donderdag 28 februari 2013

Total Recall - Het verhaal van mijn leven




Eerder deze week las ik de autobiografie uit van Arnold Schwarzenegger. Mijn vriend had dit boek voor Kerst gekregen en aangezien hij nog geen tijd had gehad om erin te beginnen, ben ik dit boek gaan lezen. Ik verwachtte niet al te veel van dit boek maar het heeft me echt verbaasd. Of liever gezegd, Arnold Schwarzenegger heeft me verbaasd. Dit boek leest namelijk ongelofelijk makkelijk weg. Bijna als een spannende roman. Soms zijn biografieën saai omdat het een opsomming van feiten en gebeurtenissen betreft. Dat is bij Total Recall echter niet het geval. Het is een vermakelijk boek dat doorspekt is met de humor waarmee Arnold Schwarzenegger bekend is geworden. Wel een beetje flauw soms, maar daar is niets mis mee wat mij betreft. Als je er als lezer om moet lachen, dan is de grap geslaagd. Verder staat het boek vol prachtige foto's die zeker een bijdrage leveren aan het beeld van Schwarzenegger dat wordt geschapen.
In grote lijnen wist ik wel dat Schwarzenegger van origine een Oostenrijker is, hij bodybuilder is geweest, hij het gemaakt heeft in Hollywood en uiteindelijk gouverneur werd van Californië. Ik wist echter niet hoe gedreven deze man is en wat hij allemaal heeft gedaan en gelaten om dit alles te bereiken. Door het lezen van dit boek heb ik echt respect gekregen voor Arnold. Door de films waarin hij speelt en zijn fysieke verschijning, heb je al snel het beeld van een domme spierbundel. Niets is echter minder waar. Arnie is een selfmade man die op jonge leeftijd als immigrant al zijn eerste miljoen verdiende met ontroerend goed. Voordat hij als filmster beroemd werd, had hij al alles gewonnen wat er te winnen viel op het gebied van bodybuilding. Sterker nog, hij heeft de tot dan toe onbekende sport bodybuilding op de kaart gezet. Niet alleen door vele malen kampioen te worden maar ook door een internationaal postorderbedrijf op te zetten voor bodybuildingartikelen en boekjes over trainingen.
Wat ik erg bijzonder vind, is dat deze man altijd zoveel tegelijkertijd heeft gedaan. Naast zijn bodybuildingcarrière, studeerde hij, had hij diverse eigen bedrijven waaronder een postorderbedrijf en een bouwvakkersbedrijf en zette hij zich in voor goede doelen. Best knap als je als plattenlandsjongen uit Oostenrijk emigreert naar Amerika en geen Engels spreekt. Dat hij het uiteindelijk tot gouverneur heeft gestopt van de staat Californië is erg bijzonder als je bekijkt waar hij vandaan komt. Hij heeft veel bereikt als politicus, niet omdat hij beroemd is geworden als filmster maar omdat hij slim is en bereid is om hard te werken. Heel hard!
De hoeveelheid energie die hij zijn hele leven tentoon heeft gespreid, vind ik echt bewonderenswaardig. Hoe groot is de kans immers dat een Oostenrijkse plattenlandsjongen die naar de Verenigde Staten emigreert, de beste bodybuilder aller tijden wordt, uitgroeit tot filmster, trouwt met een Kennedy en gouverneur wordt van de grootste staat van Amerika? Er zal ongetwijfeld wel wat toeval in het spel zijn geweest maar ik ben ervan overtuigd dat hij veel aan zichzelf te danken heeft.
Natuurlijk is het zo dat wanneer je de autobiografie van iemand leest, je over algemeen een heel positief verhaal leest. Logisch, omdat de meeste mensen natuurlijk wel een gunstig beeld van zichzelf schetsen als die kans ze wordt geboden. Toch wil ik het positieve verhaal van Arnold Schwarzenegger graag geloven. Ik vind hem sympathiek namelijk. Wat daaraan bijdraagt is dat hij eerlijk is en zelfspot heeft. Hij ziet zichzelf niet als een godsgeschenk. Ik moest erg lachen om zijn beschrijving waarom hij geen rolmodel is en een voorbeeldfunctie niet aan hem besteed is. Ik ben een Europeaan die een Amerikaanse leider werd; een republikein met een zwak voor democraten; een zakenman die zijn geld verdient als een actieheld; een zeer gedisciplineerde perfectionist die niet altijd gedisciplineerd genoeg is geweest; een fitnessexpert die dol is op sigaren; een milieufreak met een voorliefde voor Hummers; een vrolijke, kinderlijke enthousiaste vent die bekend is geworden door zijn rol als Terminator. Wie kan daar nu lering uittrekken? Ook schrijft hij over zijn buitenechtelijke kind en de scheiding van zijn vrouw, Maria Shriver. Hij geeft toe dat hij een rokkenjager is en dat hij dat niet onder stoelen of banken steekt, pleit voor hem. Overigens geef ik zijn vrouw groot gelijk, het is een geweldige vent volgens mij, maar binnen een huwelijk valt er niet mee te leven.

Volgende week beantwoord ik de vragen die me gesteld zijn naar aanleiding van mijn Ask me anything-blogje. Mocht je me nog vragen willen stellen, laat ze dan hier achter.

woensdag 27 februari 2013

Ask me anything

Inmiddels weten jullie door mijn blog al heel veel over mij. Toch zijn er genoeg dingen die jullie nog niet weten van me. Het lijkt me daarom leuk om binnenkort eens een blogje te schrijven waarin ik vragen beantwoord die jullie hebben achter gelaten bij de comments. Een Ask me anything-post dus.
Ik vind dit soort artikelen altijd erg leuk om te lezen op andere blogs dus ik hoop dat het een succes wordt. Ik heb een persoonlijke blog dus zo'n type post, sluit daar naadloos bij aan, al zeg ik het zelf. Je mag me alles vragen wat je wilt. (Of ik overal antwoord op ga geven dat is een tweede natuurlijk. Jullie begrijpen vast wel wat ik bedoel...) Het lijkt me erg interessant om vragen te beantwoorden die nog nooit bij me zijn opgekomen of waar ik me domweg nog nooit mee bezig heb gehouden. Een uitdaging ga ik niet uit de weg dus ;-) Verder ben ik vooral benieuwd wat jullie nu echt graag van me willen weten. Veel zaken zijn voor mij natuurlijk vanzelfsprekend en daardoor sta ik er nooit zo bij stil op mijn blog.
Mocht je een of meerdere vragen hebben, laat ze dan achter onderaan deze blog bij de reacties. Ik wacht er met smart op. Ik denk trouwens dat ik volgende week het artikel plaats met alle antwoorden. Kom maar op!

dinsdag 26 februari 2013

Sam een half jaar!



