wanten en een basisshirtje bij de Hema. Goed bezig haha!


Ook voorzag ik afgelopen week mijn nagels van een nieuw kleurtje. Dit is de nagellak 221 Jewel van KOH. Ik heb deze nagellak al een paar jaar maar het blijft een favoriet. 


Omdat het weekend was, mocht Sam zijn schoentje zetten. Aangezien we geen wortels in huis hadden, kreeg het paard een sinaasappel. Extra vitamine C is vast fijn tijdens als die koude nachten op de daken, toch?


Voor mijn gevoel is Sam niets veranderd sinds zijn geboorte. Dit collage was dus even een reality-check. Op deze foto's was Sam een dag oud, 5 weken oud, 5 maanden oud en 5 1/2 maanden oud. Superschattig! 


De door Sint en Piet gebrachte autootjes uitpakken. Een cadeau waar Sammie altijd überblij van wordt. A man needs his wheels!


Bij opa en oma in Papendrecht. Sam is dol op poezen dus de twee exemplaren daar moesten ook uitgebreid begroet worden. 


Terwijl opa en oma op onze zoon pasten, gingen mijn vriend en ik naar de sauna in Ridderkerk om even te relaxen. Dit in het kader van ons voornemen om iedere maand een keer op stap te gaan met z'n tweetjes. Het was zalig!


Omdat mijn vader de volgende dag zijn verjaardag vierde, bleven we logeren. Mijn ouders besloten dat het die dag ook al een beetje feest was en lieten de plaatselijke Griek een fijn buffetje bezorgen. Mjammm!


De poesjes van mijn ouders. Say hi to Henkie en Tom Poes!


Boffen hoor, dat Sint ook het logeeradres wist te vinden!


Tsjongejonge, badbootjes in Sam z'n schoen! Toevallig zeg, dat opa en oma de beschikking hebben over een ligbad.


De bootjes werden direct getest en we kunnen melden dat ze blijven drijven. Toppie!


Sam op de verjaardag van mijn vader met zijn overgrootvader. Blijft bijzonder!


Een rondje lopen door Papecity. Ik blijf het gek vinden dat ik daar al jaren niet meer woon maar dat het zo vertrouwd blijft allemaal.


Laat een lekker toetje maken maar aan mijn mama over!


Toen ik Sam zondag met zijn overgrootvader zag, werd ik gelijk weer herinnerd aan mijn andere opa die ik oktober overleed. Zo trots dat opa Piet Sam nog heeft mogen kennen. Hier zie je samen in februari. Lees hier en hier meer over het overlijden van mijn grootvader.


De nacht van zondag op maandag besloot Sam een feestje te bouwen in zijn bed. Onbegrijpelijk dat hij dan zo vrolijk is 's morgens. Gaap!


Sam's favoriete ontbijt. De laatste tijd schotel ik hem graag dit powerontbijtje voor gemaakt van moedermelk of amandelmelk, speltpap van Biobim, honingrondjes van Bambix, een banaan en een beetje cacaopoeder. 


De spooknacht hakte er toch wel in dus besloot ik maar een rondje te lopen met mini. Altijd fijn om even te hobbelen in de buggy en een beetje voor je uit te staren. 


De bomen zijn nu echt bijna klaar. Jammer want ik vind die herfstkleuren altijd wel mooi. Even afgezien van het feit dat ik eigenlijk een zomermens ben dan.


Van Rosti Mepal ontving ik een bakset om te testen. De review is inmiddels verschenen op mijn blog.


Nooooooo!!!


Een zelfgemaakt broodje à la Subway als avondeten. Blijft lekker!


Sam blijft onze katten maar zien als levende knuffels. Het genoegen is, vermoed ik, geheel aan Sam's kant. Wel lief dat hij zo dol is op beesten trouwens. 


Sam wil per sé met een lepel eten. Een goede ontwikkeling!


Zoals gewoonlijk klimt zoonlief overal op. Dit keer besteeg hij de salontafel.


Verder schrobben aan onze marktplaatsaankopen. Heel leuk tweedehands speelgoed maar dit was toch wel erg vies. 


Sam roofde de boodschappentas leeg en was zwaar verongelijkt dat we de mozzarella en avocado's niet gelijk op gingen eten. 


Kiezendrama :-(


En we gaan vrolijk door met het geven van borstvoeding, 15 maanden inmiddels!


