vrijdag 31 januari 2014

Wat je je beter niet kunt afvragen...

- Of je grootouders nog seks hebben.

- Hoeveel koude dagen we nog moeten doorstaan voordat de lente aanbreekt.

- Waar een frikandel nu precies van gemaakt is. Of een knakworst...

- Hoeveel poepluiers je nog moet verschonen voordat je kind zindelijk is. 

- Wat je allemaal misloopt aan heerlijkheden omdat je aan het afvallen bent. 

- Hoelang je je adem kunt inhouden. Ik heb nogal last van competitiedrang dus dat zou verkeerd af kunnen lopen haha!

- Dat een tweede kind ook betekent dat je wederom een zwangerschap zal moeten doorstaan. Laat zwanger zijn nu niet mijn hobby zijn...

- Hoe bepaalde niet zulke knappe mensen eruit zien in hun nakie. Ik ben een beelddenker. I can't help myself...

- Terwijl je een koe lekker in de wei ziet hobbelen, bedenken waar die biefstukken dan precies zitten. 

- Hoelang het duurt voordat je haar weer aangegroeid is na een bezoekje aan de kapper.

- Wat er gebeurt als je met 130 km/u op de snelweg rijdt en een ruk aan het stuur geeft.

- Hoe het ei dat je staat te bakken, eigenlijk uit een kip is gekomen. (Lieve mensen, vogels hebben een cloaca. Oftewel een gat voor kak, pies en eitjes, iehwww!)

- Wanneer je doodgaat.

- Hoeveel geld er op je spaarrekening staat. Of liever gezegd het gebrek daaraan...

Volg mij nu ook op BloglovinInstagramFacebook en Pinterest.