En om dat te vieren , uhhh...not...., hadden we vanmorgen een afspraak op het consultatiebureau. Er wordt een voedselallergie vermoed bij Sam vanwege zijn eczeem dus ik had direct een verwijsbrief voor de diëtiste te pakken. Ook bleek hij 100 gram te zijn afgevallen en daar zijn ze natuurlijk nooit blij mee. Niet gek echter als je bedenkt dat hij ziek geweest is en last heeft van doorkomende tanden. Tel daarbij op dat het enorm uitliep en ik pas drie kwartier later dan gepland aan de beurt was. Ik zat dus met een krijsende baby in mijn armen bij het consult. Ik heb een hele gezellige ochtend achter de rug, ahum!
Goed, die kleine van mij is dus een half jaar oud. Zes hele maanden alweer! Ik blijf het zeggen dat de tijd vliegt maar het is echt zo. Ik kan me nu al amper meer voorstellen hoe klein hij is geweest. Het wordt al een hele vent. Elke dag verbaas ik me er weer over wat hij allemaal al kan. Sam is echt een klein kindje aan het worden. Die hulpeloze baby is echt verdwenen.
Afgelopen zondag rolde hij bijvoorbeeld ineens zelf om. Van zijn buik naar z'n rug! Niet de meest logische volgorde aangezien de meeste baby's eerst van hun rug naar hun buik rollen maar ja, hij deed het wel mooi. Het is nog een beetje lastig waar hij zijn armen moet laten tijdens het rollen maar goed, daar komt hij vast snel achter. Denk dat het ook niet lang meer duurt voordat hij van zijn rug naar z'n buik kan rollen want hij doet dappere pogingen. We moeten hem nu echt in de gaten gaan houden op bed of op de commode.
Inmiddels eet hij 's avonds een groentehapje en 's morgens een fruithapje. Groente vindt hij heerlijk, alles gaat er met smaak in. Fruit is een ander verhaal, dat vindt hij niet zo lekker. Ik meng fruit nu met groente en op die manier krijgt hij toch wat binnen. Zo eet hij bijvoorbeeld wel avocado met meloen en wortel met appel maar geen banaan of peer. Gek kind!
Ook het tweede tandje dient zich al aan zag ik vanmorgen. Naast het streepje van het eerste tandje zie ik een bloederig puntje zitten. Uiteraard heeft Sam daarmee mijn tepels weer te grazen genomen, au!!! Het gaat hard dus met dat gebit van hem. Ik ben benieuwd wanneer hij zo'n schattig bekkie heeft met twee ondertandjes. Ik heb in ieder geval Dentinox in huis gehaald zodat we de pijn van die doorkomende tand wat kunnen verlichten.
Zoals jullie kunnen zien op de foto geniet Sam vandaag van een overheerlijk broodkorstje. Papa en mama eten vanavond een stukje hazelnootgebak om het behalen van deze mijlpaal te vieren. Op naar het volgende half jaar. Nog zes maandjes genieten van de babytijd voordat ik alweer een peuter heb. Zo, en dan ga ik nu de diëtiste maar eens bellen.

maandag 25 februari 2013

Kleine flesweigeraar



Wij hebben wat je noemt een flesweigeraar. Een baby dus die zijn borstvoeding alleen uit de natuurlijke verpakking blieft. En dat is knap lastig kan ik jullie vertellen. Ik heb namelijk nog 50 liter melk in de vriezer liggen die ik zo nu en dan in een fles wil laten geven. Omdat ik bijvoorbeeld wel eens wil sporten of naar het ziekenhuis moet. Of omdat papa Sam wel eens mee wil nemen naar opa en oma.
Die lichamelijke afhankelijkheid dus. Ik vind borstvoeding geven geweldig, het is zo puur, liefdevol en intiem maar heel soms word ik er hor en dol van dat mijn baby alleen maar mij wil. Mijn borsten welteverstaan. Keurig ben ik met een week of zes begonnen met het af en toe aanbieden van een flesje afgekolfde melk. Van harte ging dat nooit maar er werd gedronken dus ik vond het prima. Sinds een maand is er echter gedonder in de tent. Opeens vertikte zoonlief het namelijk om een flesje te pakken met afgekolfde voeding. Van z'n oma niet, van z'n vader niet en van mij al helemaal niet. Ik besloot het een week rust te geven omdat ik bang was dat hij er anders helemaal niets meer van moest hebben. Aldus geschiedde.
Inmiddels hebben we behoorlijk wat geëxperimenteerd. Vele flessen en spenen zijn de revue gepasseerd. Tommee Tippee, Difrax, Medela en Avent. Pfff, wat een gedoe.
Uiteindelijk kwamen we erachter dat als we een schepje rijstebloem vanille door de melk doen hij er wel iets van wil drinken. Wanneer er borstvoeding in een fles wordt aangeboden, weigert hij omdat hij het uit de borst fijner vind drinken maar door de rijstebloem smaakt het anders. Hij associeert het dan niet direct met de borst.
Verder wil hij alleen drinken uit een fles van Avent met een speen voor 0 maanden of 1 maand. Logisch als je bedenkt dat borstvoedingskindjes hele krachtige drinkers zijn omdat ze hard moeten werken om melk uit de borst te drinken. Maar goed, het duurde best een poosje voordat we daar achter waren. Het arme kind heeft zich dus regelmatig verslikt.
Van mij pikt Sam nog steeds geen fles. Hij ruikt mijn borsten en mijn melk en zet het direct op een krijsen als ik het wil proberen. Op dit moment kan alleen mijn vriend hem bewegen om zo nu en dan melk uit de fles te drinken.
Sinds twee weken geeft mijn vriend hem iedere avond een flesje en kolf ik op hetzelfde moment de voeding voor de volgende dag af. Mocht Sam niet genoeg drinken uit de fles dan drinkt hij bij mij nog even verder. Ik zit vrij hoog in mijn productie dus dat is geen probleem na het kolven. Nogal omslachtig maar het lijkt te werken.
Er zijn wel heel wat voorwaarden waar we aan moeten voldoen. De fles moet gegeven worden door mijn vriend en ik moet uit beeld zijn en vooral heel stil zodat Sam mij niet hoort. Het moet een fles van Avent zijn met de juiste speen en er moet een schepje rijstebloem vanille door de voeding heen zitten. Hij wil niet drinken in de borstvoedingshouding dus mijn vriend zet Sam tegen zijn opgetrokken knieën aan als hij de fles aanbiedt. Verder moet de kamer donker of schemerig zijn zodat Sam niet wordt afgeleid door van alles en nog wat. Een heel gedoe maar het lijkt steeds beter te gaan. Gisteren werd er zonder drama 220 cc gedronken. Wat een doorbraak!
Sinds vorige week geef ik Sam ook wel eens een tuitbeker met een beetje melk erin om mee te oefenen. Dit vind hij zowaar erg leuk, waarschijnlijk omdat hij het lekker zelf kan doen. Het is nog wel lastig voor hem om die tuit goed in zijn mond te krijgen maar als het hem lukt, zuigt hij er fanatiek aan. Hij slikt ook hoorbaar dus dat lijkt me een goed teken.
Ik hoop dus dat we op de goede weg zijn zodat ik binnenkort eens met een gerust hart weg kan zonder Sam. Die behoefte heb ik namelijk wel eens. Gewoon even lekker hardlopen in het bos zonder de hele tijd de tijd in de gaten te moeten houden. Even naar de stad met een vriendin terwijl papa oppast. Fingers crossed!

