Another order at Zara

Oops I did it again! Eerder deze week besloot ik wederom de site van Zara weer eens te openen omdat de sale was begonnen. Vorige maand deed ik daar naar volle tevredenheid al een bestelling dus ik was benieuwd of ik nog iets leuks zou kunnen scoren. Ik scrolde door de kinderafdeling heen en vond een aantal mooie items voor zoonlief voor erg fraaie prijzen. Jullie weten vast wel hoe dit verhaal verder ging. Juist, ik deed ze in mijn mandje en... de rest is geschiedenis!

Wat bestelde ik dan zoal voor Sam. Als eerste een vestje met sneakers erop in maat 82. Ik had dit vestje al eerder op het oog maar toen vond ik het nog wat te duur. Ik besloot wel om dit vest een maatje groter te bestellen zodat hij het aan het einde van de zomer en hopelijk nog dit najaar kan dragen. Ook kocht ik nog een jeans in maat 82. De broeken van Zara zitten erg goed bij mijn kleine man dus besloot ik nog een goedkoop exemplaar voor hem te scoren. Vind het altijd zo'n gedoe als meneer opeens een groeispurtje heeft gehad en er niets meer past. Dan moet ik op stel en sprong iets hebben en juist dan kan ik niet slagen.

Tevens kocht ik een korte jumpsuit met een smurf. Eigenlijk ben ik niet zo van prints met allerlei Disney-karakters en stripfiguren maar voor Smurfen maak ik een uitzondering. Sam wordt namelijk altijd Smurfje genoemd dus dat vind ik wel erg toepasselijk. Ik vind die korte jumpsuits trouwens erg fijn als pyjama bij warm weer. Lekker luchtig!

Daarnaast kocht ik een shirt met daarop de tekst born to be a surferboy. Tja, als zelfbenoemde surfergirl kon ik dit shirt echt niet achterlaten in de webshop van Zara. Verder kocht ik twee paar schoenen. Ik had deze schoentjes al op het oog een poosje geleden maar toen vond ik ze echt te duur omdat Sam schoenen meer voor de mooi draagt dan dat hij ze echt nodig heeft. Hij loopt namelijk nog niet en ik gebruik schoenen alleen maar om ervoor te zorgen dat hij zijn sokken niet uittrekt onderweg. Veters losmaken kan hij namelijk nog niet. Ik bestelde deze schoenen trouwens in twee verschillende maten. Wanneer hij uit het ene paar is gegroeid dan past hij hopelijk het andere paar. 

Tot slot kocht ik korte witte sokjes. Dit was eigenlijk hetgene waar ik naar op zoek was. Aanstaande vrijdag hebben we namelijk een bruiloft en ik heb voor Sam dan een setje kleding met een korte broek. Aangezien ik het niet leuk vind om hem op zijn blote voetjes mee te nemen, wil ik hem zijn gympjes aandoen. Hoge sokken stonden alleen niet zo leuk. Na een eindeloze zoektocht vond ik deze sokjes dus gewoon in de uitverkoop bij de Zara. Waarom ik daar niet eerder aan dacht, tja... 

Vanaf morgen is het als het goed is niet meer mogelijk Google Friend Connect te gebruiken. Als je mijn blogjes wil blijven volgen, dan kun je dat doen via bloglovin'. Druk op de blauwe knop in de sidebar en je kunt gewoon blijven genieten van al mijn vrolijke verhaaltjes ;-)

Dag 23 - Je verslavingen

Op zich ben ik niet heel verslavingsgevoelig. Ik heb bijvoorbeeld al ruim anderhalf jaar geen alcohol gedronken vanwege mijn zwangerschap en de borstvoeding en ik mis het eigenlijk niet echt. Vind een drankje op zich wel lekker maar ik doe het ook prima op cola. Op de middelbare school en tijdens mijn studententijd heb ik regelmatig een peuk opgestoken maar ik ben nooit een fanatieke roker geweest. Alhoewel ik een sigaret in combinatie met een drankje nog steeds wel bij elkaar vind horen. Ik raak gewoon niet zo makkelijk ergens aan verslaafd, denk ik.

Als ik moet kiezen voor iets dat in de richting komt van een verslaving dan is het eten. Ik ben een zogeheten Bourgondiër. Ik houd van lekker koken en lang tafelen. Ik zou soms willen dat ik iemand was die kon leven op een blaadje sla. Of dat ik alleen maar hield van gezonde dingen. De waarheid is echter dat ik praktisch alles lust en ook alles naar binnen schuif als ik de kans krijg. Het is echt wonderbaarlijk dat ik maat 38 heb na mijn zwangerschap. (Oké, voordat ik zwanger werd, had ik maat 36...) Veel mensen die mij zien eten verbazen zich over mijn postuur. Ik zet gewoon niet zo snel aan. Een kwestie van goede genen denk ik want hoewel ik behoorlijk sportief ben, is er van veel lichaamsbeweging geen sprake geweest het afgelopen jaar. 