Oh Lord, ik ben zo blij! Aangezien al mijn broeken te ruim waren geworden, besloot ik eens een broek van voor mijn zwangerschap te passen. En daar bleek ik in te passen! Hij zat weliswaar iets strakker dan voorheen maar dat mocht de pret niet drukken. Hallo maatje 28, tralalala...


De zwanen gespot in het water naast ons huis. Ik blijf het spannend vinden om er langs te lopen met de buggy want ze zijn behoorlijk aggressief. Wel mooie beesten trouwens!


Ik dacht nog wel even boodschappen te kunen doen voordat Sam een middagdutje. Well, I was wrong!


Lekker spelen!


Het kiezendrama ging nog even door. Numero 2 staat ook op doorkomen nu. Zo zielig :-(


Voor het eerst van mijn leven een groene smoothie gemaakt. Dit brouwsel bestond uit spinazie, avocado, verse sinaasappelsap en amandelmelk. Ik denk dat ik even moet wennen aan de smaak. Het was minder goor dan ik dacht maar ook weer niet superlekker.


December is in aantocht. Je ziet en je voelt het, brrr...


Deze blije dreumes zwaait even naar jullie!


Er werd een grote doos bezorgd en daar maak je Sam heel blij mee. Wat een pretbek is het toch haha!


Sam besloot dat slapen heel stom was, dat zijn broek heel stom was en dat kiezen krijgen zelfs nog veel stommer was. Tja, geef hem eens ongelijk!


Uiteindelijk vertrok hij toch naar dromenland. Bovenop mij, maar ik was al lang blij dat hij eindelijk een uiltje ging knappen.


Ik ontving een fijn pakketje voor een review en een give-away. Ik ben echt enorm benieuwd naar dit product. Stay tuned!


De inhoud van de grote doos die ieder die dag werd bezorgd. Ook hiervoor geldt dat er binnenkort een blogje over online komt. Houd mijn blog dus in de gaten!

Volgende week beantwoord ik de vragen die me zijn gesteld naar aanleiding van mijn Ask me anything-blogje. Mocht je me nog vragen willen stellen, laat ze dan hier achter.

Volg mij nu ook op BloglovinInstagramFacebook en Pinterest.