zondag 24 februari 2013

Bestelling The Toddler Shop






Sinds Sam er is, is er een wereld voor me open gegaan wat betreft babykleding. Voorheen dacht ik dat je dat gewoon kocht bij de Hema of de Hennes en daarmee basta! Voor baby's blijken er echter ook heel veel  merken te bestaan die leuke spulletjes verkopen. Een groot nadeel daaraan is dat merkkleding voor kinderen nogal duur is. Dat is het natuurlijk ook voor volwassenen maar die groeien er niet binnen een paar maanden uit. Ik struin dus graag op marktplaats rond om leuk spul te scoren voor Sam en scoor de rest van zijn kleding in de uitverkoop of bij goedkope ketens. Ook loop ik zo nu en dan de Action of de Zeeman binnen om goedkope pyjama's en rompers te kopen. Ik vind het namelijk nogal zonde om heel veel geld neer te tellen voor kleding die maar zo kort gedragen wordt.
Onlangs kwam ik erachter dat Paul Frank ook een kledinglijn heeft voor kinderen, Small Paul. Ik heb waarschijnlijk heel mijn zwangerschap onder een steen geleefd aangezien ik dat echt niet wist. Heel suf, want ik ben al tig jaar fan van die geinige shirtjes. Maar goed, Paul Frank is niet goedkoop en Small Paul ook niet.  Heel jammer, want er zitten echt geweldige kledingstukken bij voor kleintjes.
Op marktplaats wordt Small Paul heel weinig aangeboden dus ik besloot dit weekend eens te googelen of er niet wat outletsites waren, waar dit merk te koop was. En ja hoor, al snel kwam ik terecht op de site van The Toddler Shop. Dit is een webwinkel waar onder andere babykleding wordt verkocht van Paul Frank maar ook van DC en Quicksilver. Het mooie aan deze site is dat er een outlet is met heel veel kleertjes van Small Paul met heel veel korting. Voor dezelfde prijs als een vestje bij de H&M, heb je daar een vestje met Julius.
Gezien het feit dat Sam door zijn kleren heen vliegt, besloot ik een bestelling te plaatsen voor mijn kleine boef. Ik kocht een grijze pyjama, een blauwe longsleeve en een bruin vestje met oortjes voor hem. Ik kon gewoon betalen met paypal en ik werd gelijk gemaild dat mijn bestelling maandag op de post zal gaan. De service lijkt me dus zeker in orde. Hopelijk heb ik het dinsdag in huis want ik ben me toch benieuwd! Hoop dat het net zo stoer is als op de bovenstaande foto's.

donderdag 21 februari 2013

Het allereerste tandje



Al een paar dagen was Sam een beetje jengelig, 's morgens vroeg wakker en vooral niet helemaal zichzelf. In eerste instantie dacht ik dat hij nog wat last van zijn verkoudheid maar vanmiddag ontdekte ik de oorzaak van zijn slechte humeur. Een doorkomend tandje! De alleralleerste!
Als een verrassing kwam het niet helemaal want al een week of twee was hij overal op aan het bijten. Op zijn speelgoed, op zijn handjes op de staart van de kat, whatever! Ook op mijn tepels tijdens het voeden, au! Dat het dus niet helemaal lekker zat in dat kleine bekkie was wel duidelijk. Mijn schoonmoeder (voormalig tandartsassistente) voelde vorige week al dat zijn kaakranden enorm dik waren en vertelde me dat dat eerste tandje waarschijnlijk niet al te lang op zich zou laten wachten.  En verrek, dat bleek nog waar ook.
Al een paar dagen speurde ik in zijn mondje naar een tandje. Ik wist eergisteren al bijna zeker dat het er moest zijn want steeds als hij op iets hards beet, hoorde ik getik. Ik zag en voelde echter niets. Hoe dat in godsnaam mogelijk was, geen idee, want vanmiddag was die tand al duidelijk voelbaar.
Vanmiddag zat hij op een broodkorstje te sabbelen terwijl wij aan het lunchen waren. Op een gegeven moment brak er een klein stukje van die korst af en om te voorkomen dat hij de moord erin zou stikken, viste ik het uit zijn mond. And there it was! Een vlijmscherp randje in zijn onderkaak. Mijn vriend en ik gingen natuurlijk direct kijken en nogmaals voelen. Het was er echt.
Natuurlijk ben ik hartstikke blij en trots maar diep van binnen vind ik het ook een beetje jammer. Het staat al gelijk zo groot, een tand in zo'n klein hoofdje. Veel minder babyachtig opeens. Maar goed, het hoort erbij natuurlijk en het lijkt me ook fijn als hij binnenkort een beetje fatsoenlijk kan kauwen.

woensdag 20 februari 2013

Frambozencupcakes met ricotta en pijnboompitten





Mijn goede voornemen voor 2013 om iedere week iets te bakken is al mislukt omdat ik er helaas niet altijd aan toe kom. Toch bak ik wel regelmatiger iets zoets dan voorheen. Vanmiddag maakte ik deze frambozencupcakes met ricotta en pijnboompitten. Erg lekker, vooral omdat het niet mierzoet is.
Ik heb mijn inspiratie gehaald uit het boekje Cupcakes - Elke dag feest van Alisa Morov. Hoewel ik precies dezelfde hoeveelheden heb aangehouden die in dit boek worden gegeven, haalde ik met gemak 18 cupcakes uit het beslag in plaats van de beschreven 12 stuks. Ik heb ze dan ook in twee sessies gebakken. Eerst een muffinpan met 12 cakejes en vervolgens een muffinpan met 6 cakejes.