Eten dus! Ik ben een vreetzak eerste klas. Ik houd vooral van warm eten. Ik sla nooit een avondmaaltijd over en ik eet het liefste twee keer per dag warm. Hoewel ik het erg leuk vind om te bakken, ben ik niet echt een zoetekauw. Als ik een taart bak eet mijn vriend het grootste gedeelte op. Ik houd van hartige snacks zoals kaas, nootjes en chips. Ik eet 's morgens wel graag iets zoets op brood als ontbijt maar de rest van de dag heb ik er niet zo'n behoefte meer aan. Maar goed, als er lekkere dingen in de kast liggen, maak ik daar graag een uitzondering voor haha ;-) Om al dat gesnaai een beetje te compenseren eet ik ook graag wat fruit. 

Het allerlekkerste vind ik wel vers eten. Ik kook praktisch altijd vers en gebruik nooit pakjes en zakjes. Dit heb ik van huis uit meegekregen. Mijn moeder is opgegroeid in de horeca en kookt nog steeds voor een weeshuis. In mijn ouderlijk huis staan altijd pannen op het vuur en iedereen kan altijd blijven eten. Een goede gewoonte. Ook ik kook graag voor anderen en ook ik maak altijd teveel omdat ik niet wil dat mensen met honger naar huis gaan. 

De foto hierboven is de enige foto die ik kon vinden waar ik etend op sta. Ik probeer dat altijd een beetje te voorkomen omdat dat nu eenmaal niet zo charmant staat op een foto. Deze foto is door een leerling genomen in 2010 of 2011 toen ik voor mijn werk in Rome was. Ik ben hier met twee collega's aan het lunchen op het Campidoglio. Het valt me nu trouwens pas op dat ik mijn haar een paar jaar geleden een stuk korter had dan tegenwoordig.

Tonijnsteak met pittige salsa en cajun-aardappeltjes

Ik ben gek op tonijn. Ik heb diverse recepten voor het bereiden van deze vissoort maar het onderstaande recept is veruit favoriet de afgelopen tijd. Omdat ik dit zo enorm lekker vind, deel ik dit natuurlijk graag op le blog. Het recept heb ik zelf bedacht maar ik ben wel een kleine beetje beïnvloed door een zekere heer Oliver.

Ingrediënten voor 2 personen: 

2 tonijnsteaks

1/2 maaltje vastkokende aardappels

2 tomaten

2 rode uien

2 bosuien

sla naar keuze

olijfolie

3 knoflooktenen

citroensap

zwarte peper

zout

paprikapoeder

cayennepeper

koriander

cajun-kruidenmix

mayonaise 

Verwarm de oven voor op 225 graden en sprenkel wat olijfolie in een ovenschaal. Was de aardappels en snijd ze in kleine stukjes. Doe de stukjes aardappel in de ovenschaal en sprenkel er nog wat extra olijfolie overheen en bestrooi ze vervolgens met cajun-kruiden. Schep de hele handel nog even door elkaar en zet de schaal dan in de oven. Bak de aardappeltjes krokant in ongeveer 45 minuten. 

Snipper de rode uien samen de knoflooktenen zo fijn mogelijk. Snijd vervolgens de tomaten in hele kleine stukjes. Mix de tomaat, ui en knoflook in een schaal met een scheut citroensap, cayennepeper, paprikapoeder, koriander en eventueel een klein beetje zout. Zet je salsa weg zodat deze goed op smaak kan komen. 

Maak ook alvast de citroenmayonaise om bij de aardappeltjes te serveren. Doe hiervoor wat mayonaise in een schaaltje en mix daar een scheut citroensap doorheen en flink wat zwarte peper. 

Wanneer de aardappeltjes bijna klaar zijn, bak je de vis. Dep de tonijn droog met keukenpapier en smeer beide kanten van de steaks in met olijfolie. Wrijf de tonijn vervolgens in met zout en zwarte peper. Bak de steaks in een hete grillpan zo'n kleine twee minuten per kant. Snijd onder tussen de bosuitjes in kleine ringetjes. 

Serveer de tonijnsteaks op een bord met daaroverheen de salsa en wat salade. Om het af te maken bestrooi je het geheel met ringetjes bosui. Eet smakelijk!

Sam 10 maanden

Wat gaat het hard! Ik blijf het zeggen maar het is echt zo. Vandaag is Sam alweer 10 maanden oud. Over slechts twee maanden zullen we zijn eerste verjaardag gaan vieren. Heel onwerkelijk omdat hij voor mijn gevoel pas net geboren is. Soms voel ik me nog steeds een net bevallen vrouw terwijl Sam al bijna baby-af is. 