donderdag 30 januari 2014

Let's talk about boobies



Vorige week stond er een bericht van Medela op mijn timeline van Facebook. Het betrof een afbeelding van een jongetje van een jaar of twee waarbij de gezondheidsvoordelen stonden genoemd wanneer een kind minimaal twee jaar borstvoeding had gehad. Als langvoedende mama trok dat plaatje natuurlijk mijn aandacht. In de media hoor je vrij weinig over borstvoeding dus als ik er iets over kan lezen, vind ik dat best interessant. Puur uit nieuwgierigheid, scrolde ik de honderden reacties door onder de afbeelding. Mijn mond viel open van verbazing toen ik alle discussies las. Borstvoedingsmoeders en flessenmama's maakte elkaar uit voor rotte vis en weet ik veel wat nog meer. En het enige dat ik kon denken was: waarom?
Waarom is er zo'n eeuwige strijd tussen vrouwen die borstvoeding geven en vrouwen die al dan niet noodgedwongen kiezen voor kunstvoeding? Waarom al dat gekijf? Ik snap het serieus niet. Ik vond de afbeelding ook niet echt shockerend. Medela reageerde zelf vrij geschokt op al die aanvallende reacties.. Deze producent van onder andere borstkolven en tepelhoedjes wilde enkel wetenschappelijk bewezen informatie delen. Net zoals bijvoorbeeld Nutrilon dat doet voor kunstvoeding. Misschien niet helemaal eenzelfde vergelijking want Medela maakt die mamamelk niet zoals Nutrilon maar jullie vatten mijn punt. Medela wilde gewoon wat interessante feiten delen en geenszins een discussie uitlokken. En ik vond die feiten ook serieus best leuk om te lezen tot ik al die schermutselingen eronder las.
Wat ik als borstvoedingsmoeder niet begrijp, is dat moeders die flesvoeding geven de discussie opzoeken op een pagina van een fabrikant van borstvoedingsprodukten. Het lijkt mij dat je zou kunnen begrijpen dat daar pro-borstvoedingsinformatie te vinden is. Ik geef geen kunstvoeding dus ik heb toch ook niets te zoeken op een pagina van een producent van dit type product. Het lijkt me eerlijk gezegd vrij logisch dat Medela dit soort info deelt. Hoe zouden borstvoedingsmoeders anders aan deze informatie moeten komen. Als zelfs een borstkolvenfabrikant daar niet op mag wijzen. Dat is toch te gek voor woorden.
Ik begrijp dat het hele flesvoeding versus borstboeding geven gevoelig ligt. Het gaat immers om iets heel persoonlijks en ook nog eens over borsten. Toch blijf ik het vreemd vinden dat men niet raar opkijkt van een moeder die haar kind de fles geeft maar dat een stukje blote tiet opeens heel goor is. Het gaat verdorie om een klein kindje dat honger heeft. Dat is niet vies maar juist heel natuurlijk en normaal. Ik zie op televisie regelmatig scènes voorbij komen waarbij meer borst in beeld is dan wanneer ik Sam voed. Moeten we als samenleving niet eens de hele seksualisering loslaten rondom het vrouwelijk torso?
Ik ben best iemand die tegen heilige huisjes aantrapt. Borstvoeding is echter een punt waarbij ik die behoefte niet heb. Ik ben dan ook geen moeder die continu anderen erop wijst hoe geweldig borstvoeding is. Ook geef ik geen ongevraagde adviezen en veroordeel ik flessenmama's niet. Soms lees ik blogs en reacties van borstvoedingsmoeders waardoor zelfs ik denk: ben jij van de borstvoedingsmaffia? Die manier van benaderen vind ik niet prettig. Net zomin als dat ik het prettig vind om door flessenmama's te worden veroordeeld vanwege het feit dat ik al ruim 17 maanden mijn kind de borst geef.
Waar ik echter wel over mijn nek ga, zijn de reacties die ik soms krijg. Soms plaats ik wel eens een borstvoedingsfoto. Domweg omdat ik het een mooie foto vind. Ik zie genoeg foto's voorbij komen van schattige baby's die een flesje krijgen dus waarom niet. Ik vind de eenvoud en puurheid van borstvoeding erg mooi. Ik weet dat dit reacties kan oproepen en die neem ik voor lief. Meestal zijn die reacties erg lief en aardig alleen een enkele keer krijg iets te horen in de trant van 'Wat onrespectvol naar je man!' of 'Je kunt dit alleen maken omdat je een lekker wijf bent anders was je een gore zeug geweest!'. Tja, wat moet je daar nu mee? Het is niet dat ik mensen wil shockeren met zulke foto's. Totaal niet. Ik wil enkel dezelfde vrijheid hebben als een kunstvoedingsmoeder.
Wat mij tegen de borst (woordgrapje haha!) stuit, is dat er twee kampen recht tegenover elkaar lijken te staan. Waarom kan er niet zonder oordelen naar elkaar gekeken worden? Als ik de cijfers mag geloven, zijn de meeste flesvoedingsmoeders ooit gestart met het geven van borstvoeding. Hoe kan het dan dat men opeens 180 graden draait en fel tegenstander wordt. Is het frustratie omdat de eigen borstvoeding niet goed liep? Of iets anders? Ik veroordeel vrouwen niet die de fles geven maar soms lijkt het zo dat mensen dit automatisch denken omdat ik zolang mijn kind aan de borst heb. En dat terwijl ik ervan overtuigd ben dat elke moeder een keuze maakt die het beste is voor moeder en kind. Of dat nu flesvoeding of borstvoeding betreft. Als ik op kraamvisite ben en ik mag de nieuwbakken spruit een flesje geven dan vind ik dat juist superbijzonder. En fijn! Uit mijn mond zul je geen onvertogen woord horen hierover. Ik verwacht echter wel dezelfde behandeling als ik mijn kind de borst aanbiedt.
Ik heb al vaker over borstvoeding geschreven. Vooral in de context van elkaars keuzes respecteren. Vandaag doe ik dat opnieuw. Voor de zoveelste keer! Blijkbaar is het nog steeds nodig om mensen erop te wijzen dat er geen haat en nijd hoeft te zijn over dit onderwerp. Echt niet! Het is gewoon een kwestie van leven en laten leven. Zullen we afspreken dat borstvoedingsmama's erop gaan letten dat ze rekening houden met de gevoelens van flessenmoeders? En kunnen de mama's die kunstvoeding geven misschien wat minder fel de discussie opzoeken en wat minder snel op hun pik getrapt zijn. Het komt van twee kanten, nietwaar.

Wat vinden jullie van de hele discussie over borstvoeding versus flesvoeding?

Volg mij nu ook op BloglovinInstagramFacebook en Pinterest.

woensdag 29 januari 2014

Bah, hokjes!