Ingrediënten voor 18 cupcakes:

doosje bevroren frambozen
250 gram ricotta
250 gram suiker
250 gram zelfrijzend bakmeel
3 eieren
1 eidooier
citroen
3 eetlepels pijnboompitten
2 theelepels kaneel

Verwarm de oven voor op 190 graden. Schep de ricotta in een beslagkom en klop hem luchtig met een garde. Verhit daarna een kleine koekenpan zonder olie en rooster daarin de pijnboompitten goudbruin. Vervolgens rasp je de citroenschil van de citroen.
Breek de eieren in een andere beslagkom en voeg daar ook de eidooier aan toe. Klop de eieren samen met de suiker luchtig met een mixer tot je een lichtgeel mengsel hebt. Voeg daarna de citroenrasp toe. Schep de ricotta daar doorheen en mix tot slot het zelfrijzend bakmeel in drie fases door je beslag. Zorg ervoor dat je ook al het bakmeel van de wanden van je beslagkom haalt tijdens het mixen. Ik voegde de pijnboompitten en de kaneel aan het beslag toe, toen ik ook het laatste beetje zelfrijzend bakmeel erdoor mixte.
Vouw papieren vormpjes in de muffinpan en schik op de bodem daarvan steeds twee of drie frambozen. Schep de vormpjes voor 2/3 vol met het beslag. De overgebleven frambozen verdeel je over de cupcakes. Zorg ervoor dat je goed in het beslag duwt.
Bak de cupcakes 30 minuten in een voorverwarmde oven. Laat ze 10 minuten afkoelen voordat je ze uit de muffinpan haalt en serveert. Eet smakelijk!

maandag 18 februari 2013

Verlaat valentijnscadeautje



Afgelopen week verbleef ik gezellig bij mijn ouders met Sam omdat mijn vriend op wintersport was. Omdat mijn ouders overdag gewoon aan het werk waren, zorgde ik voor het avondeten. Sinds kort hebben mijn ouders een grill. Wat een handig ding! Ik deed niets anders dan lekkere stukjes vlees en groente grillen en overheerlijke panini's maken met dat ding. Mjammm!
Na een week vond ik het heel fijn om weer naar huis te gaan en mijn vriend weer terug te zien maar die contactgrill miste ik toch wel een beetje. Uiteraard vertelde ik mijn vriend bij thuiskomst over dat handige apparaat. Het leek hem ook wel wat maar verder hadden we het er niet echt meer over. Toen we vanmorgen terug kwamen van het boodschappen doen kwam dit onderwerp weer ter sprake. We hadden afbakbroodjes voor de lunch gekocht en ik was van plan om die met wat pesto en mozzarella in ons oude tostiapparaat te proppen. Het zou er niet uitzien maar de smaak zo wel vergelijkbaar zijn met een gegrilde panini. Ondertussen fantaseerde ik hardop over wat nog meer lekker zou zijn om te grillen. Panini's met zalm en kruidenkaas, panini's met brie en honing enzovoorts.
Voordat we zouden gaan lunchen, ging mijn vriend nog even naar de milieustraat om wat zooi uit de schuur weg te brengen. En hij bleef me toch lang weg. Lekker naïef had ik helemaal niets door van zijn plannetje. Des te groter was de verassing toen hij bij thuiskomst een enorme doos in mijn handen legde. Nadat hij bij de milieustraat was weggereden is hij langs Scheer & Foppen gegaan en heeft daar een enorme grill van Princess voor me gekocht. Het is een verlaat valentijnscadeautje omdat hij op 14 februari in Zwitserland was. Ik ben er zo enorm blij mee! Ik ben niet iemand die vaak dingen moet hebben maar dit was wel iets wat ik graag wilde. En nu ben ik opeens de trotse eigenaar van een contactgrill van Princess. Ik houd van mijn mannetje!

zondag 17 februari 2013

Zieke kip :-(





Ahhh, Sam heeft zijn eerste griepje te pakken. Het begon gistermorgen. Ik haalde hem uit bed en hij voelde behoorlijk warm aan en had van die lekkere rode konen. Even temperaturen leerde ons dat hij 38 graden koorts had. Hij heeft eerder alleen bij zijn inentingen koorts gehad. We waren dus een beetje flabbergasted. Aangezien hij zich zichtbaar niet lekker voelde heb ik hem maar een zetpil gegeven.
Aan het einde van de morgen was hij echt aan het snotteren en een beetje aan het hoesten. Niet heel erg maar wel heel zielig. We hebben hem die middag en voor het slapen gaan nogmaals paracetamol gegeven. De hele dag was hij hangerig, huilerig en vooral moe. Hij heeft dus behoorlijk wat geslapen. Arm ding!
Ik was een beetje bang dat hij zou gaan spoken vannacht maar dat viel mee. Hij werd wel vanmorgen om 5 uur huilend wakker. Normaal wordt hij rond half 9 pas wakker met een big smile. Hij was kokend heet dus gelijk weer getemperatuurd en weer een zetpil gegeven. Gelukkig sliep hij na z'n eerste voeding nog wel een paar uur door bij ons in bed. (Ik niet natuurlijk...)
Aan het begin van de middag leek de koorts iets gezakt maar dat kan natuurlijk ook komen door de paracetamol die we nu om de 6 uur geven. Hij heeft net even gespeeld op zijn speelkleed maar erg enthousiast is hij niet over zijn speelgoed. Na steeds wat aandringen eet en drinkt hij wel dus ik vermoed dat dit gewoon een kwestie van uitzieken is.
We knuffelen hem dus maar extra veel en laten hem lekker veel slapen. Hoop dat hij snel weer wat fitter is want wat is het naar om je ukkie zo te zien. Dan is hij opeens toch nog wel heel klein. Zou het dolgraag van hem over willen nemen. Met een beetje geluk gaat dat nog gebeuren ook want ook mijn neus zit dicht :-(

zaterdag 16 februari 2013

Mirror shots




Toen ik zwanger was, heb ik best veel foto's gemaakt van mezelf, van mijn buik en van de kleding die ik toen droeg. Ik had een enorme behoefte om alles vast te leggen voor 'later'. Eenmaal bevallen had ik die drang niet echt meer en ook besteedde ik mijn tijd liever aan m'n kind dan aan m'n uiterlijk. Er zijn dus weinig outfitposts te vinden op mijn blog die dateren van na mijn zwangerschap. Tijd om daar eens verandering in aan te brengen. Dit werd me namelijk een aantal keer gevraagd naar aanleiding van mijn blogje over mijn kledingstijl. Nu mijn leven in wat rustiger vaarwater terecht is gekomen, heb ik daar weer tijd voor.
Vanmorgen na het hardlopen heb ik heerlijk gedoucht en de bovenstaande outfit uit de kast getrokken. Nou ja, van de grond geraapt... Op de spijkerbroek na, droeg ik al deze kledingstukken ook voor mijn zwangerschap. Er begint me steeds meer oude kleding weer te passen trouwens. Een hele positieve ontwikkeling, al zeg ik het zelf. Ik ben er echt intens blij mee!
Het vest en de jeans zijn van H&M, de top van Only en mijn schoenen zijn van Ugg. Ik draag erg graag Uggs maar deze exemplaren komen niet heel vaak uit de kast. Mijn vriend vind ze enorm lelijk! Ze zijn inderdaad wel een beetje fout maar daarom niet minder leuk. Deze schoenen combineren wel wat lastig helaas. Eerlijk gezegd draag ik ze alleen als ik het vest van deze foto's ook aan heb.
Ik zal snel weer eens een blogje maken over een outfit of over mijn kledingstijl. Vind het namelijk toch wel leuk om af en toe daarover te schrijven. Hoop dat ik jullie daar ook een plezier mee doe.

