Sam 9 maanden

Afgelopen zondag was Sam 9 maanden. Aan het aantal blogposts, of liever gezegd wegens het gebrek daaraan, moge het duidelijk zijn dat het een heftig maandje was. Want tsjongejonge, wat heeft die baby van ons een paar pittige weken achter de rug. Deze maand begon met het doorkomen van drie voortanden tegelijk. Opeens werd mijn zoon die altijd doorsliep tig keer per nacht wakker. Vervolgens werd hij verkouden en dat maakte de nachten nu ook niet bepaald gezelliger. Om het feest compleet te maken, begon hij deze maand met dromen. Vanuit het niets wakker schrikken en ontroostbaar huilen. Het arme kind werd compleet in paniek wakker. Heel sneu! Anyway, jullie begrijpen dat ik na deze enerverende weken behoorlijk gesloopt ben. Inmiddels komen we weer enigszins aan onze nachtrust toe maar man, wat heb ik een respect gekregen voor moeders wiens kinderen nooit doorslapen. 

Blijkbaar is alle onrust wel ergens goed voor geweest want Sam heeft weer een sprongetje doorgemaakt deze maand. Meneer is namelijk mobiel, heel erg mobiel. Hij rolt alle kanten op en tijgert de hele toko rond. Zijn favoriete hobby lijkt het leeghalen van de boekenkast te zijn geworden. Ook staat hij nu stevig als je hem vasthoudt bij zijn handjes of wanneer hij tegen de bank steunt. Zitten kan hij ook alleen dat wil hij echt niet! Zodra ik hem neerzet in zithouding op de grond, gaat hij er direct vandoor. Logisch natuurlijk, want er valt zoveel te ontdekken haha!

Het eten en drinken gaat ook eindelijk lekker. Brood gaat er in als koek en ook het avondeten gaat meestal op. Hij lijkt nog wel wat issues te hebben met stukjes in zijn eten maar ook dat gaat steeds beter. Ik blijf het gewoon aanbieden en we zien wel waar het schip strandt. Daarnaast geniet hij inmiddels ook van tussendoortjes en yoghurt nat het eten. Verder geef ik nog steeds borstvoeding maar krijgt hij zo nu en dan ook drinken uit een beker. De ene keer gekolfde melk, de andere keer water of verdunde diksap. Het drinken uit een beker gaat steeds beter dus er is eindelijk hoop voor mijn kleine flesweigeraar.

Hij maakt ook steeds meer geluiden. Ergens meen ik al een papa en mama waar te nemen in zijn gebrabbel maar ik vrees dat ik dat gewoon heel graag wil horen haha! Wat trouwens heel geinig is, is dat hij mmmm... zegt als hij iets eet wat hij lekker vindt. Zo schattig! Als hij genoeg heeft gegeten, schudt hij trouwens met zijn hoofd. Vind ik ook erg handig haha!

Tsja, 9 maanden alweer. Wat gaat het snel, zo cliché maar zo waar! Officieel ben ik nu ontzwangerd want ik heb vernomen dat het negen maanden op, negen maanden af is. Niet dat ik die negen maanden op, überhaupt gehaald heb. Vind het wel een gek idee dat Sam er nu alweer langer is dan dat mijn zwangerschap heeft geduurd. Voel me ook nog totaal niet zoals voor mijn zwangerschap. Niet gek, gezien alles wat er is gebeurd. Gelukkig gaat het steeds een klein beetje beter met me. Ik ben zo benieuwd wat de volgende maanden ons te brengen hebben.

I am still alive...

Mijn kleine yoghurtmonster :-)

Knock-out bij opa en oma op de bank!

...maar wel een beetje moe! Na drie drukke weken, gedoe met de befaamde uitkeringsinstantie, een slechte internetverbinding en een spokende baby, heb ik last van een klein dipje. Zowel mentaal, lichamelijk als op bloggebied. Gelukkig lijkt het tij zich te keren inmiddels maar deze mama had echt even helemaal gehad. Vandaag of morgen volgt er weer een gezellig blogje. Nu even relaxen op de bank want Sam slaapt, eindelijk! Tot snel!