Over baby-af zijn gesproken, vanmorgen trok hij zich op aan het keukentrapje. Met een brede grijns bekeek hij de wereld om zich heen terwijl hij daar zo stond. Te lief! Ik had dat nog lang niet verwacht omdat Sam de eerste maanden niet erg snel was met zijn ontwikkeling. De laatste maanden heeft hij echter een enorme sprong gemaakt. Hij kruipt, hij gaat zitten en hij gaat nu dus ook staan. Het moet niet gekker worden!

Verder kreeg ik deze maand steeds te horen hoe ondernemend Sam is en dat het een kleine druktemaker is. Niet in de negatieve zin van het woord trouwens want meneer is altijd übervrolijk en huilt zelden. Mijn relaxte chillbaby begint echter wel plaats te maken voor een onderzoekend dreumesje. Heerlijk om te zien hoe mijn kleine baas de wereld om zich heen ontdekt. Alleen maar gezond lijkt me. 

Wat ook heel erg leuk is, is dat Sam mama zegt. Ik smelt iedere keer weer als ik het hoor. Toen we dit weekend in Zeeland waren, speelde Sam op zondagmorgen even in de hotelkamer van mijn ouders zodat wij snel de apullen konden inpakken. Mijn moeder vertelde me dat hij op een gegeven moment om zich heen keek en zich realiseerde dat ik er niet was. Hij begon toen heel verdrietig mama te zeggen. Mijn moeder bracht hem terug en na een dikke knuffel was hij weer zijn vrolijke zelf. 

Ook wat eten betreft zijn we in een nieuwe fase beland. Sam wil namelijk niet meer gevoerd worden. Hij eet nu dus praktisch alles zelf op zijn toetje na. Soms probeer ik hem wel even snel wat happen te voeren maar meestal heb ik weinig succes. De dondersteen houdt zijn lipjes stijf op elkaar en schudt zijn hoofd. Van wie zou hij dat eigenwijze gedoe toch hebben, hmmm...

Ik heb zo'n vermoeden dat het deze maand hard zal gaan met Sam z'n ontwikkeling. Ik ben benieuwd wat hij in de maand juli allemaal voor ons in petto heeft. De aankomende twee maanden ga ik nog even extra hard genieten van de babytijd om me daarna met veel enthousiasme te storten op het mama zijn van een kleine dreumes. 

Burgh Haamstede 2013

Dit weekend waren wij te vinden in Burgh Haamstede. We waren helemaal niet van plan om weg te gaan maar donderdagavond belde mijn moeder op. Of we zin hadden om in een hotel te slapen van zaterdag op zondag ergens in Zeeland. Mijn opa en oma wonen in Goes en mijn opa vierde die zondag zijn verjaardag maar in verband met de afstand hadden we afgezegd. We hadden geen zin om voor een verjaardagsbezoek vierenhalf uur in de auto te zitten. Mijn moeder bleek echter nog hotelbonnen te hebben liggen die besteed moesten worden. Zodoende regelde ze zowel voor haarzelf en mijn vader als voor ons een luxe hotelkamer in Burgh Haamstede. Tja, als je dat zo wordt aangeboden dan is nee zeggen geen optie natuurlijk!

We hebben een erg leuk weekend achter de rug. Op zaterdag maakten we met mijn ouders een strandwandeling. Ondanks het slechte weer was het heerlijk. Ik geniet altijd enorm als ik op het strand ben, of de zon nu schijnt of niet, dat maakt me niet zoveel uit. Aangezien we niet zoveel leuke 'gezinsfoto's' hebben, maakten we van de gelegenheid gebruik om een paar mooie plaatjes te laten schieten door mijn vader. Het resultaat zie je hierboven. Ik ben erg blij met deze foto's, vooral omdat ze zo spontaan zijn. Het strand is wat mij betreft de ideale setting om mooie foto's te maken. Sam ontpopte zich trouwens tot een ware strandliefhebber. Hij bleef dat gekke zand maar onderzoeken en bekijken. Magisch vond hij het. 

De volgende dag gingen we op verjaardagsvisite bij mijn opa in het bejaardentehuis. Een bijzondere verjaardag omdat hij afgelopen winter op sterven lag. Mijn hele familie was er en een aantal familieleden zagen Sam voor het eerst. Ondanks dat we eerst niet van plan waren om te gaan, ben ik blij dat we de moeite hebben genomen om naar Zeeland te rijden. Niet alleen omdat wij het heel gezellig hebben gehad maar ook omdat mijn grootouders heel erg blij waren om Sam weer te zien. 

Summer shopping

Toen het twee weken geleden opeens warm werd, kwam ik erachter dat ik geen passende korte broeken meer had en slechts één fatsoenlijk rokje. Na een paar dagen in een positieshort te hebben gelopen die van mijn kont afzakte, was ik het zat. Ik had geen tijd om naar de stad te gaan dus liep ik even snel naar de winkels in het dorp. Ik woon op een minuutje lopen daarvandaan, dus dat is een stuk sneller dan naar Amersfoort rijden. 