Hier in het dorp zijn twee boekhandels. Een Bruna en een plaatselijke zaak. In die plaatselijke boekhandel hangt een beetje een elitair sfeertje. Ook staat er een één of andere yub achter de kassa. Type Beau van Erven-Dorens maar dan zonder een spatje humor. Ik vind het nooit zo'n fijne winkel om rond te snuffelen. Waarom? Omdat ik me nooit zo prettig behandeld voel.
Heel soms koop ik wel eens iets in die winkel. Een tijdschrift ofzo, en soms ook een boek. Logisch in een boekhandel. Wanneer ik bijvoorbeeld de Viva Mama afreken, wordt er gevraagd of ik een papieren zakje eromheen wil of dat het zo meegaat. Als het regent vraag ik om een plastic zakje en daar wordt al lichtelijk moeilijk bij gekeken. Alsof mijn goedkope tijdschrift niet zo'n tasje waard is. Wanneer ik een kinderboek afreken, krijg ik wel een tasje zonder morren. Indien ik een boek afreken van bijvoorbeeld Harry Mulisch of een biografie van Jan Wolkers, wordt het helemaal een mooi verhaal.
Niets geen vragen over een tasje of papieren zakje. Dat boek zal toch zeker wel een cadeautje zijn. Haast zonder vragen, wordt het voor me ingepakt. Alsof dat moedertje met die buggy met kind erin zulke boeken leest. Tot nu toe heb ik altijd op mijn tong kunnen bijten en heb ik die kerel niet verteld dat ik waarschijnlijk heel wat meer van dit type boeken afweet dan hij. Gewoon omdat ik er een studie Nederlands op heb zitten en jarenlang voor de klas heb gestaan. En dat het heel normaal is dat vrouwen op een gegeven moment moeder worden en dan niet compleet hersendood zijn.
De man achter de kassa heeft dus een vooroordeel over mij. Niet leuk! Wat ik me echter wel besef is dat hij misschien onbewust zo over mij denkt. Misschien ben ik gewoon niet het type dat men op een middelbare school als lerares verwacht. Het zit me ook niet mee dat ik er jonger uitzie dan ik ben, dat ik klein van stuk ben, dol ben op sneakers en dat ik rondsjouw met een wandelwagen met mijn zoontje erin. Ergens snap ik zijn oordeel over mij wel. Alleen vind ik het wel te ver gaan dat hij dat zo laat blijken.
Toen ik studeerde, had ik een bijbaantje als verkoopster bij V&D. Ik werkte op de cosmetica-afdeling en daar kwamen ook wel eens types die daar niet helemaal thuis leken te horen. Over die mensen had ik dus ook een keihard oordeel. Ik liet dat echter nooit merken omdat ik wist dat uiterlijk niet alles zegt. En het had zomaar gekund dat die onverzorgde mensen keihard hadden gespaard om eindelijk eens een lekker geurtje te kopen of fijne huidverzorging. Was het dan niet mijn taak om ze met een prettig gevoel de deur uit te sturen? Ik vond van wel.
De man van de plaatselijke boekhandel is alleen altijd zuur. Het is niet dat hij soms zijn dag niet heeft. Hij heeft gewoon nooit zijn dag. Tenminste, dat denk ik... En terwijl ik dit typ, komt plotseling de gedachte bij me op dat die man niet gelukkig is met zijn baan in de boekwinkel. Dat het eigenlijk ook een Neerlandicus is. Alleen heeft hij nooit geweten wat te doen met zijn studie en is hij zodoende beland in deze winkel in het altijd sprankelende Leusden. Want is het ook niet een vooroordeel van mijn kant dat hij een uitgezakte yub is met een fout bloemetjesoverhemd en een chagrijnig smoelwerk?
De volgende keer als ik hem tref, moet ik het maar eens hebben over de leidmotieven van Gerard Reve. Of hem vragen wat hij vindt van Een nagelaten bekentenis van Marcellus Emants. Of vragen wat hij nu vindt van de vertelsituaties van Stanzel? Dan kunnen we een beetje keuvelen over de verschillen tussen de auctoriale verteller en de alwetende verteller. Misschien dat er dan eindelijk een lachje vanaf kan bij hem? Wie weet...

Volg mij nu ook op BloglovinInstagramFacebook en Pinterest.

dinsdag 28 januari 2014

I did some shopping!!!