Mijn eerste moederdag

 

Vandaag heb ik mijn eerste moederdag gevierd! Ondanks dat we geen bijzondere dingen hebben ondernomen vandaag, voelde het wel speciaal. Ben me er heel bewust van opeens hoe bijzonder het is om mama te mogen zijn.
Eigenlijk zouden we vanmorgen gaan kijken naar een bakfiets via marktplaats maar helaas kregen we gisteren te horen dat die al verkocht was. Jammer, want dat zou mijn moederdagcadeautje zijn. Mijn vriend baalde enorm omdat hij nu niets te geven had. Maar goed, we gaan volgende week weer verder kijken zodat ik snel kan fietsen met Sam. Wat in het vat zit, verzuurd niet!
Verder mocht ik vanmorgen uitslapen en mocht ik de rest van de dag relaxen. Oh ja, en ik hoefde de hele dag geen poepluiers te verschonen haha! Al met al was deze dag dus zeker wel geslaagd.
Afgelopen vrijdag zijn we al bij mijn schoonouders langs geweest om een doos bonbons van de bakker te brengen voor moederdag. Vandaag zijn we aan het einde van de middag naar mijn ouders gereden. Voor moederdag maar ook voor een logeerpartij. Vriendlief gaat deze week weer weg voor z'n werk dus logeer ik met Sam in mijn ouderlijk huis. Ik typ dit blogje dan ook op mijn telefoon in mijn oude slaapkamer met mijn baby naast me. Een beetje een gekke manier om deze dag te eindigen. Gelukkig heb ik een aantal leuke afspraken staan de aankomende dagen. Toch hoop ik dat het snel weer vrijdag is zodat ik mijn grote mannetje weer in de armen kan sluiten.

De flesweigeraar part 2

Een poosje geleden schreef ik een blogje over mijn flesweigerende baby. Ik was op dat moment nog best hoopvol dat het zou gaan lukken om Sam aan de fles te krijgen. Alles hebben we uit de kast getrokken om ons lieve kleine monster ervan te overtuigen dat een fles best oké was. Helaas heeft het niet mogen baten en weigert Sam tot op heden nog steeds de fles. Eerlijkheidshalve moet ik erbij vertellen dat onze laatste poging ook alweer ruim een maand oud is. 

Op een gegeven moment was ik alle drama's zo zat bij het aanbieden van de fles dat ik besloot om er maar mee te stoppen. Sam werd er doodongelukkig van, mijn vriend voelde zich erg vervelend eronder en ik zat bij iedere poging die Maarten ondernam om Sam te voeden huilend op de trap met lekkende borsten. Ik besloot het allemaal maar los te laten en zette de zo gehate flesjes achterin een keukenkastje. 

Maar ja, mama wil ook wel eens weg dus er moest toch een oplossing komen om Sam van wat melk te voorzien als ik niet live zou kunnen voeden. Ik heb veel geoefend met een tuitbeker maar dat is nog steeds geen succes. Hij kauwt fanatiek op de tuit maar zuigen eraan, ho maar! Ook kocht ik een rietjesbeker van Difrax voor hem. Hiervoor gold eveneens dat het leuk speelgoed was. Dat je er ook uit zou kunnen drinken, is een kwartje wat nog niet wil vallen bij Sam. Toen bedacht ik vorige maand dat ik Sam gewoon uit een beker kon laten drinken. En mensen, dat gaat best aardig.

Ik gebruik zo'n oefenbeker met een opstaand randje en twee oren. Ik parkeer Sam in de kinderstoel met een slab om en een theedoek onder zijn kin. De eerste week was het steeds een enorme bende maar daarna ging het steeds beter. Uiteraard houd ik nog wel de beker vast want anders ligt de beker met inhoud binnen vijf seconde op de grond, maar mijn zoon van nog geen 9 maanden drinkt echt uit een beker! Hij pakt de oren van de beker vast, brengt hem zelf naar zijn mond en neemt slokjes. En hij vindt het leuk! Heerlijk om te zien dat hij dit met plezier doet na alle ellende van flesjes aanbieden. Die theedoek onder zijn kin is nog steeds nodig maar bijna alles gaat naar binnen tegenwoordig.