vrijdag 15 februari 2013

WHO-curves




Toen Sam net was geboren en ik nog in het ziekenhuis lag, liep het niet zo lekker met de borstvoeding. Als in, er kwam geen druppel uit! Ik was erg onzeker of het allemaal wel goed ging met mijn kleine man. In het ziekenhuis werd hij steeds gewogen voor en na een voeding, zodoende wist ik precies hoeveel hij binnenkreeg. Thuis had ik natuurlijk geen babyweegschaal en moest ik er maar op vertrouwen dat het goed ging. Dat vond ik op z'n zachts gezegd erg moeilijk. Hoe wist ik dan of hij wel genoeg groeide?
Aangezien ik een nogal extreem geval was op de verlos- en kraamafdeling, had ik nogal wat aanloop van artsen en verpleegkundigen. Ik lag alleen op een kamer en ik had weinig aanspraak. In het begin kon ik niet eens geluid of licht verdragen dus ik vond het prima om in een donkere kamer in mijn eentje te liggen. Na een aantal dagen ging het echter een stuk beter met me en vond ik zo nu en dan wat gezelschap wel fijn. Wanneer het rustig was op de afdeling kwam er daarom wel eens een verpleegkundige bij mij op de kamer zitten. Een van die verpleegkundige wist heel veel van borstvoeding. Ze was niet de lactatiekundige van het ziekenhuis (die overigens ook fantastisch was...) maar had zelf elk van haar drie kinderen een jaar lang gevoed. En ze was daarnaast natuurlijk werkzaam op de kraamafdeling. Bij haar uitte ik dan ook mijn zorgen.
Deze verpleegkundige heeft mij samen met de lactatiekundige zoveel over borstvoeding geleerd. Deze vrouwen hebben mij echt het vertrouwen gegeven dat ik mijn kind kon voeden. Dat ik naar mijn lichaam en mijn baby moest luisteren en me niets moest aantrekken van bemoeienissen van buitenaf. Als ik voedde als Sam dat aangaf en er genoeg plas- en poepluiers waren, dan was het goed. Punt!
De dag voor ik vertrok gaf die verpleegkundige mij de tip om een groeicurve bij te houden op borstvoeding.com. Ze voorspelde me namelijk dat mijn zoon zich niet zou ontwikkelen volgens de curve van consultatiebureau. Daarnaast verwachtte zij een flinke dip in zijn curve rond de 4 maanden als ik volledig borstvoeding zou geven. (Dit is namelijk meestal het geval bij (rand)prematuren die uitsluitend borstvoeding krijgen.) Volgens haar kon het consultatiebureau daar wel eens moeilijk over gaan doen, terwijl het niet meer dan normaal was. Ze vertelde het me vooraf zodat ik niet in de stress zou schieten en vervolgens verkeerd advies zou gaan opvolgen.
Ik heb de raad van deze ervaren verpleegkundige en mama opgevolgd. Toen Sam een maand oud was, heb ik een account aangemaakt op borstvoeding.com en heb ik een curve aangemaakt. De voorspellingen die me in mijn kraamtijd werden gedaan, zijn uitgekomen. Sam groeide inderdaad niet volgens de curve van het consultatiebureau, zijn groei vertoonde een flinke dip met 4 maanden en op het consultatiebureau sloegen ze op tilt bij het aanschouwen van zijn afwijkende curve. Gelukkig was ik hierop voorbereid. Ik sloeg hun advies dus in de wind en ging gewoon op oude voet verder met het voeden op verzoek. Niets geen Nutrilon of een nachtvoeding invoeren terwijl mijn baby al maanden doorsliep! Met succes want drie weken later bleek Sam gewoon 600 gram te zijn aangekomen. Er was dus niets aan de hand.
Ik begon me te verdiepen in hoe dit mogelijk was. Het consultatiebureau is immers een autoriteit op het gebied van de ontwikkeling van baby's. Hoe kon het dat de mensen die daar werken dit niet weten? Ik ben erachter gekomen dat de curve die het consultatiebureau gebruikt, gebaseerd is op gemiddeldes. En laat het gemiddelde kind nu flesvoeding krijgen in plaats van borstvoeding. Daar is helemaal niets mis mee maar kinderen die flesvoeding krijgen, groeien anders dan kinderen die borstvoeding krijgen. Mijn borstgevoedde baby wordt dus vergeleken met baby's die flesvoeding krijgen en vervolgens wordt er gezegd dat zijn groei afwijkt. Ja dûhhh... Niet meer dan logisch! Dit is appels met peren vergelijken.
De curve die je op borstvoeding.com kunt bijhouden is de zogenaamde WHO-curve. Een curve die gebaseerd is op de gemiddelde groei van baby's die exclusief borstvoeding krijgen. Op deze manier kan er een goede vergelijking worden gemaakt van hoe je baby groeit ten opzichte van het gemiddelde. Sam zijn lijntje loopt, op de voorspelde dip bij 4 maanden na, net onder het gemiddelde. Helemaal prima dus! Zeker als je bedenkt dat hij met een groeiachterstand is geboren en uit een familie komt met heel veel kleine, slanke mensen.
Aangezien dit een redelijk onbekend fenomeen is, leek het me belangrijk om hier eens een blogje aan te wijden. Niet iedereen heeft namelijk het geluk een fantastische verpleegkundige te treffen die je wijst op de mogelijkheid van het bijhouden van een WHO-curve voor je kind. Ik heb deze curve onlangs geprint en meegenomen naar het consultatiebureau. Van de arts kreeg ik excuses en ze was heel blij dat ik het advies dat me daar eerder was gegeven niet had opgevolgd. Ondanks dat het me niet ging om het halen van mijn gelijk,voelde het toch aan als een kleine overwinning. Niet op het consultatiebureau maar op mezelf. Ik heb namelijk naar mijn instinct geluisterd en vertrouwd op mijn gevoel. Ik zag een tevreden, weldoorvoede baby en wist dat wat ik deed het juiste was. And I was right!