Sinds ik moeder ben, koop ik niet meer zoveel kleding voor mezelf. Ik vind altijd dat Sam harder nieuwe kleding nodig heeft dan ik. Hij groeit er immers steeds uit en ik doe verwoede pogingen een beetje te downsizen zodat ik weer in mijn oude kleding pas. Daarnaast is al dat leuke, kleine spul in de winkels veel geiniger om te kopen dan mijn eigen maat 38-40. (Waar ik hopelijk snel weer maat 36-38 van heb gemaakt! Of 36 maar dat is erg ambitieus met cup F, denk ik...)
Soms is het echter ook wel tof om jezelf in het nieuw te steken. Want hoewel ik geen superhippe kip ben, vind ik een beetje winkelen best aangenaam. De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat ik mijn kleren meestal scoor in het winkelcentrum aan de overkant of bij de Hennes. Maar goed, daar is niets mis mee toch?
De afgelopen weken kocht ik drie aanvullingen voor mijn garderobe. Als eerste kocht ik een week voor de Kerst een soort van tuniekachting ding met een wolf erop bij Shoeby. Ik droeg dit legergroene geval als jurkje tijdens de kerstdagen. Zo op een hanger ziet hij er een beetje sneu uit maar eenmaal aan, is het een heel leuk kledingstuk. Trust me!
Al een poosje zat ik te azen op een legergroen jasje met een printje aan de voorkant. Ook van Shoeby. Ik vond het echter een te dure aankoop aangezien ik al een legergroene overhemdblouse heb van H&M. Die ik overigens heel veel draag wat de aankoop van een soortgelijk exemplaar wel zou rechtvaardigen. Het lag dus in de lijn de verwachting dat ik in januari tijdens de sale voor de bijl zou gaan en deze leukerd een nieuw thuis zou geven. Tja, 50 procent korting is nu eenmaal niet te weerstaan. En blij dat ik ermee ben joh!
Vorige week waren mijn schoonouders hier en wilde mijn schoonmams even naar schoenen kijken bij een schoenenwinkel bij ons in de buurt. Ik zag toen schoenen van New Balance. Schoenen die ik altijd al had willen hebben. Tenminste dat besloot ik ter plekke. Ik kocht ze niet. Ik wilde er namelijk eerst even goed over nadenken aangezien ik koningin van de miskopen ben. Afijn, vanmorgen besloot ik dat ik er lang genoeg over had nagedacht en rekende ik ze af. Bam! Now they're mine! 

Volg mij nu ook op BloglovinInstagramFacebook en Pinterest.

And the winner is...



Herinneren jullie je nog de winactie van vorige week? Van de webshop World of scentchips mocht ik een pakketje met daarin een brandertje en een riante doos scentchips verloten onder mijn lezers. Supertof! Het liefst zou ik deze geweldige prijs weggeven aan alle dames die hebben meegedaan maar helaas gaat dat niet. Ik zal jullie niet langer in spanning houden wie de gelukkige is geworden...
Degene die als de bliksem contact met mij moet opnemen is... *tromgeroffel*... Evey! Lieve Evey, van harte gefeliciteerd met deze fijne prijs. Ik hoop dat je er veel plezier aan gaat beleven. Enjoy!

Deze blog is tot stand gekomen in samenwerking met World of scentchips.

Volg mij nu ook op BloglovinInstagramFacebook en Pinterest.