We zijn er nog lang niet maar ik ga wel met een geruster hart de deur uit nu ik weet dat Sam gewoon melk uit de vriezer kan drinken uit zijn oefenbeker. Inmiddels krijgt hij soms als alternatief een bordje pap van moedermelk uit de vriezer aangemaakt met Biobim. (Dit is een biologisch merk dat goed bindt met moedermelk.) We kunnen dit geven op een lepeltje en op die manier krijgt hij ook weer wat vocht binnen.

Het is een heel gedoe geweest maar gelukkig hebben we nu een oplossing gevonden. Ik bied hem ook nog steeds een aantal keer per week een tuit- en/of rietjesbeker aan zodat hij daarmee vertrouwd raakt. Ondertussen ga ik vrolijk verder met borstvoeding geven. Ik had van tevoren nooit gedacht dat ik dat zo lang zou doen maar ik besefte me deze week opeens dat ik het vermoedelijk wel ga halen om een jaar borstvoeding te geven aan mijn borstverslaafde baby. Stiekem vind ik dat best een hele prestatie want het is niet altijd makkelijk geweest. Borstvoeding geven, is niet zaligmakend, evenmin als flesvoeding. Ondanks dat ik meestal geniet van de voedingsmomentjes, word ik bij tijden hor en dol van de lichamelijke afhankelijkheid die hoort bij het geven van borstvoeding. Op die momenten lijkt het me heerlijk om mijn vriend hem gewoon een fles te laten geven en de boel de boel te laten. Gelukkig zijn deze momenten een uitzondering. Inmiddels kan ik uit ervaring zeggen dat het echt alleen maar makkelijker wordt naarmate je kind groter wordt. . 

Carrotcake met roomkaasfrosting

Zaterdagavond kwamen mijn zwager en schoonzus gezellig bij ons eten. Een menu samenstellen is dan altijd een hele uitdaging want schoonzus is een fervent vegetariër. Uiteindelijk besloot ik kerriesoep te maken met lekker stokbrood van de bakker en huzarensalade. (Voor mijn schoonzus uiteraard een apart schaaltje met een versie zonder hamblokjes.) De recepten van deze gerechten vind je hier en hier. 

Als toetje bakte ik een carrotcake met roomkaasfrosting. Het recept van dit overheerlijke taartje wil ik graag met jullie delen want het was weer een gevalletje snel en makkelijk. 

Ingrediënten:

kleine winterpeen

halve citroen

2 eieren

150 gram fijne kristalsuiker

220 gram zelfrijzend bakmeel

250 gram boter

2 theelepels kaneel

125 gram poedersuiker

100 gram Mon Chou

zakje vanillesuiker

snufje zout

bakspray

Verwarm de oven voor op 175 graden en spray een browniebakvorm in met bakspray. Schil de winterpeen met een dunschiller en rasp hem. Rasp ook de schil van een halve citroen, let op dat je alleen het geel van de schil raspt en niet het witte gedeelte daaronder. (Dat is erg bitter van smaak namelijk!) Doe dit samen in een beslagkom. 

Voeg vervolgens de fijne kristalsuiker en de eieren aan de geraspte winterpeen en citroen toe en roer dat door elkaar met een garde. Het is niet nodig om een mixer te gebruiken.

Smelt in de magnetron 200 gram boter en houd de overige 50 gram boter apart op kamertemperatuur. Voeg de gesmolten boter aan het mengsel in de beslagkom toe en roer met een garde tot je een plakkerig beslag hebt. 

Voeg nu achtereenvolgens het zelfrijzend bakmeel, de kaneel en een snufje zout toe aan je beslag. Klop dit goed door elkaar met je garde en schep dit mengsel in de ingevette brownievorm. Bak de carrot cake 45 minuten in de voorverwarmde oven.

Als de baktijd verstreken is, haal je de carrotcake uit de oven en laat je hem in de vorm afkoelen. Doe ondertussen de Mon Chou, het restje boter, de poedersuiker en het zakje vanillesuiker in een beslagkom. Klop deze ingrediënten met een mixer goed door elkaar tot het een luchtig en romig geheel is. Dit duurt ongeveer 2 minuten op een lage stand. 

Bestrijk de afgekoelde taart met de frosting. Je kunt de carrotcake nu voorzichting in stukjes snijden en serveren. Eet smakelijk!