dinsdag 12 februari 2013

Dag 18 - Je kledingstijl






Tja, mijn kledingstijl... Honestly, ik vind kleding hartstikke leuk maar echt een geweldige kledingstijl heb ik niet. Sinds mijn zwangerschap ben ik sowieso het spoor een beetje bijster op modegebied. Ik merk dat nu ik een kind heb, ik iets vrouwelijker voor de dag wil komen. Het is namelijk niet zo leuk als men je aanziet voor een tienermoeder omdat je op een paar blije Nikes achter je kinderwagen loopt. Verder past ook niet al mijn oude kleding me meer en daarnaast geef ik ook nog steeds borstvoeding. Ik kan dus lang niet alles dragen wat ik zou willen dragen. 
De bovenstaande foto's zijn genomen net voordat ik zwanger werd. Deze foto's dateren uit november en december 2011. De (uhhh, nogal vieze!) spiegel waarin ik later mijn zwangere buik fotografeerde stond toen nog niet in de slaapkamer maar in de rommelkamer. Die rommelkamer hebben we afgelopen zomer omgetoverd in Sam z'n babykamer. Het zijn geen haarscherpe afbeeldingen maar je krijgt een idee van wat ik voor mijn zwangerschap droeg op een doordeweekse werkdag.
Zoals ik al zei, heb ik geen bijzondere kledingstijl. Ik vind het leuk om te winkelen en belangrijk om er leuk en verzorgd uit te zien. De mode heel erg goed bijhouden, doe ik niet. Het duurt altijd even voordat ik doorheb dat bepaalde kledingstukken in de mode zijn. Ik houd vooral van wat sportievere kleding. Wat ik wel heel belangrijk vind, is dat het vrouwelijk blijft. Ik draag graag sneakers, Uggs of slippers. Verder houd ik van grofgebreide vesten, shirts met een leuke print en spijkerbroeken. Ik ben echt wat je noemt een jeansmeisje. Altijd al geweest trouwens. Natuurlijk draag ik ook wel eens een jurkje of rokje maar ik ben verslaafd aan m'n spijkerbroeken. In de zomer wil ik mijn jeans nog wel eens inruilen voor een shortje of een fleurig zomerjurkje, in de winter zie jij mij vrijwel altijd in een spijkerbroek. Misschien saai, maar ik voel me er prima in.
Zoals jullie waarschijnlijk wel weten ben ik een surfer in hart en nieren. Vroeger droeg ik echt alleen maar kleding van surfmerken. Tegenwoordig probeer ik dat wel een beetje te mixen met kleding van bijvoorbeeld H&M of Bershka maar ik heb nog steeds een voorliefde voor merken als O'Neill, Roxy, Nikita, Rip Curl, Billabong, Oxbow enzvoorts.
Voor een feestje vind ik het overigens wel leuk om een beetje uit te pakken. Als ik een bruiloft heb, vind ik het leuk om op zoek te gaan naar een geschikt jurkje en matching accessoires. Ik besteed dan extra aandacht aan mijn haar en gebruik meer make-up dan anders.
Nu ik een kind heb, merk ik dat ik steeds meer affiniteit krijg met wat vrouwelijkere kleding. Ik voel me tegenwoordig ook meer een vrouw in plaats van een meisje. Ik ben niet van plan om mijn garderobe de deur uit te doen maar wil er wel wat meer vrouwelijke items bijkopen als ik op gewicht ben. Ik heb bijvoorbeeld slechts één paar hakken. Zomersandaaltjes die ongedragen in de kast staan. Misschien dat ik binnenkort op zoek ga naar laarzen met een mooie hak. Zo zijn er nog wel meer dingen die ik ineens toch wel erg mooi vind. Ik ga er dus eens goed over nadenken hoe ik er in de toekomst wat volwassener bij kan lopen. Ik wil mijn eigen stijl wel trouw blijven dus een compleet vernieuwde Jess zullen jullie niet te zien krijgen hier op mijn blog. Just go with the flow!

zondag 10 februari 2013

Badderen



Gistermorgen kwam mijn vader mij en Sam ophalen. Mijn vriend was die ochtend al vroeg vertrokken naar Zwitserland. Aangezien hij een week op wintersport is, besloot ik gezellig bij mijn ouders te gaan logeren. Ik zat er namelijk niet echt op te wachten om een week in mijn eentje in huis te vertoeven met Sam. Beetje ongezellig, leek me zo. En pittig! Hartstikke leuk een baby maar er 24/7 alleen voor staan is ook niet alles. 
De eerste nacht hebben we er opzitten en Sam heeft prima geslapen gelukkig. Opa en oma vinden het heerlijk om hun kleinkind wat langer te zien en willen hem maar wat graag van me overnemen. Ik moet zeggen dat ik dat wel even lekker vind. Wat ook erg lekker is, is het bad dat we hier tot onze beschikking hebben. Ik heb namelijk een kleine waterrat die het heerlijk vind om een beetje te poedelen. En thuis geen bad... Extra prettig dus om dat hier even flink uit te wonen haha! Zoals jullie op de bovenstaande foto kunnen zien, hebben we er al flink gebruik van gemaakt. Kijk Sam eens genieten. 
De aankomende dagen heb ik afgesproken met oude vriendinnen en ook staan er diverse familieleden te trappelen om Sam weer te zien. Vervelen zullen we ons dus niet. Vandaar ook dat er wat minder updates op mijn blog zullen verschijnen, vermoed ik. Maar goed, dan weten jullie dat. No worries! 

vrijdag 8 februari 2013

KOH # 111 Vintage Pink

 
 
Sinds kort ben ik into nagellak. Een van mijn beste vriendinnen werkt in een parfumerie en heeft in de loop der jaren een shitload aan nagellak verzameld. Die enorme stash heeft ze een paar weekjes geleden opgeruimd. Jullie raden het al, alle afgekeurde lakjes heeft ze aan ondergetekende gedoneerd. Nice! Opeens heb ik dus een flinke nagellakcollectie.
Uiteraard had ik al wel een bakje met nagellak, zoals de meeste vrouwen. Zo kon ik mijn teennagels regelmatig van een vrolijk kleurtje voorzien. Voorheen lakte ik mijn vingernagels wel eens voor een feestje of een bruiloft maar nooit zomaar. Wat er nu in me is gevaren, weet ik niet precies maar ik draag al een aantal weken bijna iedere dag nagellak.
Aangezien deze blog over mijn leven gaat, wilde ik dit dus even met jullie delen. Voor vandaag heb ik eens even een fotootje gemaakt van de nagellak die ik gisteren heb opgedaan. Het is een lak van KOH (Dat is een prima merk trouwens, heb ik me laten vertellen...) genaamd Vintage Rose. Staat wel aardig, al zeg ik het zelf.
Of ik vaker een blogje wijd aan een flesje nagellak weet ik nog niet. Er zijn immers zoveel beautyblogs over dit onderwerp. Weet niet of het boeiend genoeg is eigenlijk dus ik zal wel zien. Eerst eens even afwachten of mijn interesse voor nagellak geen bevlieging is.

donderdag 7 februari 2013

Gebakken rijst met kip en ei




Tsjongejonge, ik was zojuist een beetje aan het rommelen aan de instellingen van le blog, toen ik eens besloot naar mijn ingeplande berichten te kijken. Opeens vond ik dit recept weer dat ik in oktober al had ingepland. Om onverklaarbare redenen is dit gerecht nooit op mijn blog verschenen. Eeuwig zonde, want het was hartstikke lekker! Onder het motto, beter laat dan nooit, gooi ik het nu dan maar online. Oh ja, dit recept is geïnspireerd op een gerecht uit het kookboek Boekoe Kita. 