Als eerste kocht ik die dag bij de Hema een gestreepte jurk. Wat je niet op de foto kunt zien, is dat er een striktouwtje omheen zit bij de heupen. Je kunt de stof daar een beetje overheen poffen. Ik vind dit jurkje erg leuk met gympjes of platte sandaaltjes. 

Vervolgens ging ik naar een winkeltje genaamd Mac Denim. Daar kocht ik twee korte broeken. Een spijkershort van Pieces en een witte korte broek van Vila. Ze zitten perfect! Heerlijk om gewoon weer passende 'onderkanten' te hebben.  

Later die week besloot ik nog een keer de Hema in te lopen omdat er allemaal borden in de etalage hingen met 2 + 1 gratis erop. Ook was er sale. Op mijn gemakje snuffelde ik door alle kledingrekken heen. Ik vond een fantastische blauwe trui en een roze rokje in het afprijsrek en een mooi basic wit shirtje met een zakje. Nice!

De bikini die je op de foto ziet, is van O'Neill. Ik kocht hem vorige maand al met 50% korting bij een outdoorwinkel hier in de buurt. We gingen kijken voor campingspullen maar in plaats daarvan kwam ik thuis met een bikini en vriendlief met schoenen. Helaas is het bovenstukje net te klein. Ik baal daar wel een beetje van maar mijn borsten slinken vast nog wel na de borstvoeding. Tot die tijd draag ik hem in de achtertuin. 

Oh ja, sorry voor de verkreukelde foto's. De meeste kledingstukken moesten de was in en ik vond het onzin om vieze kleding te gaan strijken. Ik bedoel, je kunt ook werk zoeken hè!

Run baby run

Sinds januari ga ik vrijwel iedere zaterdag naar het bos vlakbij mijn huis om hard te lopen met een aantal vriendinnen die ook een baby hebben. Heel gezellig maar het zet naar mijn mening niet genoeg zoden aan de dijk. Ik heb een paar hardnekkige kilo's op mijn heupen en buik die er echt niet vanaf willen. Drie weken geleden besloot ik over te gaan op grover geschut. Nu Sam de 9 maanden gepasseerd is, ben ik weer fanatieker gaan hardlopen. Uit ervaring weet ik namelijk dat dat de remedie is tegen extra vetjes. Ik durfde niet eerder vaker te gaan omdat ik nog vrij lang merkte dat mijn bekken nog erg soepel was. Heel gek, want ik heb totaal geen last gehad van bekkeninstabiliteit tijdens mijn zwangerschap. Blijkbaar verweekt de hele handel toch dusdanig dat je er nadien wel rekening mee moet houden. 

Die ervaring van rennen als remedie tegen de kilo's, had ik jammer genoeg al opgedaan toen ik nog sportief, atletisch en vooral nog geen moeder was. Met een hoge bloeddruk, een riante borstvoedingsvoorgevel en de conditie van een dood paard is het toch een stuk lastiger om lekker te rennen. Toch besloot ik door te zetten en ik moet zeggen, er is enige verbetering merkbaar hoewel ik nog steeds niet lang achter elkaar kan rennen. Waar ik vroeger een 5 kilometer zonder training met twee vingers in mijn neus rende, sjok ik nu hijgend door het dorp een 3 kilometer. Ik heb dus nog een lange weg te gaan, maar goed, het begin is er. 

Wel ben ik heel blij dat ik weer in beweging ben. Ik begin weer iets terug te krijgen van mijn oude ik. Ik herinner me weer hoe lekker het is om te bewegen in de buitenlucht. Ik hoef niet meer mijn oude figuur terug en in topconditie te zijn maar ik vind het wel fijn om weer wat fitter te worden. Daarnaast is wat extra beweging ook goed voor de bloeddruk. In mijn geval een hele fijne bijkomstigheid! Mijn bloeddruk is namelijk nog steeds te hoog en daar hoop ik toch een keer vanaf te komen. Door te rennen herinner ik me weer hoe ik me vroeger voelde tijdens het sporten en trainen. Euforisch en gelukkig! Dat gevoel heb ik zo gemist!

Oh ja, ik heb op hardloopgebied nog iets aangepakt. Zien jullie ze op de foto? Die mooie patta's? Juist, die zijn harstikke nieuw. Ik kocht ze vorige week bij de hardloopwinkel omdat mijn oude hardloopschoenen kapot waren aan de binnenkant en geen demping meer hadden. Het zijn schoenen van Mizuno trouwens. Ze zijn niet zo gelikt als Nike Free's of Nike Lunar Glides of whatever. Mijn voetjes bleken het daarop niet zo goed te houden helaas. Toch ben ik erg blij met mijn nieuwe schoenen want ze lopen (en rennen) als zonnetjes. (En aangezien dit paar me een vermogen kostte, is dat gelijk een extra stok achter de deur om te blijven hardlopen!)