Aangezien mijn vriend deze week vrij is, heb ik weinig tijd om te bloggen. We hebben veel afspraken staan en zijn volop aan het rommelen in huis. Oh ja, en aan het genieten van het stralende weer natuurlijk ;-) Ik ben dus even wat minder online te vinden maar over een paar daagjes heb ik weer volop de tijd om blogjes te typen en andere blogs te bezoeken. Tot snel!

Engeland 2013

Vorige week vrijdag was het dan eindelijk zo ver, we vertrokken naar Engeland. We hadden erg uitgekeken naar dit tripje maar helaas was er geen sprake van enige voorpret. Maarten en ik hadden namelijk een paar dagen van tevoren een flinke buikgriep te pakken. Het was zelfs even nog de vraag of we überhaupt zouden gaan. Op de dag van vertrek besloten we echter dat we het erop zouden wagen want alles was al betaald en gereserveerd. Tja, we blijven Nederlanders hè! Ook vonden we het heel jammer natuurlijk als we de bruiloft van onze vrienden zouden missen. 

Aan het einde van de middag pakten we onze auto in en gingen gewapend met kotszakjes en crackers op weg naar de kanaaltunnel in Frankrijk. We doken gelijk de file in en bij Breda strandden we al omdat het raam aan de passagierskant in de deur viel. Dit is een kuur van onze auto dus we schrokken er niet echt van maar het kwam wel heel rot uit. Gelukkig wonen mijn ouders daar 20 minuten rijden vandaan en was mijn vader snel ter plaatse om de auto te ruilen voor zijn stationwagen. Het was dus geen groot probleem maar het was wel flink balen. 

Uiteindelijk konden we in Frankrijk twee treinen later dan gepland de oversteek maken naar Engeland. We waren hartstikke gaar toen we aankwamen in Folkstone maar jammer genoeg moesten we nog anderhalf uur rijden naar ons hotel in Godalming. Gelukkig konden we flink doorrijden op de snelweg en waren we er binnen een mum van tijd maar toch was het al ver na middernacht toen we eindelijk aankwamen. Midden in de nacht hebben we nog de auto uitgeladen en Sam omgekleed en in zijn campingbedje gelegd. Als een blok zijn we in ons hotelbed in slaap gevallen.

De volgende morgen voelde we ons nog steeds enorm brak. Logisch na zo'n lange reis en een flinke buikgriep. De bruiloft begon echter pas om 2 uur dus we hadden nog wel even tijd om een beetje bij te tanken. 's Morgens hebben we dus lekker gedoucht, ontbeten en nog wat geslapen. Sam was ook nog erg moe dus het was heel prettig dat hij niet uitgebreid wilde spelen. 's Middag kleedden we ons helemaal netjes aan en vertrokken we richting Blackmoor om het huwelijk bij te wonen. De ceremonie werd voltrokken in een prachtige kerk en de receptie en het feest werden in het ouderlijk huis van de bruid gehouden. Het klinkt een beetje suf om je bruiloft te houden bij je ouders thuis maar als je ouders in een big-ass landhuis wonen midden in de bossen dan is dat alles behalve suf! Stel je een sprookjesachtige tuin voor met een enorm huis met eigen oprijlaan. Alles was prachtig versierd en er stond een enorme feesttent vol met kaarsen en glazen vazen. Zo verschrikkelijk mooi! 

Eenmaal op de bruiloft waren we heel blij dat we de keuze hadden gemaakt om, ondanks onze misère, toch te gaan. Wat was het namelijk leuk en fijn om onze Engelse vrienden weer te zien. Het was weer vertrouwd als altijd en het voelde heel bijzonder om getuige te mogen zijn van zo'n belangrijke dag. Het afzien tijdens de reis was het meer dan waard geweest.