vrijdag 29 november 2013

Kidsz & foodsz



Ik blijf het een lastig puntje vinden. Kleine kinderen en eten. Misschien omdat mijn kleine monster er een aardige poos flink wat eigenaardigheden op na heeft gehouden op dat gebied. Toen ik zwanger was, nam ik me heilig voor om eten vooral leuk en gezellig te laten zijn. De strijd uit mijn jeugd om groente en broodkorstjes stond me nog iets te helder voor de geest. Sterker nog, als ik eraan terugdenk, krijg ik spontaan weer kotsneigingen van de sperziebonen die tegen heug en meug naar binnen moesten. Braak! Goed, dat wilde ik dus voorkomen bij mijn eigen schatje. Beetje balen alleen dat dat lieverdje vooral enkel borstvoeding bliefte. Thank God, eet Sam de laatste maanden alles wat los en vast zit. De weg daar naartoe was echter lang. Erg lang! Vandaag daarom een blogje van mijn reis door het land van babyfoodsz.
Jullie moeten weten dat ik zo eigenwijs ben als de pest. Ik ga graag mijn eigen weg. Zo ook met mijn koter aan het vaste voedsel krijgen. Ik bedoel, het is een kind hè, geen rocket science! Daarnaast krijg  ik echt kriebels van boekjes die me precies vertellen wat ik wel en niet aan mijn kind moet geven. Natuurlijk worden er door voedselgoeroes als ene befaamde Rapley prima adviezen gegeven. Ik vind het alleen te beperkend allemaal. Geen moeilijke filosofieën hier maar gewoon logisch nadenken en naar zoonlief kijken. Eten is mijns inziens vooral een kwestie van veel proeven en wennen aan verschillende smaken en texturen. 
Toen Sam 5 maanden was, was ik het gejengel beu als wij alleen maar naar een boterham keken. Er ging dus gegeten worden, besloot ik. De start met vaste voeding verliep best aardig. Zoonlief vond dood gepureerde groente best te pruimen. Top, dacht ik nog. Een paar weekjes later besloot ik eens een poging te doen om er wat fruit in te lepelen. Oh wat vond mini dat goor. De eerste dagen vond ik die vieze gezichten best aandoenlijk maar al snel ging het over naar kokhalsen en spugen. Serieus, bizar hoe ver een straal peer kan komen vanuit zo'n klein mannetje. Fruit ging het dus voorlopig niet worden, besloot ik.
Op het consultatiebureau begon er ondertussen behoorlijk wat gemekker te ontstaan. Op zich maakte ik me niet zo'n zorgen om het postuur van Sam want ik wist dat er sloten moedermelk ingingen. Maar goed, de wijkverpleegkundige vond mini toch echt te dun en verwees me door naar een diëtiste. Gelukkig trof ik een heel fijn exemplaar die me vertelde dat ik het prima deed. Zoonlief had geen allergie en dat hij lang en slank was, was gewoon een genetisch ding. Net zoals dat de eczeem in Sam's nek niet van fruit kwam maar van de schilferige genen van papa. Ik was heel opgelucht na dit gesprek maar jullie begrijpen dat babyvoedsel inmiddels een issue was geworden in huize In a flow around the world. Eten was niet leuk meer. Heel stom!
Ik ging dus op dezelfde voet verder. Het blijven aanbieden van eten en zo nu en dan iets nieuws introduceren. En man, wat duurde het lang voordat er iets ander naar binnen ging dan enkel supergladde groentemeuk. Moedeloos werd ik ervan. Het enige wat Sam wilde was aan mijn borsten hangen en af en toe een hapje groente zonder een enkel prutje of stukje erin. De staafmixer en keukenmachine hebben overuren gedraaid. Fijn!
Al mijn gekokkerel ten spijt, de omslag kwam met een ping van de magnetron. De champignonrisotto en bloemkoolrisotto met een vleugje kaas van Olvarit bleek meneer heerlijk te vinden. Dat heeft hij dan ook erg veel gegeten, oeps! Ook ontdekte ik een aantal bijzondere fruitcombinaties waar Sam wel wat hapjes van wilde proeven. Zo was meloen met avocado wel te doen volgens mini, en ook bleek mango een dikke hit. Uiteraard tot soep gemalen met de staafmixer.
Brood was ook een groot drama. Het was niet dat meneertje het niet lustte maar hij stikte er de moord in. Ik heb maandenlang broodkorsten uit zijn huig gepulkt. In al zijn gretigheid sopte Sam niet op de broodkorstjes maar scheurde hij enorme stukken af met zijn voortanden. Stukken die hij vervolgens in één keer probeerde door te slikken. Tja, dat ging niet. Soepstengels, babykoekjes en andere grote stukken eten hadden hetzelfde resultaat overigens. Meneer Rapley ten spijt, die heel mooi kan vertellen over de supersterke kokhalsreflex van zuigelingen. Mijn schrokop bleef er bijna in. Best eng en naar, kan ik jullie melden. Pas met een maand of 8 ging Sam fatsoenlijk brood eten. Mijn truuk was een lekkere laag smeerworst, smeerkaas of boter. Dat beleg vond hij zo lekker dat hij als vanzelf ging soppen in plaats van schrokken. Misschien niet helemaal volgens het boekje maar in ieder geval beter dan helemaal niet eten of stikken. 