10 things you don't know about me

Vandaag post ik weer eens een lijstje. Een lijstje met 10 dingen die jullie vast nog niet van mij wisten. Gewoon omdat je als blogger nooit genoeg over jezelf de wereld ik kunt slingeren ;-)

- Ik slaap altijd met mijn voeten buiten de dekens. Ik haat het als mijn voeten zijn opgesloten onder een dekbed.

- Als jong meisje heb ik best wel lang aan synchroonzwemmen gedaan. Inderdaad ja, met zo'n knijper op je neus en een fake glimlach. 

- Ik slaap nooit voor 01:00 's nachts. Gevalletje nachtbraker!

- Ik lust geen sperziebonen. Van alleen de geur al word ik kotsmisselijk!

- Ik ben een hele beroerde fileparkeerder. Ik doe het alleen als er écht geen andere parkeervakken te vinden zijn. 

- Ik ben altijd alles kwijt!!!

- Het is mijn droom om ooit een boek te schrijven. Het verhaal zit al in mijn hoofd, nu de uitvoering nog. 

- Ik heb een groot litteken op mijn rug. (Om over dat lelijke litteken van mijn keizersnede maar niet te spreken...)

- Ik hars sinds mijn twaalfde mijn bovenlip. Tja, het leven van een brunette gaat niet over rozen ;-)

- I am a cat-person! For sure!

Spetter, pieter, pater...

Afgelopen dinsdag was het warm. Zeg maar gerust warm, zweterig plakweer. Mijn warmbloedige baby had het duidelijk bloedheet dus besloot ik wat verkoeling voor hem te regelen. Ik kocht 's morgens een cheapass opblaasbadje voor hem bij Kruidvat, blies het op en mikte er wat water in. Na zijn slaapje en een boterham met leverworst was het tijd voor een poedelsessie. Ik zette Sam in zijn blote babykont in het badje en hij begon direct te stralen. Al snel lag hij op zijn buik en tijgerde hij door het badje heen. Typisch Sam, geen moment rustig kunnen zitten maar altijd op ontdekking.

Sam kreeg er maar geen genoeg van. Tja, eerlijk is eerlijk, als ik erbij had gepast had ik hetzelfde gedaan. Mijn lieve kleine waterrat had het enorm naar zijn zin. Op een gegeven moment ontdekte hij dat hij ook het badje uit kon tijgeren. Buiten het opblaasbad bleek namelijk gras te zijn en dat is natuurlijk iets dat geproefd moet worden. Ook takjes en onkruid zijn uitgebreid bestudeerd en geproefd. Het deerde hem niets dat hij ondertussen in zijn blote tokus over de stenen schoof haha! 

Wat kun je als mama toch genieten van iets kleins en simpels als een opblaasbadje in de achtertuin op een warme zomerdag. It's true, als je kinderen het naar hun zin hebben dan heb je dat als ouders ook. Ik kan niet wachten tot de volgende zinderend warme dag want wat kijk ik graag naar dat blote kontje van mijn gelukkige baby. 

Bestelling Zara

Een paar weken geleden alweer deed ik op de site van de Zara een bestelling voor Sam. Ik ben er niet eerder aan toe gekomen om hier een blogje over te schrijven. Eigenlijk dacht ik: laat maar! Het is echter toch wel even leuk om te showen haha! Ik ben namelijk echt heel erg tevreden over de kinderkleertjes van Zara. 

Voor mezelf koop ik er zelden iets bij Zara maar voor Sam kan ik er goed slagen. De kleding valt namelijk vrij smal en lang. En laat ik nu net een smal en lang kind hebben. Vooral broekjes kopen voor Sam is soms lastig omdat heel veel modellen van zijn kont afzakken. Een maat kleiner is dan geen optie omdat ze dan in de lengte niet passen. Wat ook fijn is, is dat ze bij Zara de tussenmaat maat 78 verkopen. Net even iets groter dan maat 74 en net iets kleiner dan maat 80. Sam hangt nu een beetje tussen deze twee maten in dus die maat 78 is een uitkomst. 

Ik bestelde vooral broekjes omdat hij daar niet zo goed in zat. Ik had alleen korte broekjes gekocht bij Primark voor de zomer en vanwege het slechte weer kon hij wel wat lange broeken erbij gebruiken. Ik besteld twee lange spijkerbroeken, een joggingbroekje en nog twee korte broekjes. Die korte broekjes zitten hem trouwens veel beter dan die van de Primark. Die zijn zo breed en lang dat ik vermoed dat hij die het volgende voorjaar ook nog wel past. Verder kocht ik nog drie shirts. Een shirt van Superman en twee shirts met een surfthema want deze mama is en blijft een surfer ook al heeft ze al ruim een jaar geen surfplank meer aangeraakt. 