De volgende dag komen de bruiloftsgasten en het bruidspaar in Engeland altijd bijeen in een lokale pub. Een goede gewoonte want het is heel gezellig om nog even na te kletsen. De spanning is eraf bij het bruidspaar dus de sfeer is heel ontspannen. We kwamen bijeen in een lokale pub in Godalming en de middag was zo voorbij. Omdat wij helemaal uit Nederland waren gekomen nodigden onze vrienden (de tweelingbroer van de bruidegom en diens vrouw) ons 's avonds uit om in hun appartement te komen eten zodat Sam en Arthur (hun bbay van 4 maanden) met elkaar konden spelen. Het bruidspaar kwam ook langs die avond om lekker bij te kletsen. Het werd een hele gezellige avond met curry, restjes eten van de bruiloft en vooral veel herinneringen ophalen. 

De volgende morgen was het helaas alweer tijd om alle spullen in te pakken. Omdat we pas aan het einde van de middag de trein terug naar Frankrijk hadden geboekt, besloten we om nog iets leuks te gaan doen. In eerste instantie wilden we naar Londen maar dat is nogal een gedoe met de auto. In plaats daarvan besloten we naar Brighton te gaan zodat we even lekker konden uitwaaien aan het strand. Precies die dag was het prachtig weer dus het was een goede beslissing om naar de kust te rijden.

De terugreis verliep voorspoedig en om een uurtje of tien kwamen we maandagavond bij mijn ouders aan in Papendrecht. We stopten daar omdat we hadden afgesproken daar de volgende dag Koninginnedag te vieren by the way. Moe maar zeer voldaan van ons geslaagde bezoek aan Engeland. Het was een hele onderneming maar wat was het leuk. Ook ben ik zo verschrikkelijk trots op Sam. Wat een superbaby hebben we toch. Het reizen ging echt prima en hij heeft zich de hele reis hartstikke goed gehouden. Hij is wel een paar keer wakker geworden 's nachts in Engeland maar ach, als dat het ergste is. Achteraf ontdekte we dat er in één keer drie tandjes waren doorgekomen dat weekend dus met dat in m'n achterhoofd vind ik het helemaal een kleine held! 

Schat, liggen de kleertjes al klaar part 2

Vorige week plaatste ik een blogje over het klaarleggen van setjes kleding voor Sam. De insteek was om dat eenmalig te doen maar tot mijn verbazing bleek dit mijn best bekeken blog ooit! Wow! Daarom besloot ik nog even vrolijk door te gaan met het schieten van foto's van Sam z'n outfitjes want blijkbaar vinden jullie dat erg leuk om te bekijken ;-)

De foto's die jullie hieronder zien staan zijn van vorige week. In Engeland heb ik het niet meer bijgehouden omdat ik daar echt geen tijd voor had. Erg jammer want Sam droeg op de bruiloft zo'n smokingpakje van de H&M en op Koninginnedag een oranje outfit waar het shirt helaas alweer van verpest is. 

Een aantal kledingstukken die op de foto's van deze week en vorige week staan, liggen inmiddels in de lade met de te kleine kleren. Het betrof kledingstukken in maat 68 die ik hem graag nog een keer wilde aantrekken omdat het zo schattig stond. Wat broekjes betreft zijn we nu ook praktisch helemaal over naar maat 74. In de breedte paste maat 68 nog wel goed maar de broeken in die maat werden nu toch echt te kort. Alleen die van H&M passen nog eventjes in 68. Wat gaat het toch allemaal hard. Wat doen jullie trouwens met te kleine kleding? Wat er nog goed uitziet bewaar ik voor een tweede kindje in plastic opbergboxen maar het begint behoorlijk wat te worden.

donderdag:

romper H&M / jeans met bretels H&M / schoentjes Timberland (via MP) / sokjes Small Paul

vrijdag:

sweater Hema (via mp) / tuinbroek H&M / romper Zeeman / sokjes Hema

zaterdag:

longsleeve Esprit / broekje Hema / romper Bambino / sokjes Bambino

zondag:

longsleeve Mexx / vest Benneton / spijkerbroekje Riverwoods / romper Zeeman / sokjes Hema

maandag:

longsleeve Zeeman / tuinbroek Hema / romper Zeeman / sokjes Small Paul

dinsdag: 

longsleeve Imps & Elfs (via MP) / shirt Zeeman / broek Mexx / romper Bambino / sokjes Prénatal 

woensdag:

shirt Zara (via MP) / joggingbroekje Hema / romper Bambino / sokjes H&M

donderdag:

polo Hema / tuinbroek Hema / romper Zeeman / schoentjes Zeeman / petje H&M / sokjes Bambino

vrijdag:

longsleeve Zeeman / joggingbroekje H&M / romper Hema / sokjes Zeeman

Sam alweer ruim 8 maanden

Afgelopen vrijdag was Sam alweer 8 maanden oud. Aangezien we die dag doodziek naar Engeland vertrokken, had ik geen tijd meer om een blogje te typen over deze mijlpaal. Onder het motto beter laat, dan nooit doe ik dat nu dus alsnog want wat gaat het hard met dat kereltje. Ook deze maand is weer voorbij gevlogen en niet geheel onbelangrijk, de ontwikkelingen volgden elkaar rap op.

Kleine Sam die alweer maatje 74 draagt en er de hele dag op los brabbelt. Er komt nog niets verstaanbaars uit hoor maar hij is wel erg bezig met het oefenen van verschillende klanken. Van hard naar zacht, van hoog naar laag! Het is de mooiste taal die er bestaat dat babygeklets. Inmiddels kan meneer ook de pincetgreep toepassen en pakt heel precies de labeltjes vast van zijn knuffels en plukken van mijn haar. Hij wordt met de dag sterker en gooit en smijt wat af.

Het rollen gaat nu ook eindelijk goed. Van rug naar buik is een eitje, terug is nog wat moeilijker maar wanneer hij zich kwaad maakt lukt dat wel prima. Hij ligt het liefst de hele dag op zijn buik en slaapt inmiddels ook in die houding. Vind ik als moeder nog een beetje eng vanwege al die nare verhalen die je daarover hoort maar goed, er valt niet veel aan te veranderen. Als ik hem namelijk omdraai dan draait hij binnen tien seconden weer terug. Sam slaapt tegenwoordig ook zonder dekens omdat hij heel snel achteruit tijgert en woelt en draait in zijn bed. Nadat hij een paar keer met zijn hoofd onder de dekens heeft geslapen, was ik er klaar mee. Zijn bed ziet er dus wat ongezellig uit zo maar het is niet anders helaas!

Zich vooruit voortbewegen lukt nog niet maar hij schuift wel pijlsnel achteruit op zijn buik door het huis. Sinds een paar dagen doet hij driftige pogingen om zijn knietjes onder zijn heupen te krijgen maar is zelden nog succesvol bij die pogingen. Wel heeft hij door dat er soms dingen boven hem kunnen liggen. Wanneer hij op de bank ligt probeert hij dus continu dingen van de rand van de leuning te pakken. De tijd is dus aangebroken dat we steeds beter moeten gaan opletten. 

Het eten gaat ook lekker! Na een periode van slecht eten en vooral moedermelk willen drinken gaat Sam opeens als een trein. Hij heeft eindelijk de smaak te pakken. Heerlijk om te zien hoe hij lekker aan het proeven en proberen is. Hij eet zelfs brood! Al vanaf februari probeerde ik hem ervan te overtuigen om stukjes daarvan te eten maar het leverde vooral veel gekokhals op en een boze baby die huilde om pap. Sinds een week of twee eet hij echter zonder problemen een boterham zonder korstjes op. Hij heeft nog wel een extreme voorkeur voor leverworst maar afijn, smeerkaas gaat er op zich ook wel in. Ik zie de spekrolletjes op zijn armen en benen met de dag toenenemen haha!

Toen we in Engeland waren, sliep Sam echt voor geen meter. Nogal gek want normaal slaapt hij prima in een vreemd bedje. We zeiden nog tegen elkaar: 'Hij wordt normaal alleen maar 's nachts wakker als er tandjes doorkomen!' We gooiden het er maar op dat hij wat drukke dagen achter de rug had en dat de reis misschien wat teveel van het goede was geweest. Gisteren liepen we met Sam bij mijn ouders over de vrijmarkt toen hij opeens allemaal bloed in zijn mond had. Bleken er drie tandjes in een keer te zijn doorgekomen!!! Arm kind! Vandaar dat hij niet wilde slapen. Met 8 maanden heeft hij nu dus zes tanden in totaal door. Best een riante score op die leeftijd lijkt me.