maandag 27 januari 2014

Sam 17 maanden






Vandaag is Sam alweer 17 maanden. Nondeju, ze-ven-tien maanden! Hij is dus bijna anderhalf jaar. En dat is te merken de laatste weken. Het is ons inmiddels meer dan duidelijk dat onze lieftallige baby heeft plaats gemaakt voor een klein onderzoekend monstertje. Het allerliefste monstertje van de wereld, dat wel!
De grootste verandering deze maand is toch wel dat meneer loopt als een kievit. Hij heeft de afgelopen weken hard geoefend en gaat nu als de brandweer. Opeens vind ik het onvoorstelbaar dat hij voorheen altijd kroop. Gek eigenlijk! Ik vind het wel relaxt dat hij loopt trouwens. Iedereen waarschuwde me de hele tijd dat ik me wel kon bergen als die doerak ging lopen maar dat valt me alles mee. Natuurlijk is hij plotseling een stuk sneller en mobieler, daarentegen lijkt hij een stuk frustratie kwijt te zijn. En laten we wel zijn, hij kon verdomd snel kruipen dus ik was er al aan gewend dat ik achter hem aan moest rennen. 
Verder wordt Sam steeds bijdehanter. Hij snapt steeds beter wat er om hem heen gebeurt en wat er van hem wordt gevraagd. Langzaamaan begint hij ook wat meer te zeggen. Zo kan hij opeens kijkeh (kijken) zeggen, en heeft hij het over bum (Bumba) en bah (bal). Verder begrijpt hij steeds beter waar wij het over hebben. Je kan hem dingen laten pakken en uitleggen dat we bijvoorbeeld naar buiten gaan of naar boven. Heel handig! Alleen het woordje nee lijkt hij niet zo goed te snappen. Beetje jammer maar wel normaal geloof ik. 
Het eten gaat ook super de laatste tijd. Mijn voorheen vrij kieskeurige eter, beukt alles naar binnen wat los en vast zit. Heerlijk om hem zo te zien smullen. Hij eet nu volledig met de pot mee behalve als wij iets eten wat hij nog niet kan eten. Als vanzelf gaat hij ook steeds meer met zijn vork en lepel eten. Nog niet zonder knoeien maar ach, dat komt vanzelf wel goed. We forceren in dit opzicht niets en laten het hem zelf een beetje uitzoeken.
De kleine maestro heeft nog steeds last van boze buien als hij iets niet mag. Zijn dramaqueen-act heeft hij inmiddels vervolmaakt maar helaas zijn wij er niet van onder de indruk. Balen! Zo lang hij krijst en op de grond gaat liggen, besteden we er geen aandacht aan. Wanneer hij gaat lopen gooien en smijten of baldadig gaat meppen, leiden we hem een soort van af. Corrigeren op deze leeftijd heeft nog weinig zin en hij snapt het ook niet. Wel laten we duidelijk merken dat dit gedrag niet de bedoeling is. Voor de vorm zeg ik erbij dat dingen stuk kunnen dus dat je er daarom niet mee mag gooien en dat slaan pijn doet. Geen idee of hij daar iets van meekrijgt maar ach, het kan geen kwaad om dat op rustige wijze te vertellen. Denk ik...
Verder klimt en klautert hij heel wat af. Ik heb mijn handen eraan vol. Ook al is het druk, ik geniet toch enorm van deze periode. Ik vind dit zo'n leuke leeftijd. Het is erg leuk om te kunnen communiceren met mijn kind. Elkaar aan het lachen te maken en samen de wereld te verkennen. De babyperiode was heel bijzonder maar nogal intens. Deze fase vind ik veel meer ontspannen ondanks al het gehol en gevlieg. Yep, ik ben een dreumesmama in hart en nieren. Op naar de 18 maanden!

Vergeet niet om mee te doen aan mijn winactie in samenwerking met World of scentchips. Good luck!

Volg mij nu ook op BloglovinInstagramFacebook en Pinterest.

zondag 26 januari 2014

Instagram diary #12

Sinds kort ben ik te vinden op Instagram. Iedere week plaats ik een overzichtje van de foto's die ik met deze app heb gemaakt op mijn blog. Ik blijk een voorliefde te hebben voor foto's van mijn kleine man en eten. Wanneer jullie het leuk vinden om mee te genieten van mijn dagelijks leventje, lees dan snel verder en vergeet vooral geen vriendjes met me te worden ;-)



Man, wat wordt Sam toch groot. Kijk hem eens zitten met zijn zakje gevriesdroogd fruit. 


Lang getwijfeld of ik deze foto online moest gooien. Uiteindelijk besloten om het wel te doen. Niet om te shockeren, niet om te provoceren maar omdat ik het een mooie foto vind. Ik geef nu eenmaal borstvoeding. 


Zomaar in slaap gevallen op mama's buik. Lief!


Zowel mijn vriend als de kleine maestro zij dol op pannenkoeken. Ik besloot ze dus heel blij te maken.


Tadááááá! Het resultaat van een uurtje bakken...


Hûh? Ik? Rommel maken? Pfff!!!


Het blijft lief zo'n klein slapend mannetje <3


Wat een grauwe, grijze lucht. Brrr...


Eindelijk nieuwe sloffen gescoord! Ik heb erg kleine voeten dus dat maakt de zoektocht altijd lastig. Deze komen bij de Hema vandaan. Ik vond ze op de kinderafdeling en eigenlijk zijn ze voor jongetjes. Maar goed, who cares!


Verse zalm met citroensap, gewokte broccoli en krulaardappeltjes uit de oven. Lekker hoor!


Samen met Sam wakker worden op de bank. Tegenwoordig legt hij altijd zijn handje op mijn been. En het moet ook per sé een bloot been zijn. Hij zit net zolang aan mijn badjas te trekken tot hij huid-op-huid contact heeft. Een echte vent ;-)


Bo had ook een luie dag. Heerlijk zo'n spinnend beest in bed.