Alle deze kleding wordt volop gedragen en het staat Sam allemaal übercute. Als het goed is, begint morgen de sale bij Zara trouwens. Mocht je dus ook iets willen bestellen dan zou ik zeker je slag slaan. Misschien dat ik zelf ook nog even een kijkje neem. 

Mijn kruipende monster!

Sinds een paar weken tijgert Sam het hele huis door. Een moment waar ik lang op heb gewacht want zoonlief had er niet zo'n haast mee. Superleuk om te zien hoe groot zijn wereldje is geworden en hoe hij op ontdekkingsreis gaat. Wat ik me van tevoren niet gerealiseerd had, was dat die zogenaamde ontdekkingsreizen niet altijd even handig zijn voor papa en mama. Sam sloopt namelijk eigenhandig het hele huis als je even niet oplet. 

Hoeveel speelgoed is Sam ook aanbiedt, niets is zo leuk om mee te spelen als dingen die daar niet voor bedoeld zijn. Hij begon met het leeghalen van de boekenkast een poosje geleden. Daarna mikte hij de inhoud van de onderste plank van de keuken op de grond en ging hij zelf op de plank liggen. Lachen! Inmiddels kruipt hij als het even kan in de kattenbak. Daar zit namelijk een erg grappig luikje in en die houtsnippers zijn ook awesome blijkbaar. Mama is er minder blij mee en de katten ook niet denk ik. Die zijn hun privacy namelijk ook een beetje kwijt. Die katten moeten het wel meer ontgelden. Afgezien van Sam zijn achtervolgingen van die geinige bewegende knuffels, keert hij ook graag hun waterbakken om. (Om vervolgens zelf door dat water op de keukenvloer heen te tijgeren.) En hun brokjes zijn ook al niet meer veilig. 

Verder is Sam dol op gordijnen. Hij doet niets liever dan ze dicht trekken. Ook kan hij de kelder openmaken, lampen omver trekken en de kabels van de tv lostrekken. Daarnaast gaat hij er vandoor met rondslingerende schoenen en verscheurt hij kranten en reclamefolders. Kortom, hij doet alles wat je van een baby van zijn leeftijd zou verwachten. En deze mama, moet even omschakelen. Want waar is mijn schattige chillbaby gebleven? Dat kind dat zich uren kon vermaken op een speelkleed. Ik doe nu niets anders meer dan achter hem aan gaan. Mijn grootste zorg is op dit moment mijn kind en interieur heel zien te houden. Gevaar ziet Sam namelijk (nog) niet. Toch geniet ik ervan, van mijn kleine deugniet. Langzaamaan zie ik mijn baby verdwijnen en een klein dreumesje verschijnen. Heerlijk om te zien hoe Sam zich ontwikkelt. 

Zwemmen

Omdat het gisteren vaderdag was, hadden we een klein gezinsuitje gepland. We gingen zwemmen met Sam! We zijn twee keer eerder met hem wezen zwemmen maar jammer genoeg dateerde de laatste keer al van januari. Eigenlijk zouden we veel vaker moeten gaan want Sam vind het geweldig. (Met twee ouders als waterratten was dat natuurlijk ook wel de verwachting haha!) Het zwembad is hier ook nog eens om de hoek dus we hebben ons voorgenomen om toch snel weer een keertje te gaan. En anders gaan we gewoon lekker een keer naar het strand. Ook een optie!

Heerlijk om te zien hoe Sam het naar zijn zin had in het water. Spetteren en schateren was het geblazen! Man, man, wat een feest was het voor Sam. Hij keek zijn ogen uit. Hij heeft zich prima vermaakt in het pierenbadje met een gietertje en ook het dobberen in zijn babyband vond hij leuk. Naast al dat water om zich heen vond Sam het ook super om al die andere kindjes te zien spelen. Hij is sowieso dol op andere kindjes de laatste tijd maar om andere baby's en peuters te zien spetteren, was het einde. Verder heeft hij nog behoorlijk wat mensen vermaakt door op zijn manier met ze te proberen te praten. Stel je hier geluiden bij voor als ta-ta-ta-ta-taaa en da-da-da-daaa in een behoorlijk hard oplopend volume. Het is een echte clown, dat kind van ons.

Bijkomend voordeel van zo'n ochtendje zwemmen is dat zoonlief bij thuiskomst compleet knock-out ging. Heerlijk zeg! Normaal slaapt Sam niet geweldig overdag maar nu een keer twee uur en een keer anderhalf uur. Alleen daarom al heb ik me voorgenomen vaker te gaan zwemmen. 