Ingrediënten voor 2 personen:

200 gram rijst
2 kleine kipfilets
100 gram bacon
ui
2 eieren
boter
arachideolie
knoflook
1 grote theelepel sambal oelek
1 grote theelepel kerrie
1/2 theelepel gemberpoeder
1 theelepel sojasaus
komkommer
atjar tjampoer

Breng een pan water met een snufje zout aan de kook. Kook de rijst volgens de aanwijzingen op de verpakking.
Snijd ondertussen de kipfilets en de bacon in reepjes. Snipper ook alvast de ui en roer de eieren vast los. Giet de rijst af en zet deze even weg met het deksel op de pan.
Verhit een wok met een klontje boter. Als de boter begint te kleuren, voeg je er een scheutje arachideolie aan toe. Mik de ui in de pan en bak deze glazig. Voeg vervolgens de reepjes bacon en kip toe en wok het geheel ongeveer 5 minuten.
Doe er dan nu de sambal, de kerrie, het gemberpoeder en de sojasaus aan toe. Schep er vervolgens de gekookte rijst doorheen. Wok dit geheel weer een minuutje of 5 en voeg dan de losgeklopte eieren eraan toe. Wanneer de eieren zijn gestold, is dit gerecht klaar.
Verdeel de rijst over twee borden. Om het af te maken serveer je dit gerecht met schijfjes komkommer en atjar tjampoer. Eet smakelijk!

woensdag 6 februari 2013

Kleine jongens worden groot





In mijn vorige post schreef ik al dat Sam zijn wieg heeft verruild voor zijn ledikant. Inmiddels heeft hij ook de reiswieg ingeruild voor het zitje van de kinderwagen. Deze mama was er namelijk een beetje klaar mee, om met een gefrustreerde, krijsende baby rond te rijden. Op zich paste het allemaal nog wel net maar zoonlief wilde niet meer plat op zijn rug worden rond gereden door bijvoorbeeld de supermarkt. Knap lastig! En tja, dan ben je klaar hè, als moeder zijnde. Dan kunnen ze bij het consultatiebureau nog zo leuk adviseren dat je moet wachten met overzetten tot 6 maanden, in de praktijk bleek er werkelijk geen houden aan. Als je baby compleet over de rooie gaat, zijn knuffeltje om de paar meter uit woede de straat opgooit en je uiteindelijk met een huilend, paars aangelopen mannetje op je heup je wagen voortduwt dan is het finito. Althans, wat mij betreft. Die drie rottige weekjes tot Sam daadwerkelijke 6 maanden zou zijn, konden mij gestolen worden.
Gisteren was de maat dus vol. Al een paar weken klikte ik bij korte wandelingetjes de Maxi-Cosi op het onderstel zodat meneer om zich heen kon kijken. Alleen hangen zijn voeten in dat ding buitenboord en door zijn gespartel eindigen zijn sloffen en sokken dan op straat. Gisteren heb ik vriendlief dus opdracht gegeven even snel een voetenzak te halen bij de Prénatal. Nee, die hadden we niet! Niet voor de Maxi-Cosi en niet voor de wandelwagen. Don't ask me why! ( Wij zij niet zo van het plannen en dergelijke, we kopen dingen meestal pas als we ze nodig hebben. Soms is dat handig, soms niet...) Eigenlijk wilden we een zwarte maar, jammerdebammer, uitverkocht. Zou nog twee weken duren voordat die kleur weer op voorraad zou zijn. Toen bleek turquoise ook opeens een erg mooie kleur ;-)
Anyway, vriendlief scoorde een goedkope voetenzak zodat ik weer relaxt kon wandelen met de kleine man. Wat een verademing mensen! Niets geen gehuil en gekrijs meer. Gewoon een goedgehumeurde baby die lekker de omgeving in zich aan het opnemen was. Het enige wat hij niet wilde waren zijn handjes in die zak erbij. Goed, als dat het ergste is dan trekken we hem wel wantjes aan als het beestenweer is. Zoals je op de foto's kunt zien, viel hij tijdens het wandelen heerlijk in slaap.
We zijn trouwens nog even langs het consultatiebureau gegaan voor de weeginloop. De schade bedroeg 6910 gram, schoon aan de haak. Niet heel zwaar maar goed, dat is nooit het geval geweest. Na een klein dipje is hij dus weer keurig aangekomen. Kind tevreden, mama tevreden!

dinsdag 5 februari 2013

Bye, bye cradle...




In de nacht van zaterdag op zondag heeft Sam voor het laatst in zijn wieg geslapen. Snik, slik... Weer een stukje van de echte babytijd afsluiten. Als het aan mij had gelegen, had hij er nog wel iets langer in geslapen maar Sam past er echt niet meer in. Helaas! Tja, iedere morgen met je hoofd tegen het de bovenkant van je bed wakker worden, is natuurlijk ook niet alles. Het was dus echt wel tijd om het ledikant in gebruik te nemen maar deze mama moest wel even slikken hoor. Het was zo schattig, die lieve kleine baby in dat lieve kleine bedje. En hij wil ook al niet meer in de kinderwagen liggen. Shit, mijn kleine mannetje wordt groot! 
Heb zaterdagavond nog wel even snel wat foto's geschoten toen hij lag te slapen omdat ik hem zo voor altijd wil blijven herinneren. Als mijn kleine baby! Onder zijn blauwe dekentje, met zijn konijntje en met zijn handjes buitenboord. Wat houd ik enorm veel van dit ventje, niet in woorden uit te drukken...