Ahhh, dat handje <3


Vorige week maakte ik gevulde kip in kaassaus met een frisse salade en jasmijnrijst. Het recept deelde ik vrijdag op mijn blog. Je kun het hier bekijken.


Er kan hier iemand zelf de televisie aanzetten. Heel knap maar erg blij ben ik niet met deze ontwikkeling. 


Eem snelle lunch! Bruine pistoletjes met een gebakken ei, zalm en peterselie. Mjammm...


Geen groene smoothie maar een lekker vers fruitsapje. Ik geloof toch echt dat ik dit vele malen lekkerder vind dan die spinaziesmurrie.


Eindelijk een klusje geklaard waar ik gruwelijk tegenop zag. Sam's kleding uitzoeken. Van maat 50 tot uhhh... 80 ofzo. Ik had het nogal laten oplopen. (Of eigenlijk nooit gedaan...) Het ligt nu in ieder geval gesorteerd en uitgezocht in de bergkast. 


Een ontbijtje voor de kleine man. Hij eet tegenwoordig meer dan ik 's morgens.


Deze kleine schoenenfetisjist onderwerpt papa's (oerlelijke) tuinklompen aan een uitgebreid onderzoek.


Grote honger dus een krentenbol bij Bakker Bart gescoord voor meneer. Hap!


En mama bezweek voor een flesje cola en een panini. 


Maandag verscheen er een blogje over mijn ervaring met dragen en een prangende vraag. Je kunt hier lezen wat mijn ervaringen zijn en eventueel jouw aanbevelingen doen. Brand los!


Sinds dinsdag staat er een leuke winactie online in samenwerking met World of scentchips. Je kunt nog steeds meedoen dus... klikkerdeklik!


Serieus, ik ga denk ik ducktape over die aan/uit-knop plakken.


Bo en Sam zijn een twee-eenheid. Waar de één is, is de ander. Een tikkeltje vermoeiend maar ook wel weer erg lief. 


Gezellig een boekje lezen met Sam. Vooruit, ik moest hem in de houdgreep houden. Anyways, we hebben het verhaaltje uitgelezen en het was retespannend haha!


Terwijl ik de tafel afruimde, propte Sam de lamp achter de bank en demonteerde hij de digitenne. Fijn!


Oops, i dit it again! Uitverkoop bij de Hema geplunderd voor Sam.


Woensdag ging ik op kraamvisite bij een vriendin. Wat een prachtig kereltje! Zulke schattige baby's zijn niet goed voor mijn eierstokken...


...zeker niet als je eigen kind compleet gefascineerd is door zo'n lief klein ding. Smelt!


Gelukkig was er ook een bal in huis en kon er fijn gevoetbald worden met vriendinnetje Ilse.


Ga je een rondje wandelen, moet je hiermee over straat haha!


Restjes opmaken. Wie wat bewaart, heeft nog een overheerlijk bord risotto!


Ook al is het inmiddels januari, er wordt hier volop met Sinterklaas en Zwarte Piet gespeeld. Moet kunnen toch?


Op de terugweg van een bezoekje aan Almere met mijn schoonouders.


Helemaal verliefd op zijn hondenknuffel van Ikea.


Ahwwww <3


Vriendlief was donderdagavond nog aan het werk dus ik at met Sam gezellig voor de televisie.


Wat heb jij net gegeten schatje?


Ja natuurlijk, het is heel handig om op de rugleuning van de bank te klimmen en je vervolgens achterwaarts naar beneden te laten zakken. Viel ook helemaal niet te verwachten dat je dan klem zou zitten tussen een hete verwarming en een muur. Oh boy...


Mijn bij elkaar geraapte outfit vereeuwigd. En ik schreef er ook nog een blogje over...


Mama! Help! Ik zit vast in een trapje van Ikea! WTF? Arm ding :-)


Foto's terug gevonden van Sam als klein baby'tje. Hij was hier 2 1/2 week oud...


...en hier 1 1/2 week. Lief!


Om af te sluiten nog een gezellig filmpje van mijn woesteling. Meneer wilde niet niet gaan slapen. Echt niet! Kijk zelf maar ;-)

Vergeet niet om mee te doen aan mijn winactie in samenwerking met World of scentchips. Good luck!

Volg mij nu ook op BloglovinInstagramFacebook en Pinterest.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...