Copycat

Ik heb lang getwijfeld of ik me zou wagen aan dit blogje. Ik heb namelijk geen idee of de copycat in kwestie mijn blog leest. Ik vermoed van wel, aangezien ze ook mijn facebook helemaal uitpluist. Ze weet ook al een poosje van het bestaan van mijn blog dus ik kan me bijna niet voorstellen dat ze dit bericht niet onder ogen krijgt. Toch ben ik inmiddels op het punt aanbeland dat ik mijn frustraties hierover van me af moet schrijven. Ik ben er namelijk zo klaar mee! Het interesseert me even helemaal geen bal of mijn copycat leest dat ik het meer dan zat ben om in alles te worden nageaapt. Misschien dat het kwartje dan eindelijk valt!

Mijn copycat is onzeker, heel onzeker. Ik totaal niet. Waarschijnlijk steekt dat. Het begon onschuldig met het naäpen van mijn hobby's. Ik zocht er niets achter.Vorig jaar kreeg ik een foto van mijn copycat onder ogen waarop ze overduidelijk haar haar net zo had proberen te doen zoals ik het altijd draag. Goed dacht ik, dat kan natuurlijk! Het ging echter steeds verder en verder. Ze aapte mijn uiterlijk na, mijn denkbeelden, mijn inrichting en ga zo maar door. En toen vond ik het allemaal echt niet leuk meer. Ik kreeg er een zogeheten nare smaak van in m'n mond.

Dat vond ik allemaal wel irritant, maar nog onschuldig. Tot ik door begon te krijgen dat ze het niet goed kon handelen dat ik wat extra aandacht kreeg uit onze omgeving omdat ik zwanger was. Die aandacht kwam vooral omdat het helemaal niet goed ging maar ze was er schijnbaar jaloers op. Alsof ik toentertijd gevraagd had om die extra aandacht! Ik had veel liever een fijne zwangerschap gehad. 

Vorige week hoorde ik dat mevrouw aan de klus zou slaan voor een baby. Begrijp me goed, ik gun iedereen kinderen. Ik was echter heel verbaasd omdat ik altijd vernomen had dat ze (voorlopig) geen kinderen wilde. Het ligt er zo dik bovenop dat ze zwanger wil worden omdat ik Sam heb. En aangezien wij nog geen plannen hebben voor een tweede omdat ik eerst goed wil herstellen en genieten, zat copycat al te vissen wat we met de Maxi Cosi en wieg deden. Die waren namelijk zo prachtig en geweldig! Yak, natuurlijk vond ze dat want alles wat ik heb, moet en zal zij ook hebben. Mooi dat dat niet gaat gebeuren. Mijn met veel liefde en zorg uitgezochte spulletjes bewaar ik voor een tweede kindje op zolder. Punt! Zóóó, dit blogje typen lucht even heerlijk op!

Edit: zojuist de copycat geblokkeerd op facebook. Soms is de oplossing zo simpel! 

Romige tomatensoep met tortellini's

De laatste tijd ben ik helemaal into het maken van soep. Vraag me niet waarom ik daar opeens zoveel plezier en genot aan beleef want dat weet ik zelf ook niet. Feit is, dat ik met veel plezier diverse soeprecepten uitprobeer. Gisteren vond ik een lekker recept voor een romige tomatensoep met tortellini's op  Lekker en simpel dat erom vroeg om direct getest te worden door yours truly. Zoals jullie inmiddel wel van mij gewend zijn, heb ik er weer mijn eigen draai aan gegeven. Lees hieronder mijn variant op dit geweldige recept.

Ingrediënten voor 4 à 5 personen:

2 kleine blikjes tomatenpuree

2 blikken gepelde tomaten

250 gram tortellini's met vleesvulling

3 knoflooktenen

grote ui

olijfolie

geraspte kaas

1 1/2 bouillonblokje voor vleesbouillon

1,25 liter water

150 gram crème fraiche

Italiaanse kruidenmix

zwarte peper

zout

basilicum

paprikapoeder 

chilipoeder

Snipper de ui en de knoflooktenen en fruit deze samen in een beetje olijfolie in een grote kookpan. Voeg na een paar minuten de tomatenpuree toe en roer dit goed door elkaar. Voeg vervolgens de gepelde tomaten toe en het water, de bouillonblokjes, zout, zwarte peper en flink wat van de Italiaanse kuidenmix. Plet de gepelde tomaten een beetje met een spatel. Breng het mengsel aan de kook en laat het 5 minuten pruttelen alvorens het vuur uit te draaien.
Neem nu de staafmixer en pureer de soep. Ik heb de soep vrij fijn gepureerd omdat vriendlief een beetje een  issue heeft met stukjes in zijn eten. Breng de soep opnieuw aan de kook en voeg de tortellini's toe. Laat de soep net zolang doorkoken als de aangegeven bereidingstijd van de tortellini's.
Vlak voordat de tortellini's beetgaar zijn, roer je de crème fraiche door de soep heen. Geef je tomatensoepje wat extra bite door er paprikapoeder, chilipoeder en basilicum naar smaak aan toe te voegen. Serveer de soep in grote soepkommen. Ik vind het heerlijk om er tot slot nog wat geraspte kaas op te strooien maar je zou ook kunnen overwegen dat niet te doen. Eet smakelijk!