maandag 4 februari 2013

Shoplog Bever Sport en Telstar



Afgelopen weekend bezochten mijn vriend en ik de Bever Sport en de Telstar in Amersfoort. Mijn vriend moet volgende week een week gaan snowboarden voor zijn werk en had nieuwe snowboardschoenen nodig en een nieuw beschermbroekje. Daar gingen we dus naar op zoek. Aangezien het uitverkoop was, bekeken we ook de rest van die winkels even en liepen toen tegen wat leuke dingen aan.
Voor Sam hadden we nog een envelop met geld liggen en een deel daarvan hebben we besteed aan een knuffelkussen in de vorm van een bever en een superstoer rugzakje in de vorm van een gordeldier. Hij is nu nog een beetje te klein voor deze zaken maar we vonden deze dingen zo cool dat we het alvast voor hem hebben gekocht. In het rugzakje zit trouwens nog een capuchon waarop de stekels helemaal doorlopen. Voor de ultieme gordeldierenlook zeg maar!
Bij de Bever Sport gold 50% kassakorting op alle artikelen van het merk Buff. Dit is een heel fijn merk dat allerlei haarbanden en multifunctionele sjaals verkoopt. Ik had een aantal jaar geleden al diverse haarbanden gekocht en was daar zeer tevreden over. Ik gebruik ze graag in de zomer met warm weer. Je kunt ze namelijk ook nat maken en dan op je hoofd zetten. Ik kocht voor aankomende zomer twee nieuwe exemplaren met een leuk printje.
Tot slot kocht ik bij de Telstar een simpele zwarte haarband van het merk Barts. Ik had al wel twee haarbanden voor de winter maar die zijn meer geschikt voor de wintersport. Ik nam deze mee om dagelijks te dragen met koud weer. Staat net even wat leuker dan een enorm felgekleurd exemplaar bij mijn legergroene parka.

zondag 3 februari 2013

Dag 17 - Je favoriete tv-programma's

Expeditie Robinson

Bondi Rescue


Het is volgens de 30 dagen challenge tijd voor mijn favoriete tv-programma's. Een nogal moeilijke opgave voor een tv-junkie zoals ik. De eerlijkheid gebied me wel te zeggen dat ik niet iemand ben die serie's volgt. Ik zap altijd net zolang heen en weer tot ik iets heb gevonden wat me aanstaat op televisie. Ik ben vooral fan van real-life series, tv-shows over zwangerschappen, kookprogramma's en reisprogramma's. Ik heb voor jullie dus een lijst samengesteld van al mijn favoriete shows. Van een groot deel ben ik nog niet heel lang fan omdat ik veel programma's pas heb (her)ontdekt toen ik zwanger was. Zoals de meesten wel weten, heb ik toen verplicht bedrust moeten houden en zodoende had ik zeeën van tijd om flink te zappen en dvd'tjes te bekijken. Het is een vrij lange lijst geworden, dus laten we snel beginnen.

- The dog whisperer
- Wie is de chef?
- Surf rescue
- Bondi rescue
- Peking Express
- One born every minute
- Dexter
- Babyboom
- Expeditie Robinson
- Masterchef Australia
- Kitchen Boss
- Flying Wild Alaska
- Jamie Oliver: 30 minute meals
- Jamie Oliver: 15 minute meals
- Moordvrouw
- Vier handen op één buik
- NCIS
- Wie is de mol?
- Man vs. wild
- Fort Boyard
- RTL Travel
- 3 op reis
- Wie is de reisleider?
- Waar is de mol?
- Cake Boss
- I didn't know I was pregnant

Well, I told you so! Ik ben benieuwd wat jullie van deze programma's vinden. Mochten jullie me nog leuke series en programma's willen aanraden, dan houd ik me aanbevolen!

zaterdag 2 februari 2013

Jordan Night Protect Mouth Wash



Een paar weken geleden liep ik door de Etos toen ik op een afprijstafel stuitte. Ik ben en blijf een Nederlander dus ik begon een beetje door alle afgeprijsde artikelen heen te spitten. Opeens viel mijn oog op een mondwatertje van Jordan dat was afgeprijsd naar 3 euro. Ik herinnerde me plotseling dat mijn tandarts me een maand af wat geleden had verteld dat ik 's avonds mijn mond moest spoelen met een fluoridespoeling om het verval dat mijn zwangerschap aangericht had in mijn mond, tegen te gaan. Jullie raadden natuurlijk al dat ik dat advies alweer was vergeten zodra ik de tandartsenpraktijk verliet maar blijkbaar was er nog wel iets blijven hangen. Voor die paar euro kon je niet zonder zitten, redeneerde ik, dus rekende ik deze enorme fles mondwater af.
Nog nooit eerder had ik mondwater gebruikt. Uiteraard poets ik gewoon twee keer per dag mijn tanden en neem ik ook wel eens een tandenstoker of een stukje flosdraad ter hand. Het was domweg nooit eerder in me opgekomen om eens zoiets aan te schaffen als ik weer eens door de drogist liep. Nieuwsgierig als ik ben, was ik dus reuzebenieuwd naar deze Night Protect Mouth Wash. (Stiekem denk ik bij mondwater altijd aan die reclame waarbij dit goedje ontploft in de mond van een goedlachse man!)
Nu ik het een paar weekjes gebruikt heb, moet ik bekennen dat ik echt positief ben verrast. Nadat ik mijn tanden heb gepoetst, borrel ik een minuutje met dit spul door mijn mond en mensen, wat een frisheid! Het smaakt niet overdreven pepermuntachtig zoals tandpasta maar juist veel milder. Ik vind dit absoluut een voordeel want tandpasta slaat bij mij meestal nogal op mijn keel. Lomp als ik ben, heb ik het twee keer per ongeluk doorgeslikt in plaats van uitgespuugd en ook dat was te doen. Geen aanrader maar het leverde ook geen gekke taferelen op in de badkamer.
Ik heb daarnaast het gevoel dat mijn gebit schoner wordt door het gebruik van dit mondwater. Wanneer ik nu aan het vogelen ben met tandenstokers hoef ik minder restjes weg te peuteren. (Niet echt smakelijk maar een eerlijke review lijkt me wel op z'n plaats.) Of dit ook echt het geval is, zal ik ongetwijfeld wel van mijn tandarts horen over een half jaar. Wat mij betreft is dit product in ieder geval een aanrader. Temeer omdat het supersnel in gebruik is, weinig moeite kost en als het goed is een groot voordeel oplevert. 

vrijdag 1 februari 2013

Dag 16 - De engste gebeurtenis van je leven



Yeah, ik ben alweer bij dag 15 van de 30 dagen challenge aangekomen. Er begint eindelijk een beetje schot te komen in deze challenge na een half jaar. Met een beetje geluk moet ik er in februari of maart wel doorheen zijn.
Over de engste gebeurtenis van mijn leven kan ik kort en krachtig zijn. Lees mijn bevallingsverhaal maar, zou ik zeggen. Ik schreef dat blogje trouwens nog voordat ik officieel de diagnose HELLP en eclampsie kreeg. Mocht je willen weten wat die termen inhouden, google is your friend!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...