Hoewel ik dol ben op koken en best lekkere dingen op tafel kan toveren, had Sam het lang niet zo op mijn kookkunsten. Pas toen ik het fameuze kinderkookboek Opperdepop van de Appie aan de kant schoof, begon Sam brood (haha woordgrapje) te zien in mijn voedsel. Zoonlief bleek een voorliefde te hebben voor kruiden en kaas. Pastasaus voorzien van wat Italiaanse kruiden en wat Parmezaanse kaas bleek heel lekker te zijn. Of omeletjes met broccoli, peterselie, zongedroogde tomaten en geitenkaas. Of wat te denken van lekkere gerechtjes met kerrie. Achteraf gezien logisch, papa en mama houden immers ook wel van wat smaak aan hun eten. Wist ik veel dat mijn kleine man gewoon eten met een beetje bite prefereerde. Gek kind!
Net toen het wel aardig begon te lopen met dat eten, kwamen we in een nieuwe fase terecht. De fase van ik-ben-groot-genoeg-om-zelf-te-eten-dus-rot-op-met-die-lepel. Door schade en schande wijs geworden, besloot ik ditmaal goed naar mijn baby te kijken en dus eten te bereiden wat hij gemakkelijk zelf kon eten. Nou ja, gemakkelijk. Zelfstandig eten is nog best ingewikkeld. Kijk maar! Anyways, iedere maaltijd eindigde in een gigantische bende maar Sam was er wel vrolijk onder. (Zou hij dat eigengereide karaktertje nu van zijn vader of moeder hebben?) De helft van het eten belandde op de grond of op de kinderstoel maar dat mocht de pret niet drukken. Vriendlief kan niet zo goed tegen troep dus die had en heeft er wel wat moeite mee. Ik was daarentegen al lang blij dat er eindelijk wat gezelligheid was aan de eettafel. Yeah!
Voordat we afgelopen zomer na Frankrijk vertrokken, dachten we alles wel in kannen en kruiken te hebben. Daar woonden immers ook kleine kinders dus Sam zou vast niet omkomen van de honger. Ik vertikte het om mijn staafmixer mee te nemen naar de camping dus ik pakte enkel wat van Sam zijn bordjes, lepeltjes en slabbers in. Oh, en wat potjes voor noodgevallen. Ik had me voorgenomen lekker vakantie te vieren en af te wachten waar het schip zou stranden. Dat schip strandde uiteindelijk ook maar niet waar ik had verwacht.
Eenmaal op vakantie ging Sam-de-grote-fruit-hater opeens fruit eten. Een positieve ontwikkeling! Vooraf had ik bedacht dat we in een Franse supermarkt wat boterhammen moesten zien te scoren die we Sam konden voeren in plaats van stokbrood. Dat bleek helemaal niet nodig want mini was helemaal van wild van stokbrood met Paturain en croissantjes. Wederom een positieve ontwikkeling! Hij stonk een uur in de wind naar knoflook maar lekker dat hij het vond. De volgende ontwikkeling had ook plaats in la France. Positief en tevens een tikkeltje lastig bleek het feit dat Sam zo happy werd van de Franse keuken dat hij spontaan met de pot mee ging eten. Lastig omdat ik opeens creatiever moest koken op een campinggasstelletje in een snikhete tent dan ik voorzien had. 
Wat ik hier nu allemaal mee wil zeggen? Wel, dat het allemaal wel losloopt. Baby's weten zelf heel goed wat ze nodig hebben en kunnen dat prima aangeven. Daar heb je geen strikte handleidingen voor nodig. Sam is daar het levende bewijs van. Met 11 maanden at meneer mee met de pot. De baby die een half jaar eerder enkel tot poep gepureerde groente wilde eten, at toen gnocchi met gehakt, courgette, rode ui, heel veel kruiden en gorgonzola. Het enige wat daarvoor nodig is, is een ouder met wat vertrouwen. Uiteindelijk gaan alle kinderen eten. Vroeg of laat nemen ze allemaal een lepel ter hand en eten ze met smaak wat je ze voorschoteld. Niet elke dag, want niemand lust alles, maar er gaat genoeg in om de dag op door te komen. 
En tot slot, kinderen gaan niet dood van een keer een potje Olvarit of een kleine snack. Ik ben voor een gevarieerde voeding met genoeg groente en fruit maar Sam mag met zijn 15 maanden best eens een hapje taart proeven of een koekje eten. Ik kook praktisch altijd vers zonder pakjes en zakjes dus zo nu en dan iets lekkers moet kunnen. Ik ben er dan ook trots op dat mijn mini praktisch alles lust. Balans lijkt me de sleutel tot succes. 

(Misschien overbodig maar ik voel de bui al hangen vandaar dat ik het toch even vermeld. Dit relaas is gebaseerd op mijn persoonlijke ervaring. Als jij je kind vol wil proppen met enkel potjes babyvoeding of biologische producten, be my guest! Ze zullen er hoe dan ook groot op worden. Zo heb ik ook niets tegen Rapley maar ben ik wel van mening dat het voor ons niet werkt. Omdat Sam een schrokop is en vriendlief niet tegen zooi kan. Dat gezegd hebbende, bedankt voor het lezen van dit ellenlange geratel van mijn hand. Ciao!)


Volgende week beantwoord ik de vragen die me zijn gesteld naar aanleiding van mijn Ask me anything-blogje. Mocht je me nog vragen willen stellen, laat ze dan hier achter.

Volg mij nu ook op BloglovinInstagramFacebook en Pinterest.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...