Bestelling Cookieculture

Dit jaar is het binnen onze familie en kennissenkring raak wat betreft bruiloften. De ene na de andere uitnodiging valt door de bus. Hartstikke leuk maar ik ja, wat doe je aan steeds! Voorheen had ik altijd wel wat jurkjes in de kast hangen die voldeden maar de tijd dat ik maat 36 had, ligt toch echt achter me. Maak er tegenwoordig maar een goede 38 van. Of een kleine 40... Anyway, over pakweg drie weken trouwt mijn zwager met mijn schoonzusje en moeten wij weer present zijn. Liefst in een feestelijk outfitje.

Voor de bruiloft die we in Engeland bijwoonde, kocht ik een simpel zwart jurkje in de sale bij Shoeby met een zandkleurig jasje. Een leuke combinatie die ik zeker vaker kan dragen. Het jurkje is echter alleen maar leuk met dat jasje erover en dat jasje is nogal warm. En de bruiloft van de broer van vriendlief is in in juli. Voelen jullie hem? Juist, ik had een nieuw jurkje nodig. Grappig hé, dat ik deze aankoop toch weer goed heb weten te praten haha! Hoewel ik me in het dagelijks leven graag een tikkeltje stoer kleed, vind het erg leuk om een beetje uit te pakken bij de zogeheten feesten en partijen. 

Een paar maanden geleden zag ik Serena van Beautylab een prachtig jurkje dragen van Cookieculture. Een mooi lichtroze exemplaar, uitermate geschikt voor een bruiloft. De hele tijd bleef dat jurkje maar door mijn hoofd spoken. Ik zocht verder want Cookieculter verkoopt nu niet bepaald hele goedkope jurkjes. Uiteindelijk vond ik geen alternatief en hakte ik toch de knoop door om dat geweldige roze jurkje te bestellen. En toen was hij natuurlijk uitverkocht! Grrr... Vervolgens werd ik verliefd op het bovenstaande jurkje. Is het geen plaatje? (De jurk dan, niet het model hè!) Vandaag kwam hij binnen en mijn nieuw verworven rondingen komen er prachtig in uit. I am in love!

Ik ben moe, zo moe...

Zoals de titel van dit blogje al zegt, ben ik moe. Heel erg moe! Niet gewoon een beetje moe, maar echt oververmoeid. En dat komt niet doordat ik een baby heb die niet slaapt, zoonlief slaapt namelijk best wel aardig weer, maar dat komt door een PTST. Een post-traumatische-stress-stoornis dus! Een niet zo'n fijn aandenken dat ik heb overgehouden aan mijn bevalling. Laat ik voorop stellen dat ik niet ongelukkig ben ofzo, of depressief. Integendeel, ik ben heel erg gelukkig! Alleen een beetje moe, want ik slaap niet zoveel.
Toen Sam net geboren was, deed ik ook maandenlang geen oog dicht omdat mijn hoofd maar maalde en maalde. Toch werd dat minder na verloop van tijd en ging ik steeds beter slapen. Sinds een maand is het echter weer bal. Mijn hoofd gaat gewoon niet slapen ondanks dat mijn lijf moe is. Hele nachten lig ik klaarwakker in mijn bed om tegen het ochtendgloren weer in slaap te vallen. Als ik net op één oor lig, gaat de wekker omdat mijn vriend moet gaan werken en even later bouwt Sam een feestje in zijn bed. Behoorlijk slopend als dat al een aantal weken zo gaat.
Ik slaap inmiddels zoveel mogelijk met Sam mee overdag. Zodra meneertje zijn oogjes dicht doet, duik ik ook mijn bed in. Gek genoeg kan ik dan prima slapen! Zodra het duister echter valt, begint mijn hoofd weer op volle sterkte te malen. Niet dat ik altijd aan mijn bevalling denk trouwens, ik heb ook hele leuke gedachtes. Toch gaan mijn slaapdronken gedachtes regelmatig over in nachtmerries. Schrik dan midden in de nacht wakker. Zwetend en naar adem happend. Helemaal niet fijn en bij tijd en wijlen ook wel beangstigend.  Vaak heb ik namelijk totaal geen idee waarover ik zo naar gedroomd heb. En dan begint dat hoofd daar weer over te malen.
Misschien toch maar weer eens contact opnemen met de psycholoog, mmm... Vind dat eigenlijk een beetje raar want ik ben verder hartstikke happy. Zo dol als een aap op mijn zoon en die bevalling ligt straks ook alweer een jaar achter me. Maar ik zou zo graag slapen, zo graag!